Πόσες φορές δεν έχουν ξεκινήσει ομηρικοί καβγάδες μέσα στο σπίτι για το διάβασμα και τις επιδόσεις των παιδιών στο σχολείο; Πόσες φορές δεν έχουμε κληθεί όλοι οι γονείς να δώσουμε τις "σοφές" μας νουθεσίες και να κάνουμε τις αντίστοιχες υποδείξεις; Πολλές φορές όμως σκέφτομαι πως μεγαλώνουμε μια γενιά που δεν έχουμε αντιληφθεί ακριβώς τι σκέφτεται και πόσο διαφορετική είναι από εμάς.
Κατά πόσο το εκπαιδευτικό σύστημα βοηθάει τα παιδιά να αγαπήσουν τη γνώση; Η γνώση στον άνθρωπο πρέπει να είναι μια κατάσταση χαράς, είτε αυτή έχει να κάνει με τη μόρφωση, είτε με την προσπάθεια του ατόμου να γνωρίσει τους άλλους ή τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι σημαντικό να δημιουργήσεις εκείνο τον μηχανισμό που θέλεις να μαθαίνεις, αλλά για να θέλεις να μαθαίνεις πρέπει να έχεις μπει σε μία λογική του να μάθεις πώς να μαθαίνεις, και όταν μάθω πώς να μαθαίνω μου αρέσει και χαίρομαι γι΄αυτό.
Το εκπαιδευτικό σύστημα ενισχύει τη στείρα μάθηση χωρίς να αφήνει τρομερά περιθώρια για έκφραση και κριτική σκέψη. Οι γονείς έχουν μάθει να κυνηγούν τους βαθμούς και να πιστεύουν πως αφού το παιδί μου γράφει 20 πάει να πει πώς ξέρει το μάθημα. Ρωτήστε το μετά από κάποιο διάστημα αν θυμάται τίποτα; Κατά πόσο έχει κατακτήσει τη γνώση; Σαφώς, υπάρχουν και εξαιρέσεις από τις οποίες αξίζει να παραδειγματιστείτε. Οι εξαιρέσεις είναι παιδιά που έμαθαν να διαβάζουν και να μελετούν σωστά. Αναζητούν πληροφορίες, ψάχνουν, κρίνουν, μελετούν. Τα παιδιά αυτά δεν κυνηγούν το 20 αλλά τη γνώση.
Η μικρή μου κόρη λοιπόν ήρθε λοιπόν να με αποστομώσει με το παρακάτω βίντεο. Δείτε το και σκεφτείτε πως οι βαθμοί δεν μας καθορίζουν το μέλλον!
