Αυτά είναι τα λόγια που έγραψε η ίδια στο Facebook θέλοντας να μοιραστεί δημοσίως την ιστορία του πώς ένας σκύλος θεραπείας κατάφερε να δώσει ζωή στον αυτιστικό γιο της.
«Βλέπετε αυτή τη στιγμή; Ποτέ δεν έχω βιώσει μια στιγμή όπως αυτή. Χθες ήταν η πρώτη μέρα που ο 5χρονος γιος μου συνάντησε τον Tornado, τον νέο του σκύλο θεραπείας. Είμαστε Αμερικανοί που ζούμε στην Ιαπωνία και προετοιμαζόμασταν δύο χρόνια για να τον συναντήσουμε.
Αυτή η εικόνα αποτυπώνει το πρόσωπο μιας μητέρας που βλέπει το παιδί της, που δεν μπορεί να αγκαλιάσει, να πλύνει, να ντύσει, να αγγίξει ελεύθερα, να χώνεται στην αγκαλιά του νέου του σκύλου, με δική του βούληση. Αυτό είναι το πρόσωπο μιας μαμάς που έχει δει το γιο της να ζει αμέτρητες αποτυχημένες προσπάθειες κοινωνικής αλληλεπίδρασης στην παιδική χαρά, προσπαθώντας να κάνει φίλους. Οποιονδήποτε φίλο. Οποιοδήποτε είδος σχέσης. Έχει καθίσει με το γιο της, την ώρα που αυτός έκλαιγε το βράδυ επί μήνες επειδή δεν μπορούσε να κάνει κάποιον φίλο εκτός της οικογένειας, άσχετα με το πόσο σκληρά προσπαθούσε και το πόσο σκληρά είχε δουλέψει γι’ αυτό στις θεραπείες για τον αυτισμό. Και τώρα κάθεται πίσω από το γιο της, σιωπηλά παρακολουθώντας αυτή τη στιγμή, νιώθοντας πως δεν μπορεί να αναπνεύσει από τη χαρά της και χωρίς να μπορεί να αρθρώσει ούτε μία λέξη.
Αξίζει κάθε αγώνα που κάναμε, κάθε διάγνωση, κάθε δολάριο που ξοδέψαμε, κάθε χαρτί που συμπληρώσαμε, κάθε δάκρυ που χύσαμε, κάθε σχολείο που πήγαμε, κάθε βήμα μπροστά, κάθε βήμα πίσω και κάθε θαύμα του άγνωστου μέλλοντος. Κάπως, λόγω του Tornado, ξέρω πως όλα θα πάνε καλά. Ως μητέρα έχω δει αμέτρητες δύσκολες και επώδυνες στιγμές του γιου μου και έκλαψα αμέτρητες φορές. Ωστόσο χθες έκλαψα για ένα διαφορετικό λόγο. Είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα».
Διαβάστε περισσότερα άρθρα εδώ.
