Η Ηλέκτρα, όπως δηλώνει και το όνομά της, είναι ένα άτομο που ακτινοβολεί. Και ως εκ τούτου, είναι συνεχώς… στην πρίζα. Εκείνο το παιδί στο σχολείο που έτρεχε πάντα σε κάθε είδους δραστηριότητα, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και τώρα, σαν ενήλικη και υπεύθυνη επαγγελματίας σε ρόλο Junior Manager στο τμήμα Marketing μεγάλης εταιρείας τροφίμων - μια ανάσα μετά τα 30 - ψάχνεται μονίμως να καταπιαστεί και με νέα παράλληλα πρότζεκτ (προσωπικά ή συλλογικά), μαθήματα ξένων γλωσσών, επιμέρους κατάρτιση ψηφιακών δεξιοτήτων αλλά και ένα βαρύ μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων με απαιτητικό πρόγραμμα. Πολλές δουλειές γενικά η Ηλέκτρα! Από τις κανονικές, τις προσδοκώμενες αλλά και από τις άλλες, αυτές του δικού της νοικοκυριού. Κάθε μέρα το ξυπνητήρι χτυπά στις 7 για να συγυρίσει το σπίτι, να ετοιμάσει ταπεράκι και να τρέξει στην πρωινή yoga πριν τη δουλειά. Η δε δουλειά; Ένα άκρως απαιτητικό εργασιακό περιβάλλον, με ατελείωτα τηλέφωνα, emails και συναντήσεις (δια ζώσης ή online) που τη βγάζουν περίπου off στις 6 το απόγευμα, ζαλισμένη και εξουθενωμένη να περιμένει το μετρό για το σπίτι, αφού πρώτα κάνει μια ενδιάμεση στάση στα Lidl για τα απαραίτητα αλλά και για να πάρει τον αέρα της λιγάκι διαφορετικά, να αλλάξει, να βολτάρει στους άνετους διαδρόμους, να χαθεί και να ξεχαστεί, όσο αυτό είναι εφικτό μέχρι την επόμενη πρόκληση που θα συναντήσει αύριο. Και μεθαύριο, και κάθε μέρα που περνά και δεν ξαναγυρνά – όπως σκέφτηκε τελευταία.
Κι όλα αυτά, μέχρι το μπάμ. Μια υπερκόπωση ψυχολογική και σωματική που ήρθε για να μείνει. Ξυπνώντας ένα πρωί και μην μπορώντας να κάνει βήμα. Ποια yoga και ποιο μετρό! Ποιο υγιεινό ταπεράκι σαλάτας με τόνο και λαχανικά; Ούτε μέχρι το μπαλκόνι. Αντοχή μηδέν. Μπαταρία χαμηλή. Και ο φορτιστής μακριά. Πολύ μακριά. Ο καιρός έξω από το παράθυρο, μουντός και βροχερός, την προκαλεί να ζητήσει άμεσα άδεια. Από τα πάντα. Το σώμα αρνείται, η σκέψη σιγά σιγά υποχωρεί και η Ηλέκτρα «αποσυνδέεται». Πέφτει για ύπνο και ξυπνά στις 3 το μεσημέρι. Είχε να συμβεί κάτι τέτοιο από το Λύκειο. Ξυπνά κοιτάζοντας το ρολόι με μια απάθεια που συνδυάζεται παράξενα με ένα παράλογο και ανεξέλεγκτο άγχος. Επόμενη σκέψη: «κάτι πρέπει να φάω». Έξω τα πράγματα έχουν καταλαγιάσει και μια μικρή αχτίδα ήλιου φαίνεται να διαπερνά το παρκέ του δωματίου. Δείγμα καλό και αρκετό για να σηκωθεί πια από το κρεβάτι.
