Τι επιπτώσεις έχει η υπερπροστασία στο παιδί σας;
Η υπερπροστασία των γονιών μπορεί να εκδηλωθεί και να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Οι γονείς που ανησυχούν υπερβολικά να μη νιώσει το παιδί τους το αίσθημα της ματαιότητας και της απόρριψης είναι και αυτοί που το κρατούν "δέσμιο" των ανησυχιών τους. Οι φόβοι των γονιών εμποδίζουν το παιδί να γίνει ανεξάρτητο, υπεύθυνο, δημιουργικό, με αυτοπεποίθηση, εφόδια που θα πάρει αργότερα στην ενήλικη του ζωή.
Το μικρό σας από τη στιγμή που γεννιέται μοιάζει σαν «εξερευνητής» που θέλει να γυρίσει τον κόσμο και να μάθει γι αυτό. Αν λοιπόν εσείς το κρατάτε γερά στην αγκαλιά σας, θα μάθει μόνο ότι μπορεί να δει αλλά χωρίς να καταλάβει πολλά για τι συμβαίνει στο κόσμο των ενηλίκων. Αντιθέτως, ένα παιδί ελεύθερο και ανεξάρτητο είναι αυτό που θα ξέρει να ανταπεξέλθει στις κυρώσεις που ενδεχομένως θα έχει η συμπεριφορά του. Η εμπειρία της αποτυχίας βοηθά το παιδί να ωριμάσει και του δίνει κίνητρα για να προσπαθήσει περισσότερο.
Ιδού οι συμπεριφορές που λειτουργούν ως εμπόδιο στην ανάπτυξη του παιδιού και δείχνουν πως ο γονιός είναι υπερπροστατευτικός:
• Όταν χωρίς το παιδί σου να έχει κάποια πιστοποιημένη δυσκολία μάθησης έχει παραπάνω εκπαιδευτές απ’ ότι πραγματικά χρειάζεται που το βοηθούν στα μαθήματα του σχολείου.
• Όταν φαντασιώνεσαι πως το παιδί σας μπορεί να γίνει επαγγελματίας αθλητής, μουσικός ή οτιδήποτε άλλο έστω και αν κανείς προπονητής ή ειδικός του θέματος δεν έχει προβλέψει κάτι τέτοιο.
• Όταν για ένα διαγώνισμα που θα έχει στο σχολείο το έχεις υποβάλλει σε διάφορα χρονοβόρα τεστ προετοιμασίας στο σπίτι.
• Όταν συστηματικά αναλαμβάνεις τις δικές του ευθύνες και λύνεις τα δικά του προβλήματα πχ. ζητάς να δέσει τα παπούτσια του και επειδή αργεί αποτελειώνεις τη δουλειά.
• Όταν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ολόκληρο ταξίδι μέχρι το σχολείο για να του δώσεις το βιβλίο που ξέχασε στο σπίτι ώστε να μην το ανακαλύψει ο δάσκαλος του.
• Όταν λύνεις εσύ τις “δύσκολες” ασκήσεις ή είσαι διατεθειμένος και ελαστικός στο να αντιγράψει απ’ το βιβλίο με τις απαντήσεις μόνο και μόνο για να μην εκτεθεί στη δασκάλα του ότι δεν ξέρει.
• Όταν αφού τσακωθεί με κάποιον στο σχολείο, πηγαίνεις να ζητήσεις το λόγο από το άλλο παιδί ή από τους γονείς του παιδιού.
• Όταν παρεμβαίνεις χωρίς να υπάρχει λόγος στο χώρο του και τα πράγματα του με τη δικαιολογία ότι ψάχνεις στοιχεία για να προλάβεις πιθανές “απειλές” που φαντάζεσαι ότι μπορεί να προκύψουν.
• Όταν παρουσιάζεις αναληθή στοιχεία για τα κατορθώματα του παιδιού σου ώστε να ανεβάσεις το “κύρος” και την “αξία” του στους φίλους σου. Ότι και να έχει καταφέρει ένα παιδί είναι σημαντικό έστω και αν στα μάτια μας φαίνεται λίγο και ασήμαντο.
• Oι γονείς πολλές φορές χρεώνονται τις επιτυχίες και αποτυχίες των παιδιών τους ως προσωπικές. Με αυτό το τρόπο ξεκινά ο φαύλος κύκλος: “όσο πιο πολλά πετύχει το παιδί μου τόσο πιο καλός γονιός είμαι εγώ”. Αυτό οδηγεί πολλές φορές σε αδιέξοδα και καλλιεργεί μηχανισμούς ελέγχου και εξουσίας που βαραίνουν την οικογένεια και τη σχέση παιδιού – γονιού.
Και πόσα ακόμα όταν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε παρατηρώντας απλά τους γονείς στην καθημερινότητά τους. Στο τρόπο που συμπεριφέρονται στη παιδική χαρά, την ώρα που συνυπάρχουν στο σχολείο (οι γονείς που μένουν στο προαύλιο, ακούν τη προσευχή και συνοδεύουν τα παιδιά τους μέχρι τη τάξη). Η αγάπη, οι φόβοι και οι ανησυχίες των γονιών είναι αδιαμφισβήτητα. Το θέμα είναι πως σε υπερβολικό βαθμό και η έλλειψη ελέγχου από την πλευρά των γονιών, εμποδίζουν την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού. Η αυτοπεποίθηση ενός παιδιού ενισχύεται μόνο μέσα από τα βιώματα του και για αυτό είναι πολύτιμο να δείχνουμε υπομονή μέχρι να τα καταφέρει μόνο του. Το μέλλον του βρίσκεται μόνο στα δικά του χέρια.
