REAL LIFE TODAY I LOVE

Mια συνέντευξη που μ΄άρεσε


11 Ιουνίου 2014

Στο ΒΗmagazino ο Γιώργος Κιμούλης παραχώρησε μία συνέντευξη στον Παύλο Παπαδόπουλο που αξίζει να διαβάσει κανείς. Eίναι ένας ηθοποιός και σκηνοθέτης με έντονη προσωπικότητα και ενδιαφέρουσα άποψη για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Στη συνέντευξη αυτή με αφετηρία και αφορμή το θέατρο και την πολιτική, μίλησε για τις βαθύτερες αιτίες των πραγμάτων, φτάνοντας σε συμπεράσματα ασυνήθιστα, τολμηρά και αποκαλυπτικά, που προσφέρονται για περισσότερη σκέψη και προβληματισμό.

«...Δεν δείχνετε, πάντως άνθρωπος με άλυτα ζητήματα…

Ίσως γιατί έχει βρεθεί αυτός ο δρόμος. Δηλαδή ο θεατρικός. Και ο δρόμος αυτός βρέθηκε από τότε που κατάλαβα ότι δεν υπάρχει ρόλος. Ότι ο ρόλος είναι μια αφορμή για να επιτρέψεις στον εαυτό σου να εμφανίσει όλες τις μάσκες συμπεριφοράς που ουσιαστικά κουβαλάς και φέρεις εντός σου…

Δηλαδή οι ρόλοι που κάθε φορά επιλέγετε είναι οι «μάσκες» που θέλετε εκείνη την περίοδο να εξερευνήσετε και να αποκαλύψετε;

Είναι ακριβώς όπως το περιγράφετε. Ουσιαστικά, όλοι το ίδιο ποίημα λέμε. Ο καθένας με διαφορετικούς τρόπους. Τις εμμονές μας τις κάνουμε καλλιτεχνικό έργο. Εμμονές σκέψεων θέσεων και απόψεων. Μια εμμονή μου, λοιπόν, η «θηλυκοποίηση της ανθρωπότητας». Και εξ αφορμής αυτής ανεβάζω τώρα τις «Θεσμοφοριάζουσες».

Ο άνθρωπος είναι κουκούτσι που ωστόσο προσπαθεί να βγει από το μήλο...

Ο άνθρωπος, λόγω της έπαρσης που έχει, νομίζει ότι το Σύμπαν κατασκευάστηκε γι' αυτόν. Το νομίζει επειδή είναι εκείνος που δημιούργησε την πόλη. Κι όμως, δείτε πόσο σοφοί είναι οι αρχαίοι Έλληνες, που στο θέμα της λέξης "πόλη" έχουν βάλει το πι και το λάμδα, τα οποία έχουν άμεση με τη λέξη "πλάνη". Σαν να ήθελαν να υπενθυμίσουν ότι αυτό που έχεις κατασκευάσει δεν είναι δημιουργία. Δεν είναι δημιουργός, Ηοmo faber είσαι. Κατασκευάζεις. Δημιουργός είναι ο κάθε Θεός. Η κοσμική τάξη. Η έννοια, λοιπόν, της απομάκρυνσης του ανθρώπου από τον φυσικό του χώρο είναι η επωδός όλων των μεγάλων ελλήνων συγγραφέων και απογόνων τους.

Πώς αυτό σχετίζεται με τη "θηλυκοποίηση της ανθρωπότητας"; 

Μεγαλύτερη σχέση από τη σχέση που έχει το θηλυκό με τη φύση, απλώς δεν υπάρχει. Και αν ο άνθρωπος έχει οδηγηθεί προς την καταστροφή του, προς την καταστροφή της ίδιας της ανθρωπότητας, αυτό οφείλεται στην απομάκρυνσή του από το φυσικό. Πρέπει ο άνθρωπος να αλλάξει όλη τη νοοτροπία του και να αρχίσει να σέβεται αυτό που δεν μπορεί να γνωρίσει. Γιατί τη φύση δεν μπορεί να την γνωρίσει πλήρως, επειδή είναι μέρος της. Μόνο να τη σεβαστεί μπορεί. Μιλάμε, λοιπόν, για τον σεβασμό στον βασικό εκπρόσωπο της φύσης, που είναι η γυναίκα. Αν, λοιπόν, η ανθρωπότητα θέλει να κερδίσει το ανθρώπινο πρόσωπό της, οφείλει να "θηλυκοποιήσει" το μέλλον της.

Οφείλουν να θηλυκοποιηθούν και οι γυναίκες;

Καλή ερώτηση. Όλη αυτή η υπόθεση, που θίγεται και στο έργο, της "μετά Σιμον-ντε μπουβουαρικής" νοοτροπίας, στηρίζεται σε αυτή την τότε ορθή, αλλά τώρα ανεπαρκή νοοτροπία που λέει ότι για να μπορεί η γυναίκα να συμμετέχει ισοτίμως στον κοινωνικό χώρο οφείλει να γνωρίζει και να λειτουργεί με βάση τους αρσενικούς κώδικες...Και τι κέρδισε; Μια απλή ποσόστωση συμμετοχής στη διατήρηση των αρσενικών δομών. Συνεπώς, η "αρσενικοποίηση του θηλυκού" δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η θηλυκοποίηση του αρσενικού.

Πώς μπορεί να γίνει αυτό; 

Παραδείγματος χάριν, η θηλυκή συμπεριφορά δεν κουβαλάει την έννοια της εξουσίας. Κουβαλάει τη φυσική τάξη των πραγμάτων. Το θηλυκό δεν ενδιαφέρεται για την εξουσία. Η φύση δεν άρχει. Η βροχή δεν άρχει. Το θηλυκό στοιχείο στηρίζεται στη δύναμη της διάρκειας και της επανάληψης. Ο άνδρας θέλει να κατανοήσει τη γυναίκα, αλλά η γυναίκα δεν θέλει ο άνδρας να την κατανοήσει. Εκείνο που θέλει είναι να τη σεβαστεί, έστω και αν δεν μπορεί να την κατανοήσει. Και έτσι να την αγαπήσει.

…Εσείς, όμως, πραγματικά πιστεύετε στις ουτοπίες;

Η ουτοπία είναι εργαλείο…Είναι αυτό λέει ο Γκαλεάνο. Η ουτοπία είναι σαν τον ορίζοντα. Τον πλησιάζουμε δύο βήματα και απομακρύνεται δύο βήματα. Τον πλησιάζουμε δέκα, φεύγει δέκα μακρία. Να τι τη χρειαζόμαστε. Δε σημαίνει ότι πρέπει απαραίτητα να την φτάσουμε. Τη χρειαζόμαστε για να προχωράμε….

Η νέα γενιά αντιδρά, αλλά ίσως αντιδρά παθητικά….»

Μίλησε για πολλά ακόμη και σχολίασε την πολιτική κατάσταση της χώρας. Εξαιρετική συνέντευξη. Η πρεμιέρα της παράστασης είναι στις 23 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων στα πλαίσιο του Φεστιβάλ Βύρωνα.

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.