Σχεδόν ξεκούραστη, σα να κοιμήθηκε μέρες, κατευθύνεται προς το ψυγείο, που όπως φαίνεται, δεν υπόσχεται και τίποτα ενδιαφέρον. Σαλάτες, τορτίγιες, αβοκάντο και φρούτα. Κι εκεί αποφασίζει να βγει με φόρμες και απροσδιόριστα μαζεμένο μαλλί στον δρόμο για τα αγαπημένα της Lidl. Χωρίς πίεση χρόνου και πρόσθετα βάρη. Σήμερα έχει αποφασίσει να «κουβαλήσει» μόνο τον εαυτό της και την καλοπέρασή του με οποιοδήποτε κόστος. Απολαμβάνοντας ένα ξεχωριστό deluxe γεύμα με τον deluxe εαυτό της. Και όταν λέμε deluxe στα Lidl, εννοούμε αυτήν την αγαπημένη εποχή του χρόνου (που είναι και πάλι εδώ!) και την εορταστική σειρά προϊόντων με τα φυσικά special μυρωδικά, τα διεθνή και παραδοσιακά τυριά και αλλαντικά, τις premium κοπές, τα γευστικά επιδόρπια και τις εκλεκτές γεύσεις που δίνουν στις πιο ξεχωριστές στιγμές μια νότα προσιτής πολυτέλειας! Με αυτή τη σκέψη, ξέρει ακριβώς που να κατευθυνθεί. Όλα όσα μπαίνουν στο καλάθι χωρίς φόβο και πάθος: ραβιόλες γεμιστές με χαλούμι, αναρή και δυόσμο -που θα σερβιριστούν σε βαθύ πιάτο να χορτάσει και το μάτι-, ακατέργαστο τυρί Brie γεμιστό με ντομάτα και βασιλικό και συνοδευτική πράσινη σαλάτα με ντρέσινγκ βάλσαμο και μέλι -μη ξεχνάμε και την υγιεινή διατροφή- και φυσικά επιδόρπιο σουφλέ σοκολάτας με παγωτό… για να την ξεχάσουμε τελικά (και πολύ καλά θα κάνουμε). Α, και ένα τσουρέκι κάστανο για να υπάρχει. Μια χρυσαφένια μαλαγουζιά θα καθίσει δίπλα δίπλα με τα τσιπς λαχανικών που θα μπουν στο καλάθι για την ώρα της απόλυτης χαλάρωσης με ταινία.
Η Ηλέκτρα, μια ταινία και το σούπερ deluxe βράδυ της. Επιτέλους!
Και κάπως έτσι πρόκειται να ολοκληρωθεί εκείνη η μαγική στιγμή, που μπορεί να νιώσει κανείς πλήρης με τον εαυτό σου. Κάνοντας τίποτα και συνειδητοποιώντας ότι αυτό είναι εντελώς οκ. Γιατί το να μην κάνεις τίποτα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν κάνεις και κάτι. Πολλές φορές, όταν μένουμε απασχολημένοι όλη την ώρα, δεν μπορούμε ούτε καν να σκεφτούμε. Μερικοί από τους πιο έξυπνους και επιτυχημένους ανθρώπους στον κόσμο περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους (μη σου πω και του χρόνου τους) κάνοντας αυτό που αρκετοί από εμάς θα θεωρούσαν «τίποτα». Διαβάζοντας ένα βιβλίο, τεμπελιάζοντας νοερά ή βλέποντας ένα ντοκιμαντέρ.
Το να καθίσεις σε απόλυτη ησυχία, χωρίς να κάνεις το παραμικρό για ένα καλό χρονικό διάστημα μέσα στην ημέρα, θέλει πειθαρχία. Και ίσως αποτελεί εκείνο το σημείο εκκίνησης για να επιτρέψεις να ακουστεί η εσωτερική σου σοφία. Δεν χρειάζεται πάντα να βρίσκουμε κάτι να κάνουμε. Είναι οκ και να μην κάνουμε. Γιατί μερικές φορές, το να μην κάνουμε τίποτα… μπορεί τελικά να κάνει πολλά για εμάς. Και αυτό θα το δείξει ο χρόνος, ο οποίος πάντα ξέρει κάτι παραπάνω από όλους και από όλα.
