Αυτό δεν είναι ένα ιδιαίτερα ανάλαφρο Outline, γιατί αυτή την εβδομάδα η ποπ κουλτούρα ήταν σχετικά αδιάφορη και η επικαιρότητα δεν ήταν τόσο ποπ. Όπως και η ζωή πολλές φορές.
Το θέμα με τον Kanye
Δεν είχα την παραμικρή διάθεση να γράψω για τα τελευταία απανωτά περφόρμανς του Kanye West, αλλά θα το κάνω γιατί πιστεύω πως υπάρχει ένα πολύ βασικό σημείο σε όλο αυτό το τσίρκο που αξίζει να τονίζουμε όποτε και όσο μπορούμε. Ο Kanye λοιπόν, στην επίδειξη της νέας συλλογής του brand του Yeezy, Season 9, στην Εβδομάδα Μόδας του Παρισιού, εμφανίστηκε με μπλούζα που έγραφε “White Lives Matter” στην πλάτη και είχε το πρόσωπο του Πάπα μπροστά. Την ίδια μπλούζα φορούσε η Candace Owens, διάσημη μαύρη influencer που υποστηρίζει το συντηρητικό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, που φωτογραφήθηκε δίπλα του. Το ίδιο μήνυμα αναγραφόταν σε αρκετά ρούχα που φορούσαν τα μαύρα μοντέλα στο show του -είτε ήθελαν είτε όχι, ήταν δουλειά τους. Όταν η αναγνωρισμένη fashion editor της Vogue, Gabriella Karefa-Johnson κατέκρινε την επιλογή του αυτή με ένα πολύ ψύχραιμο και ολόσωστο επαγγελματικά κείμενο, ο Kanye της έκανε bullying στα social media για το στιλ και τα κιλά της. Λίγες μέρες αργότερα, την Παρασκευή συγκεκριμένα, ο West παραχώρησε μια ωριαία συνέντευξη στον Tucker Carlson, τον δημοσιογράφο-σταρ του Fox News, γνωστή (ακρο)ακροδεξιά μαριονέτα με Trumpικές αδυναμίες και θλιβερό δείγμα ανθρωποειδούς, στην οποία είπε τη μία χοντράδα μετά την άλλη.
Δεν θα συζητήσουμε σε αυτό το κείμενο τη σημασία πίσω από το κίνημα και το ίδιο το μήνυμα του Black Lives Matter, ούτε αν όλες οι ζωές μετράνε (προφανώς ναι), ούτε αν το White Lives Matter είναι ένα σύνθημα μίσους που δημιουργήθηκε από ρατσιστές (προφανώς είναι). Κυρίως γιατί δεν είναι ακριβώς θέμα υπό συζήτηση, είναι γεγονότα, απλά πρέπει όλοι να κάνουμε το διάβασμά μας. Αυτό που νιώθω πως πρέπει να τονίζεται ξανά και ξανά σε κάθε αναπάντεχη, εντελώς αψυχολόγητη κίνηση του Kanye, η οποία πλήττει τόσο σφοδρά ανθρώπους και κοινωνικές ομάδες που κουβαλούν ακόμη τα τραύματα του παρελθόντος (και του παρόντος), είναι πως δεν πρέπει να εμπλέκεται ούτε κατά διάνοια η διπολική του διαταραχή σε όλο αυτό το μπάχαλο. Το γεγονός πως ο Kanye πάσχει από μια ψυχική ασθένεια -που όμως μπορεί εύκολα να τεθεί υπό έλεγχο και παρακολούθηση, κάτι που ο ίδιος προφανώς έχει επιλέξει να αγνοήσει- δεν πρέπει να γίνει στίγμα για τα άτομα που ζουν με αυτήν και, όλως περιέργως, καταφέρνουν να μην προσβάλλουν εκατομμύρια ανθρώπων και τους νεκρούς προγόνους τους. Το πόσο επικίνδυνος θα καταλήξει να γίνει ο Kanye αν συνεχίσει με αυτήν τη συμπεριφορά, είναι κάτι που θέλουμε δεν θέλουμε θα μάθουμε στο, μάλλον άμεσο, μέλλον. Καμία ψυχική ασθένεια, όμως, δεν θα (πρέπει να) είναι δικαιολογία για τις πράξεις του.
*Όσο γράφονταν αυτές οι σειρές, ανακοινώθηκε πως το Meta αποφάσισε να διαγράψει υλικό από το IG account του Kanye και να το δεσμεύσει, έπειτα από παραβίαση των κανονισμών της πλατφόρμας, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει ποιων ακριβώς.
Biden 420
Έπρεπε να φτάσουμε στις midterm εκλογές για να ξυπνήσει από τον λήθαργο ο Biden, και πάλι καλά να λέμε. Σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία όμως, ο Πρόεδρος τα έχει δώσει όλα, ξεκινώντας με λόγους-φωτιά που θα έκαναν τον Bill Pullman να ντρέπεται, για να φτάσει σε μια πραγματικά σημαντική απόφαση. Μέσα στην εβδομάδα, ο Biden έδωσε χάρη σε χιλιάδες ανθρώπους που είχα καταδικαστεί για κατοχή ή/και χρήση κάνναβης (αποφυλακίστηκαν περίπου 6.500 άτομα), ενώ δεσμεύτηκε να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η μαριχουάνα από τον ομοσπονδιακό νόμο. Έναν νόμο που εξισώνει την κάνναβη με την ηρωίνη, τη φαιντυνόλη και τη μεθαμφεταμίνη, ουσίες που οδήγησαν την Αμερική σε μια επιδημία οπιοειδών από την οποία ακόμη δεν έχει συνέλθει.
Δεν έχει πλάκα που το 2008 o Barack Obama επέλεξε ως Αντιπρόεδρο τον λευκό, παλαιών αρχών, ηλικιωμένο Biden για να τα έχει καλά με τους συντηρητικούς και τώρα, 14 χρόνια μετά, ο 79χρονος Biden πήρε μια ριζοσπαστική απόφαση εντελώς κόντρα στην εικόνα του που ο Obama δεν τόλμησε να πάρει ποτέ, ίσως γιατί του έτρωγαν πολύ χρόνο οι λίστες με τα βιβλία και τα τραγούδια; Έχει λίγο, κάπως.
Όχι πως ο Biden το έκανε επειδή ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκε για το θέμα, εκλογές έρχονται, κάτι πρέπει να δώσει. Άλλωστε ήταν αυτός που είχε γράψει πρώτος τους νόμους που βοήθησαν το σύστημα να καταδικάζει αργότερα ανθρώπους για κατοχή μαριχουάνας. Υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον timeline της ιστορίας στο Rolling Stone, για τους άλλους πέντε που ενδιαφέρεστε.
Όλοι έχουμε μία
Έχω ακούσει και διαβάσει τις τελευταίες ημέρες την ατάκα “δημοκρατία δεν έχουμε, δεν μπορώ να πω την άποψή μου;” και παραλλαγές της, για τρία εντελώς διαφορετικά θέματα. Το ένα έχει να κάνει με την καλλιτεχνική αξία του Blonde, μια ταινία-ορισμό του male gaze, που σκοτώνει ξανά τη Marilyn με τον πλέον χυδαίο τρόπο, αλλά είναι τόσο όμορφη αισθητικά και “κινηματογραφικά” που της αξίζει επιβράβευση ως αριστούργημα της έβδομης τέχνης. Το άλλο αφορά στο βίντεο των Γαλλίδων ηθοποιών που κόβουν τούφες ή υποψίες τούφας από τα μαλλιά τους προς ένδειξη συμπαράστασης στις γυναίκες του Ιράν, με στόμφο, θεατρικότητα, προβαρισμένο θυμό και κοιτούν κατάματα την κάμερα λέγοντας “για την ελευθερία”. Το τρίτο ήταν η ατάκα του Πλεύρη κατά την κατάθεση της Μάγδας Φύσσα στη δίκη της Χ.Α., όπου λίγο μετά τον περίφημο ναζιστικό χαιρετισμό, ρώτησε την έδρα “Υπάρχει νόμος που απαγορεύει το φασισμό ή το ναζισμό στην Ελλάδα;”. Δυνατό.
