"Τα Μυαλά που Κουβαλάς" ή μια ταινία για τα συναισθήματα

Η συναισθηματική ανάπτυξη και νοημοσύνη των παιδιών είναι μια περίπλοκη υπόθεση που αποτελεί cocktail πολλών και διαφορετικών συστατικών. Όπως φαίνεται από την αξιοζήλευτη ταινία που σκαρφίστηκε ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Pete Docter, η ξενάγηση αυτή τη φορά ξεκινάει από το μυαλό και τον ψυχικό κόσμο της μικρής Riley.

Μετά το "Ψηλά στον Ουρανό" και το "Μπαμπούλες Α.Ε." έρχεται το "Inside Out" ή αλλιώς "Τα μυαλά που Κουβαλάς". Αυτή τη φορά, μας μεταφέρει στην πιο εκπληκτική τοποθεσία που υπάρχει, το μυαλό ενός 11χρονου κοριτσιού. «Τα μυαλά που Κουβαλάς» είναι η πιο ανατρεπτική, εντυπωσιακή και ευφυής σύλληψη της Pixar, ένα αριστούργημα για όλη την οικογένεια και μία επιβεβαίωση ότι η τέχνη του animation δεν θα πάψει ποτέ να μας αιφνιδιάζει με τις ασύλληπτες ικανότητες της.

Και φυσικά δεν λείπουν οι αξέχαστες προσωπικότητες, οι υπέροχες κινηματογραφικές στιγμές και το καθαρόαιμο χιούμορ. Ετοιμαστείτε να γελάσετε, να συγκινηθείτε και να αλλάξετε μυαλά για το πώς λειτουργεί το μυαλό μας.

Η ταινία εξηγεί γιατί το να μεγαλώνεις δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για τη Riley που ξεριζώνεται από την ήσυχη ζωή της σε μια κωμόπολη της κεντροδυτικής Αμερικής για να εγκατασταθεί στο Σαν Φρανσίσκο, όπου βρίσκεται η καινούρια δουλειά του πατέρα της. Όπως όλοι μας, έτσι κι η Riley κατευθύνεται από τα συναισθήματά της – τη Χαρά, τον Φόβο, τον Θυμό, την Αηδία και τη Θλίψη. Τα συναισθήματα ζουν στο Κέντρο Ελέγχου μέσα στο μυαλό της, απ’ όπου τη συμβουλεύουν στην καθημερινότητά της. Καθώς η Riley και τα συναισθήματά της αγωνίζονται να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες, στο Κέντρο Ελέγχου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ενώ η Χαρά, το κυρίαρχο και σημαντικότερο συναίσθημα της Riley, προσπαθεί να διατηρήσει το ηθικό υψηλό, τα υπόλοιπα συναισθήματα συγκρούονται μεταξύ τους για το πώς να διαχειριστούν μια διαφορετική πόλη, ένα νέο σπίτι κι ένα καινούριο σχολείο.

"Καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά μας, μας λείπει η εποχή που ήταν μικρά και καθόντουσαν στα πόδια μας και μας έπαιρναν αγκαλιά" λέει ο σκηνοθέτης. "Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να βγαίνουν έξω στον κόσμο, αλλά είναι γλυκόπικρο το συναίσθημα και μάλλον στενάχωρο όταν η παιδική ηλικία τελειώνει. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας".