Συντετριμμένοι όλοι μας απ’ το πρωτόγνωρο τραγικό περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας με θύμα ένα τετράχρονο αθώο κοριτσάκι απ’ τον ίδιο του τον πα-τέρα, η κοινή γνώμη και η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά! Πολλοί γνώριζαν και σιωπούσαν, όπως σιωπούν καθημερινά πολλοί επίσης γνώστες παρόμοιων περιστατικών. Αυτόν που θα βρει το θάρρος να παρέμβει, θα προσπαθήσουν φίλοι και γνωστοί να τον σταματήσουν, γιατί το τί κάνει ο καθένας σπίτι του δεν αφορά τον άλλον. Πολύ σωστά...,όταν δεν μιλάμε για κακοποίηση και βία! Γιατί όταν πρόκειται για κάτι τέτοιο αφορά όλους μας, την κοινωνία ολόκληρη, το κράτος!
Η βία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση που πολλοί λανθασμένα πιστεύουν. Η ενδοοικογενειακή βία θεωρείται ποινικό αδίκημα και όσους γνωρίζουν και δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να αντιμετωπιστεί ή να βοηθήσουν έχουν και αυτοί ευθύνη. Το άτομο που βρίσκεται σε μια κακοποιητική σχέση δεν είναι πάντα εύκολο να το αντιληφθεί.
Το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι η αναγνώρισή του. Για να γίνει σαφές, βία είναι κάθε πράξη που αποσκοπεί στην πρόκληση σωματικής, ψυχολογικής ή σεξουαλικής βλάβης ή και πόνου.
Οι μορφές εκδήλωσης της ενδοοικογενειακή βίας είναι οι εξής:
- Βία μεταξύ συζύγων-συντρόφων
- Βία του ενός ή και των δύο γονέων προς το παιδί
- Σεξουαλική κακοποίηση ανήλικων παιδιών
- Παραμέληση, εγκατάλειψη ή εκμετάλλευση ανηλίκων παιδιών
- Επιθέσεις εφήβων προς γονείς
- Κακοποίηση ή εκμετάλλευση ηλικιωμένων-ανήμπορων μελών
Ο νόμος 3500/2006 παρέχει για την αντιμετώπισή της, αυξημένη προστασία σε όλα τα μέλη της οικογένειας, σε πλαίσιο γάμου ή συγκατοίκησης. Βασικό στοιχείο της βίας είναι ο φόβος και βασίζεται στην επιβολή δύναμης και στην άσκηση ελέγχου. Συνήθως με το πέρασμα του χρόνου χειροτερεύει. Μεγαλύτερο ποσοστό βίας και κακοποίησης ασκείται στις γυναίκες και σε παιδιά. Η βίαιη συμπεριφορά δεν έχει συγκεκριμένο μορφωτικό, εκπαιδευτικό, οικονομικό ή κοινωνικό επίπεδο, ούτε σχετίζεται με συγκεκριμένη θρησκεία, φυλή, εθνικότητα. Το ίδιο ισχύει και για τα θύματα.
Ποιές είναι οι φάσεις της ενδοοικογενειακής βίας
Χαρακτηρίζεται από 3 φάσεις οι οποίες επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά μέσα στην οικογένεια. Στο πρώτο στάδιο προκαλείται σταδιακά αυξητική ένταση, όπου το θύμα υπόκειται σε λιγότερο βίαιες συμπεριφορές, όπως είναι οι απειλές και προσβολές. Στο δεύτερο στάδιο της βίας είναι η φάση της έντονης επίθεσης, χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη σωματική επιθετικότητα (να πούμε πως επιθετικότητα είναι και όταν το άτομο σπάει το σπίτι) και στο τελευταίο στάδιο ο θύτης ενεργεί απολογητικά συνήθως και συμπονετικά προς το θύμα, ενώ υπόσχεται πως δεν θα ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.
Αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας.
Σε πρακτικό επίπεδο για το άτομο που έχει υποστεί βία:
1) Να πάει στο Α.Τ της περιοχής του και να καταγγείλει το συμβάν.Έχει εκδοθεί απ´το Υπουργείο Δημόσιας τάξης ειδικό εγχειρίδιο ώστε να γνωρίζει το προσωπικό τους πώς μπορεί να βοηθήσει.
2) Εάν έχει δεχτεί σωματική κακοποίηση να πάει σε δημόσιο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες ή σε ιατροδικαστική υπηρεσία για να πιστοποιηθεί η κακοποίηση. Στη συνέχεια μπορεί το θύμα να κινηθεί και νομικά με την βοήθεια Αστυνομικών και Εισαγγελικών Αρχών.
3) Να απευθυνθεί σε μία από τις εξειδικευμένες κοινωνικές υπηρεσίες για ψυχολογική στήριξη και βοήθεια.
Για όλους εμάς που μπορεί να πέσει στην αντίληψή μας περιστατικό βίας, δεν θα πρέπει να κλείσουμε την πόρτα μας και να πάμε για ύπνο, ούτε το στόμα μας. Μας χρειάζεται αυτός ο άνθρωπος ,αυτό το παιδάκι ή ο ηλικιωμένος. Απλά δεν έχει την δύναμη να το αντιμετωπίσει, είτε γιατί είναι μόνος και δεν έχει κάποιον φίλο ή συγγενή, είτε γιατί φοβάται! Μια ερώτηση, αν χρειάζεται κάτι και μια επαφή με κάποια κοινωνική υπηρεσία, ώστε να πληροφορηθούμε πώς να το διαχειριστούμε είναι μεγάλη βοήθεια. Εύχομαι να μην περάσουμε στην λήθη, αλλά στην δράση!
Ευχαριστούμε την Άννα Σταματελάτου, Ψυχοθεραπεύτρια, 210-3600466-6972100906.
