Είναι πολλές οι φορές που έχω ακούσει τον γιο μου να μου λέει: «δεν με καταλαβαίνεις, δεν με ακούς όταν σου μιλάω, είσαι υπεύθυνη για το πρόβλημα μου, εσύ φταις για ότι έγινε» και άλλα τέτοια.
Το διαβάσαμε στις 4moms.gr.
Όταν βέβαια συμφωνώ ή εγώ ή ο πατέρας του μαζί του, δεν υπάρχει κανένα θέμα και έχουμε μια καλή επικοινωνία. Όμως πόσες είναι οι φορές που συμβαίνει αυτό; Ιδιαίτερα την περίοδο της εφηβείας που όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι για τους έφηβους αλλά και για εμάς τους γονείς. Σίγουρα δεν μπορεί να είναι κάτι μόνιμο. Το να ταυτίζονται οι απόψεις μας συνεχώς δεν θα ήταν ούτε υγιές, ούτε ώριμο για την μεταξύ μας σχέση. Οι συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια είναι αναπόφευκτες. Το θέμα που προκύπτει είναι ότι θα πρέπει μέσα απο κάθε σύγκρουση να υπάρχει μια εξέλιξη, μια βελτίωση, ένα θετικό αποτέλεσμα.
Με αυτό τον τρόπο ωριμάζουμε και σαν μέλη μιας οικογένειας αλλά ωριμάζουν και οι μεταξύ μας σχέσεις. Όταν συγκρουόμαστε συνήθως: δεχόμαστε επιθετικότητα ή γινόμαστε εμείς επιθετικοί ή αποφεύγουμε μια κατάσταση ή ψάχνουμε κάποιον να παίξει τον ρόλο του «διαιτητή». Σε καμιά περίπτωση ή σπάνια προσπαθούμε να δούμε ψύχραιμα τις αιτίες μιας σύγκρουσης και να δώσουμε λύση. Επειδή μαγικά δεν γίνονται, η σωστή διαχείριση είναι αυτή που θα μας βοηθήσει. Ο κατάλληλος τόπος και χρόνος. Το να δούμε, να αναλύσουμε, να καταλάβουμε γιατί έγινε κάτι.Να μιλήσουν και οι δυο πλευρές πολιτισμένα, να ακουστούν με προσοχή και ενδιαφέρον.
Τέλος να βρεθεί λύση, να συμφωνηθεί αλλά και να υλοποιηθεί και από τους γονείς και από τους έφηβους. Κλείνω με κάτι που διάβασα και μου άρεσε πολύ γιατί πραγματικά η θεωρία από την πράξη, διαφέρει τόσο πολύ!
«Πριν παντρευτώ είχα 6 θεωρίες για το πώς να μεγαλώσεις ένα παιδί. Σήμερα έχω 6 παιδιά και καμία θεωρία.»
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
