Η τρέλα των ζωντανών βιωματικών παιχνιδιών απόδρασης τα τελευταία χρόνια έχει κατακλύσει Θεσσαλονίκη και Αθήνα και είναι το must do των μεγάλων παρεών.
Κώδικες, μύθοι, κλειδιά, φόνοι και ιστορίες μυστηρίου, ένας γρίφος που χρειάζεται να λύσεις, μπλέκονται όλα μαζί, ώστε να μπορέσεις να ανοίξεις την πόρτα και να αποδράσεις.
Αποφάσισα να πάρω τον γιο μου και τον κολλητό του, αλλά και την κόρη μου Αλεξάνδρα, ένα απόγευμα Κυριακής.
Πήρα τηλέφωνο και ζήτησα κάποια εύκολη αποστολή για παιδιά ηλικίας εννέα με δέκα ετών. Μας πρότειναν το Δωμάτιο Κνωσσός, όπου εκτυλίσσεται μία υπόθεση αρχαιοκαπηλίας και χρειάζεται να βρεις πέντε αγάλματα. Ενθουσιάστηκα με το concept, αφού συνδύαζε και εκπαιδευτικό χαρακτήρα.
Στη διαδρομή με το αυτοκίνητο τα πιτσιρίκια είχαν ενθουσιαστεί γιατί θα ήταν η πρώτη τους φορά, και είχαν ήδη ακούσει πολλές ιστορίες από τους φίλους τους. Βέβαια και εμένα η πρώτη μου φορά θα ήταν, αλλά δεν ήθελα να τους δημιουργήσω άγχος, "ότι η μαμά δεν ξέρει και πως θα βγούμε από εκεί μέσα".
Φτάνοντας στο Athens Clue escape room, μία παλιά αρχοντική πολυκατοικία πίσω από το Hilton, μας ενημέρωσαν να πάμε τουαλέτα, να πιούμε νερό και απενεργοποιήσουμε το κινητό μας. Η απόδραση θα κρατούσε περίπου 70 λεπτά.
Μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν, "μην βοηθήσω αμέσως τα παιδιά, ας τους αφήσω να δυσκολευτούν λίγο".
Μας έδωσαν τις οδηγίες, μας είπαν ότι αν δυσκολευτούμε θα υπάρχει και βοήθεια από τον Game Master στην οθόνη που κρεμόταν στο τοίχο, μας ευχήθηκαν καλή μας επιτυχία και η πόρτα κλείδωσε πίσω μας. Στο δωμάτιο υπήρχαν παλιά αντικείμενα και έπιπλα, όπου σε έβαζαν αμέσως σε διάθεση μυστηρίου. Πολλά μπαούλα, πολλά κλειδιά, πολλοί κώδικες, πολλές πληροφορίες.
Έβγαλα ένα μικρό γρήγορο λόγο ότι εδώ το σημαντικό είναι να κάνουμε team building και στόχος είναι η συνεργασία μεταξύ μας, για να μπορέσουμε να αποδράσουμε.
Λάθος πρώτο, δεν πήρα μαζί μου τα γυαλιά πρεσβυωπίας... οπότε δεν έβλεπα τα νούμερα στα λουκέτα, λάθος δεύτερο, στεκόμουν στις προφανείς πληροφορίες και δεν άφηνα την φαντασία μου να δουλέψει, λάθος τρίτο ζητούσα συνέχεια βοήθεια από τoν κύριο Game Master. Το μόνο σωστό που έκανα ήταν που πήρα την Αλεξάνδρα μαζί μας, γιατί εκείνη συντόνισε τους πιτσιρικάδες, τους έβαλε σε τάξη δίνοντας τους τα σωστά clue, άνοιξε τα λουκέτα διότι έβλεπε ( δεκαεπτά χρονών κορίτσι) και μας έβγαλε έξω. Της είπα εκατοντάδες μπράβο μέσα σε 70 λεπτά και πόσο εντυπωσιασμένη είμαι με την αντίληψη της.
Βγάλαμε την αναμνηστική μας φωτό και δώσαμε ραντεβού με περισσότερους φίλους την επόμενη φορά. Αν δεν έχετε πάει και σας αρέσουν τα επιτραπέζια παιχνίδια ή παρακολουθείτε CSI, οργανώστε καλή παρέα ή πάρτε τα παιδιά σας και κλείστε το #escape δωμάτιο σας.
Έτσι κι αλλιώς όλοι θέλουμε να "αποδράσουμε" από την καθημερινότητα.. με τον έναν ή άλλο τρόπο.
By the way, τα γυαλιά πρεσβυωπίας πάντα στην τσάντα, όπως λέει και η φίλη μου η Αμαλία.
