Σας παρατηρούν, σας ακούνε, σας μιμούνται. Με άλλα λόγια σας μοιάζουν. Αν λοιπόν αποτελείται ένα καλό πρότυπο για έκεινα, τότε δεν έχετε λόγο να φοβάστε. Και μάλιστα, δεν έχετε λόγο να είστε τόσο ασφυκτικά πάνω από τα παιδιά σας. Οπλειστείτε με υπομονή και δώστε το χρόνο και το χώρο που χρειάζονται για να μεγαλώσουν. Αφήστε λοιπόν τα μικρά σας μόνα τους. Είναι από τις πρώτες λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούν στην προσχολική τους ηλικία, όταν μπαίνουν στη φάση της ανεξαρτησίας. Δώστε λοιπόν την πρωτοβουλία να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους.
Και όταν λέμε προβλήματα για ένα παιδί τι εννοούμε;
Όλα τα παιδιά συναντούν καταστάσεις στη ζωή τους που τα απογοητεύουν και τα στεναχωρούν. Προβλήματα με τους φίλους τους, με τα αδέλφια τους, με τους γονείς τους, με τους δασκάλους ακόμα προβλήματα και με τον εαυτό τους. Συνήθως, τα προβλήματα αυτά είτε υποτιμούνται από τους γονείς είτε επιλύονται με μια πρόχειρη λύση σύμφωνα πάντα με τα πιστεύω των γονιών.
Τι επιπτώσεις έχει όμως αυτό στην προσωπικότητα του παιδιού;
Τα παιδιά που βρίσκουν βοήθεια στην επίλυση τέτοιων προβλημάτων διατηρούν την ψυχική τους υγεία και συνεχίζουν να αποκτούν περισσότερη δύναμη και αυτοπεποίθηση. Τα παιδιά που δεν βρίσκουν βοήθεια αναπτύσσουν συναισθηματικά προβλήματα που τα ακολουθούν στην ενήλικη ζωή τους.
Πώς όμως ο γονιός μπορεί να βοηθήσει το παιδί να βρει λύση στα προβλήματα του και συγχρόνως να νιώσει αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία;
Αρχικά, ένα παιδί έχει πρόβλημα όταν παρεμποδίζεται να ικανοποιήσει μια ανάγκη του. Ο γονιός θα πρέπει να καταλάβει πως δεν είναι δικό του πρόβλημα. Ένας απλός τρόπος να το αναγνωρίσει είναι να κάνει την ερώτηση στον εαυτό του «Έχω πρόβλημα;» προσπαθώντας να διακρίνει τα συναισθήματα του αν είναι αρνητικά ή όχι. Είναι πολύ δύσκολο για να έναν γονιό όταν βλέπει το παιδί του να βιώνει ένα προβλήματα να μην προσπαθήσει να το απαλλάξει από αυτό. Τι γίνεται όμως τότε; Ο γονιός στέλνει το εξής μήνυμα στο παιδί του: «είσαι μικρό να αντιμετωπίζεις προβλήματα, δεν θέλω να στεναχωριέσαι, θα σου βρω εγώ την λύση, και ξεπέρασε το αμέσως» Το παιδί με την σειρά του αποκωδικοποιεί το μήνυμα του γονιού του και νιώθει αδύναμο και εξαρτημένο από εκείνον.
Πώς μπορεί να αλλάξει όλο αυτό;
Ο γονιός όταν το παιδί του βιώνει κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να μπει στο ρόλο του συμβούλου:
•Να ακούσει πρώτα από όλα με κατανόηση και ενσυναίσθηση, μπαίνοντας δηλαδή στη θέση του παιδιού.
•Να είναι εκεί για να αποδεχτεί τα συναισθήματα του παιδιού του καθώς και το τι το απασχολεί.
•Αφού κατανοήσει τα συναισθήματα του παιδιού να του δώσει την πρωτοβουλία στην επίλυση του προβλήματος του, ενθαρρύνοντας το να βρει μόνο του τη λύση που του ταιριάζει καλύτερα.
Το παιδί μέσα από αυτή την διαδικασία θα νιώσει ασφάλεια και σιγουριά. Ανεξαρτησία και αυτοπεποίθηση τόσο για το ότι μπορεί να εκφράσει το πρόβλημα του αλλά και να οδηγηθεί μόνο του στη λύση. Προσπαθήστε να ελέγξετε τα συναισθήματα σας, να αποφύγετε την άσκηση της κριτικής και την χρήση χαρακτηρισμών και να είστε εκεί αποδέχοντας και κατανοώντας το παιδί σας.
