Ivana Bisonard: “Οι ανισότητες στην Αργεντινή μπορούν να τοποθετήσουν τη γυναίκα σε κατάσταση μεγαλύτερης ευπάθειας”

Η Ivana Bisonard, είναι Αργεντινή, κατοικεί στην Αθήνα και είναι δικηγόρος. Παρόλο που ποτέ δεν φαντάστηκε ότι θα άφηνε τη χώρα της, ένα ταξίδι με σακίδιο στην Ευρώπη και ένας Έλληνας που σταμάτησε με το αυτοκίνητό του όταν έκανε ωτοστόπ, είχαν άλλα σχέδια για εκείνη. Ένα δαχτυλίδι, δύο “μικρά αστέρια” (όπως αποκαλεί τα παιδιά της) και νέες δραστηριότητες, όπως η φιλοξενία και η εισαγωγή αργεντίνικων κρασιών, με την τελευταία να είναι αποτέλεσμα του πάθους της για την πατρίδα της.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, μιλάει στο JennyGr για τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία του σήμερα, τις προκλήσεις που εξακολουθούν να υφίστανται και τις αλλαγές που θα ήθελε να δει. Μεγαλωμένη σε ένα περιβάλλον όπου οι έμφυλοι ρόλοι δεν είχαν θέση, η Ivana αναγνωρίζει τη σημασία της ισότητας των ευκαιριών, ενώ παράλληλα τονίζει πως οι κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες μπορούν να τοποθετήσουν τις γυναίκες σε ευάλωτες θέσεις.

REAL LIFE

Amélie Hirtz: "Το να είσαι γυναίκα στη Γαλλία το 2025 παραμένει μια καθημερινή πρόκληση"

© Μυρτώ Κυρίτση

Πώς είναι να είσαι γυναίκα στην Αργεντινή το 2025: “Oι ανισότητες μπορούν να τοποθετήσουν τη γυναίκα σε μια κατάσταση μεγαλύτερης ευπάθειας”

«Έχω την τύχη να έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια όπου δεν υπήρχαν έμφυλοι ρόλοι. O πρώτος που έφτανε σπίτι και μαγείρευε -μπορούσε να είναι ο πατέρας μου ή η μητέρα μου-, και οι δουλειές του σπιτιού και τα παιχνίδια ήταν τα ίδια για εμένα και τα δύο αδέλφια μου. Πιστεύω ότι το να μεγαλώσω σε ένα τέτοιο περιβάλλον με έκανε να είμαι πιο ευαίσθητη στα στερεότυπα φύλου και να κατανοώ τις συνέπειές τους.

Η μητέρα μου υπήρξε πρότυπο στη ζωή μου και στον τρόπο που βλέπω τον κόσμο ως γυναίκα: Δυνατή, ελεύθερη και ικανή. Ήταν μία από τους δύο αποφοίτους της γενιάς της από το Πανεπιστήμιο Χημικής Μηχανικής, σε μία εποχή που η μηχανική θεωρούνταν “αντρικό” πεδίο, δηλαδή, όπου δεν υπήρχε χώρος για γυναίκα.

Όπως η μητέρα μου, χιλιάδες γυναίκες τόλμησαν να πολεμήσουν τις δικές τους αθόρυβες μάχες και με κάθε θρίαμβο έβαλαν τα θεμέλια και άνοιξαν τις δυνατότητες που έχουμε σήμερα.

Υπάρχουν πολλές κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες στη χώρα μου, αλλά δεν πιστεύω ότι η προέλευση αυτών των ανισοτήτων βρίσκεται στην κατάσταση του να είσαι γυναίκα καθεαυτή. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι πολλές φορές αυτές οι ανισότητες μπορούν να τοποθετήσουν τη γυναίκα σε μια κατάσταση μεγαλύτερης ευπάθειας.

Θα ήθελα να ενισχυθούν οι πολιτικές που αφορούν την εμπορία ανθρώπων και τη σεξουαλική εκμετάλλευση κοριτσιών και γυναικών. Επιπλέον, πρέπει να υπάρξει άμεσα αποτελεσματικός συντονισμός μεταξύ εθνικών και υπερκρατικών οργανισμών στον αγώνα κατά αυτού του εγκλήματος. Πιστεύω ότι αυτό το ζήτημα πρέπει να έχει προτεραιότητα στις κυβερνητικές ατζέντες και όχι να αντιμετωπίζεται ως απλή φιλοδοξία.

Για τα κορίτσια και τις γυναίκες της χώρας μου και κάθε άλλης χώρας όπου υπάρχει θύμα αυτών των παρεκκλίσεων. Για τα κορίτσια και τις γυναίκες που υπόκεινται και/ή είναι θύματα των νόμων ή των εθίμων των δικών τους χωρών. Για τα κορίτσια και τις γυναίκες που είναι αιχμάλωτες πολέμου. Για όλες αυτές, εύχομαι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Θέλω να είμαστε ζωντανές και ελεύθερες.

