Στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, λίγοι είναι οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τη φιλοσοφική σκέψη και προσεγγίζουν τα πράγματα με πιο αποστασιοποιημένη μα ενδελεχή ματιά. Ο πολυγραφότατος Στέλιος Ράμφος είναι μια περίπτωση στοχαστή που αναλύει το "ελληνικό πρόβλημα" από την πλατωνική του γέννηση μέχρι το σήμερα.
Ένα βιβλίο που ξαναδιάβασα αυτές τις ημέρες είναι "Η Λογική της Παράνοιας". Στον τόμο συγκεντρώνονται ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεντεύξεις και άρθρα από τον ημερήσιο τύπο που γράφτηκαν στην "παρανοϊκή" εποχή. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ο Ράμφος μοιάζει να προοικονομεί τα χρόνια της κρίσης σε πολλά επίπεδα και όχι μόνο στο οικονομικό.
Όπως γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης για το βιβλίο, "η τεχνική αυτής της ματιάς σκοπεί σε μια κριτική που δεν εγκλωβίζεται σε παραταξιακά σχήματα και σε αυταπόδειχτα συμπεράσματα". "Οι νοοτροπίες", τονίζει ο Ράμφος, "είναι σαν τον γρανίτη. Πολύ δύσκολα αλλάζουν. Ενώ μια υπογραφή πολιτικού χαρακτήρα είναι ζήτημα δευτερολέπτων". Επιχειρεί να περιγράψει τα αίτια της εκτεταμένης διαφθοράς, τις συλλογικές θεωρήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, σε μια Ελλάδα που ακροβατεί ανάμεσα στην Δύση και στην Ανατολή. Παρακινεί, οραματίζεται και υπογραμμίζει όλα όσα μας προσδίδουν αρνητικά χρωματισμένες ταμπέλες σαν έθνος.
"Στοίχημα κάθε αντιξοότητας είναι να γίνει ευκαιρία. Το κερδίζουν όσοι προηγούνται του εαυτού τους και ξεκινούν από μέσα τους για να πιάσουν την άκρη του μέλλοντος στο κουβάρι του παρόντος. Όποιος προηγείται του εαυτού του μπορεί να τον παρατηρεί σαν τρίτος και να τον περιλαμβάνει αυτονόητα σε κάθε σχέδιο αλλαγής των πραγμάτων".
Επίκαιρο όσο ποτέ, αληθινό όσο η σκληρότητα των εποχών, αισιόδοξο όσο ο αντικατοπτρισμός στον καθρέφτη όταν δέχεσαι την αλήθεια του. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
