Ο γιος μου είναι 9 ετών και ακόμα δεν τον είχα ανεβάσει στο λόφο της Ακρόπολης. Ούτε με το σχολείο του είχε οργανωθεί κάποια εκδρομή.
Το Μουσείο το έχουμε επισκεφθεί αρκετές φορές.
Τελευταία φορά που ανέβηκα ήταν το 2004, λίγο πριν την Ολυμπιάδα, που πήρα τις δύο μου κόρες μέσα σε ένα πλαίσιο συναισθηματικής ευφορίας και περηφάνιας που είμαι Ελληνίδα.
Οπότε 12 χρόνια πέρασαν... και πόσα πράγματα άλλαξαν...
Εκείνες τις ημέρες έτυχε να φιλοξενούμε ένα φίλο του γιου μου στο σπίτι μας, τον Θανάση από την Πάτμο, 12 ετών. Όταν τους ανακοίνωσα ότι θα τους πάω στην Ακρόπολη ο Θανάσης είπε ότι είχε ξαναπάει. Ένιωσα ενοχές... Εμείς μένουμε στην Αθήνα και την σνομπάρουμε...
Έτσι είναι συνήθως, όταν έχεις κάτι πολύ όμορφο δίπλα σου δεν του δίνεις σημασία... Το θεωρείς δεδομένο.
Ξεκίνησα λοιπόν να σερφάρω ψάχνοντας την ιδανική ξενάγηση για παιδιά. Έπεσα πάνω στο KidsLoveGreece.com, όπου σε αποκλειστική συνεργασία με την εταιρεία Greeking.me και Moptil, οργανώνουν family friendly ξεναγήσεις σε χώρους ιστορικούς και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Δώσαμε ραντεβού στα εκδοτήρια, όπου η ξεναγός μας, η Μαριαλένα (κούκλα - αρχαιολόγος) μας εφοδίασε με τα tablet όπου θα είχαμε την δυνατότητα να να βλέπουμε σε 3-D animation εξωτερικά και εσωτερικά όλους τους αρχαιολογικούς χώρους όπως ήταν στην εποχή του Περικλή.
Ενθουσιασμός στα παιδιά, αλλά και δικός μου, αφού κάτι τέτοιο δεν είχα ποτέ μέχρι τότε την δυνατότητα να δω.
Η μέρα ήταν υπέροχη, η ζέστη είχε πέσει και θεωρώ ότι η ιδανική ώρα να επισκεφτείς την Ακρόπολη είναι το απόγευμα, ώστε να απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα πέρα μακριά στη Σαλαμίνα.
Πόσα πράγματα δεν ήξερα και έμεινα έκπληκτη. Το Ηρώδειο ήταν κλειστό θέατρο, κάτι που ανακαλύφτηκε τα τελευταία χρόνια.
Έχει μεγάλη διαφορά να είσαι μέσα στον αρχαιολογικό χώρο και ταυτόχρονα να βλέπεις την πρωτογενή του μορφή μέσα από το animation. Να βρίσκεσαι μέσα στα χαλάσματα της πινακοθήκης και να βλέπεις τα ανάκλιντρα που υπήρχαν στον δωμάτιο και τους πίνακες, όπου μπορούσαν να ξεκουράζονται οι VIP οδοιπόροι.
Ο Παρθενώνας με το Χρυσαλεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, όπου μπροστά του βρισκόταν μία τεράστια δεξαμενή με νερό, έτσι ώστε η αντανάκλαση του αγάλματος στο νερό να του δίνει μεγαλύτερη αίγλη.
Και τέλος τα υπέροχα χρώματα που είχαν οι μετόπες και τα αετώματα που απεικονίζουν τις μάχες μεταξύ Λαπιθών και Κενταύρων, αλλά και η ζωφόρος του Παρθενώνα. Βέβαια ο κος Έλγιν τα φόρτωσε στο καράβι του για την διακόσμηση του σπιτιού του χωρίς χρώματα το 1806...
Η ξενάγηση κράτησε τρεις ώρες, ούτε που το καταλάβαμε, και τα παιδιά πέρασαν υπέροχα και έμαθαν πολλά περισσότερα πράγματα από αυτή τη βιωματική ξενάγηση, απ' ό,τι θα μάθαιναν στα βιβλία.
Το τελευταία μισάωρο το έκλεψα, άφησα τη Μαριλένα να ολοκληρώσει την ξενάγησή της και κάθισα στο παγκάκι μπροστά από τον Παρθενώνα. Άνοιξα το βιβλίο μου και διάβασα, νιώθοντας ότι βρισκόμουν στην εποχή του Περικλή, στον 'Χρυσό Αιώνα".
Έτσι κι αλλιώς όπως έλεγε κι ο Αϊνστάιν " η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση" :))