Πώς βλέπει μια γυναίκα από την Αργεντινή τη ζωή στην Αθήνα: "Οι ίδιες οι γυναίκες συνεχίζουν να αναπαράγουν και να διδάσκουν πατριαρχικά πρότυπα"

Πιστεύω ότι και οι δύο χώρες μοιράζονται μια παρόμοια ιδιοσυγκρασία, οπότε η μετακόμισή μου στην Αθήνα —εκτός από την απόσταση— δεν σηματοδότησε ριζική αλλαγή στις συνήθειές μου ή στον τρόπο ζωής μου.

Ωστόσο, πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι πιο συντηρητική χώρα και πιο προσκολλημένη στις παραδόσεις από την Αργεντινή. Αυτό που βρίσκω εντυπωσιακό είναι ότι οι ίδιες οι γυναίκες συνεχίζουν να αναπαράγουν και να διδάσκουν πατριαρχικά πρότυπα. Για παράδειγμα, για ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων, η εκπαίδευση και η φροντίδα των παιδιών -ιδίως τα πρώτα χρόνια της ζωής τους-, είναι ευθύνη των γυναικών, είτε μητέρων είτε γιαγιάδων.

Έτσι, είναι τα πρώτα πρότυπα και εκείνες που είναι υπεύθυνες για τη διδασκαλία θετικών ή αρνητικών στερεοτύπων φύλου. Ό,τι διδάσκουν σήμερα θα είναι αυτό που η κοινωνία θα αντικατοπτρίζει αύριο.

© Μυρτώ Κυρίτση

Η θέση της γυναίκας στον κόσμο: “Δεν είναι το ίδιο να είσαι γυναίκα σε χώρες όπως η Αργεντινή ή η Ελλάδα με το να είσαι γυναίκα σε μια μουσουλμανική χώρα”

Η απάντηση στο αν είναι πιο εύκολο ή δύσκολο να είσαι γυναίκα σήμερα από ό,τι στο παρελθόν, εξαρτάται από το σημείο στον κόσμο στο οποίο βρίσκεσαι: Σίγουρα δεν είναι το ίδιο να είσαι γυναίκα σήμερα στην Αργεντινή όπως ήταν πριν 100 χρόνια. Αλλά και σήμερα, δεν είναι το ίδιο να είσαι γυναίκα σε χώρες όπως η Αργεντινή ή η Ελλάδα με το να είσαι γυναίκα σε μια μουσουλμανική χώρα.

Προσωπικά, η εμπειρία μου με πρωτοβουλίες ή πολιτικές για την ισότητα των φύλων δεν υπήρξε θετική. Προτιμώ να μιλήσω για πρωτοβουλίες ή πολιτικές για ίσες ευκαιρίες, έτσι ώστε όλοι, άνδρες και γυναίκες, να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία και να έχουν τις ίδιες δυνατότητες.

Ένα παράδειγμα πρωτοβουλίας για την εξασφάλιση της ισότητας των φύλων στην Αργεντινή είναι ο «Νόμος της Ποσοστώσεως», που στην ουσία λέει ότι σε δημόσιους οργανισμούς όπως το Κογκρέσο, τουλάχιστον το 30% των θέσεων πρέπει να καταλαμβάνονται από γυναίκες. Στην πράξη, ακόμα και εγώ πιστεύω ότι κάποια στιγμή αυτός ο τύπος νόμου ήταν απαραίτητος, αλλά σήμερα θεωρώ ότι υπονομεύει την αρχή της ισότητας, αφού θα αναθέτουμε μια θέση όχι με βάση τα προσόντα αλλά απλώς λόγω της «κατάστασης του να είσαι γυναίκα», ενώ από την άλλη το θεωρώ ταπεινωτικό γιατί πιστεύω ότι μια γυναίκα μπορεί να καταλάβει και να κερδίσει τέτοια θέση βάσει των δικών της ικανοτήτων.

Για να δημιουργήσουμε οι γυναίκες έναν καλύτερο κόσμο, πρέπει να μην κρίνουμε η μία την άλλη. Μόνο έτσι η υποστήριξη θα είναι αληθινή και σεβαστή απέναντι στις διαφορές μας.

Το μήνυμά μου σε όλες τις γυναίκες εκεί έξω είναι:

Εμπιστευτείτε τον εαυτό σας. Είστε αρκετές και τα καταφέρνετε καλά. Πιστέψτε στον εαυτό σας και να έχετε το θάρρος να είστε και να κάνετε».

Δες εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του JennyGr για την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, που αναδεικνύει τις εμπειρίες και τις φωνές γυναικών από όλο τον κόσμο που ζουν στην Αθήνα.