Μυσταγωγία, συγκίνηση αλλά και διονυσιακό γλέντι. Τραγούδια «ξεχασμένα» που ακούγονται τόσο σύγχρονα. Υπέροχη φύση και εγκάρδια φιλοξενία. Όσα θα θυμόμαστε από το τριήμερο φεστιβάλ της Στέγης στην Κόνιτσα
Πέρσι, περίπου την ίδια εποχή, ήμασταν στα Γιάννενα με αφορμή την έκθεση «Plasmata II» που διοργάνωσε η Στέγη κοντά στη Λίμνη Παμβωτίδα. Εκεί, ακούσαμε και τις πρώτες ενθουσιώδεις διηγήσεις των φίλων και συναδέλφων που επέστρεφαν -μεθυσμένοι κυριολεκτικά και μεταφορικά- από την Κόνιτσα και το 1ο φεστιβάλ «Γιατί ΄ναι μαύρα τα βουνά».
Οι περιγραφές για τους διονυσιακούς χορούς, τις ξεσηκωτικές μουσικές και τις αναζωογονητικές βουτιές στον Αώο ποταμό, προκάλεσαν τρελό “fomo” στους υπόλοιπους. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση μας έκαναν οι ιστορίες που ακούσαμε για «εκείνον-τον-φοβερό-τύπο», τον Κρίστοφερ Κινγκ, την ψυχή του φεστιβάλ.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