Έχετε καταλάβει ήδη που πάει αυτή η παράγραφος, ας το πούμε όμως δυνατά για τους ανθρώπους που κάθονται στα πίσω τραπέζια. Άλλο η προσωπική άποψη, και άλλο το να δικαιολογείς για χάρη της τέχνης (;) την πλήρη άρνηση του δημιουργού να κατανοήσει την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί μέσα από τα βιώματα και τη ματιά του ανθρώπου στον οποίο ανήκει η ιστορία και της κληρονομιάς που άφησε πίσω, και να επιμένει στο δικό του μυωπικό, ναρκισισστικό όραμα με αποτέλεσμα την αμαύρωση και ηθική εκπόρνευση της εικόνας μιας γυναίκας που υπήρξε πολλά, πολλά περισσότερα από ένα άβουλο θύμα με daddy issues. Άλλο η προσωπική άποψη, και άλλο το να υποστηρίζεις και να αποθεώνεις κινήσεις ατόμων που οικειοποιούνται αγωνιστικά σύμβολα γυναικών που ρισκάρουν τις ζωές τους για να ακουστούν, κινήσεις που μετατρέπουν τον αγώνα τους σε ένα μελό, cringe θέαμα κενού περιεχομένου, στρέφοντας ταυτόχρονα την προσοχή πάνω τους, χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτα το ουσιαστικό για να βοηθήσουν με την όποια δύναμη κατέχουν -αλλά σε εσένα φτάνει ο συμβολισμός της όλης πράξης. Άλλο η προσωπική άποψη, και άλλο το έγκλημα.
Saved Folder
Το επεισόδιο “The War on Gender” από το “The Problem with Jon Stewart”
Όπου ο Stewart κάνει μια τόσο εξαιρετική ανάλυση του φάσματος της σεξουαλικής ταυτότητας, του μη-δυαδικού φύλου και των τρανς ατόμων, στριμώχνει αδιανόητα τους συνεντευξιαζόμενους όπως κανείς (διάσημος) δημοσιογράφος δεν έχει κάνει και αποτελεί ένα must-watch που πρέπει πραγματικά να δούμε όλοι. Ίσως ειδικά οι δημοσιογράφοι. Είναι μέχρι στιγμής δωρεάν στο appleTV+, αλλά αν χρειαστεί να πληρώσετε, πληρώστε, θυσιάστε ένα ποτό.
Το υπερασπιστικό υπόμνημα που κατέθεσε το The Onion (ναι, το γνωστό) στο Ανώτατο Δικαστήριο προς υπεράσπιση της παρωδίας υπό την Πρώτη Τροπολογία και είναι μια οπτασία
Αν δεν βαριέστε διαβάστε το ολόκληρο, είναι από μόνο του μάθημα συγγραφής και σατιρικής γραφής αλλά κυρίως είναι φανταστικά αστείο.
"The Onion’s motto is central to this brief for two important reasons. First, it’s Latin".
Το καλύτερο horror podcast για τον Spooktober και γενικά
Δεν θα πω τίποτα παραπάνω για αυτό το δώρο που ήρθε εντελώς από το πουθενά μπροστά μου και έγινε η καλύτερη παρέα μου τις τελευταίες μέρες, πέρα από το ότι είσαι δεν είσαι φαν του horror, δεν υπάρχει περίπτωση να μην εθιστείς με αυτό το πράγμα. Έχει 200 επεισόδια, φορτισμένα ακουστικά και φως ανοιχτό στο δωμάτιο να έχουμε, και όλα καλά.
"A negroni. Sbagliato. With prosecco in it."
Η έκθεση Dream On του ΝΕΟΝ στο Καπνεργοστάσιο
Άργησα να πάω (έχει ξεκινήσει από τον Ιούνιο) αλλά ευτυχώς το έκανα γιατί πρόκειται για μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση, σε έναν συγκλονιστικό χώρο. Ιδανική και για παιδιά, αν δεν βαρέθηκε το δικό μου 4χρονο δεν θα βαρεθεί κανένα. Με ελεύθερη είσοδο, μέχρι τις 27/11.
