Αφήνοντας ελεύθερο τον εαυτό μας στον ρυθμό της μουσικής, όσο άρρυθμοι κι αν είμαστε, σίγουρα νιώθουμε πιο ερωτικοί και γεμίζουμε αυτοπεποίθηση. Πολύ συχνά γινόμαστε άχαροι και κλειδώνουμε τα πιο γοητευτικά κομμάτια του εαυτού μας, ακριβώς επειδή έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε αρκετά όμορφοι ή αισθησιακοί όταν είμαστε ο εαυτός μας. Και κλεινόμαστε. Και ακυρώνουμε την ελεύθερη κίνηση φοβούμενοι μη δείξουμε γελοίοι γιατί δεν είμαστε πια νέοι...
Πόσες φορές όμως δεν έχει τύχει να βρεθείτε κάπου και να δείτε γυναίκες ή άντρες προχωρημένης ηλικίας να χορεύουν, να τα δίνουν όλα, να γίνονται ένα με τον ρυθμό και να παραδίδονται στο ελεύθερο ζωώδες της φύσης, αφήνοντας άφωνους τους διπλανούς πιτσιρικάδες; Αυτοί οι άνθρωποι εκείνοι την ώρα είναι όμορφοι. Γιατί το λύσιμο της κίνησης μας φέρνει σε επαφή με το κέντρο μας, με την πραγματική φύση μας.
Αλλά αυτό δεν ισχύει μόνο για το χορό και την μουσική. Συνηθίζουμε να καταπιέζουμε τον αισθησιασμό μας στις σχέσεις μας, στην καθημερινότητα μας, στην εμφάνιση, στο λόγο μας. Όλοι είμαστε ερωτικά, αισθησιακά πλάσματα από την ημέρα που γεννιόμαστε. Όμως, οι νόρμες της καθημερινότητας και του κοινωνικού φαίνεσθαι μας κλείνουν σε κουτάκια, μας περιορίζουν. Κι αυτό μας μετατρέπει τελικά σε μη φυσιολογικούς.
Η αφή, η κίνηση, η ακοή, αυτά είναι αισθησιασμός. Τι πιο ωραίο από το να βρίσκεσαι σε ένα τραπέζι με κόσμο και να ακουμπάς τον σύντροφό σου απαλά στο γόνατο, να σκύψεις και να δώσεις ένα φιλί στο σινεμά, να αγκαλιαστείς περπατώντας μία κρύα ημέρα. Ένα άγγιγμα, ένας ψίθυρος ή μια ωραία μουσική, μια κίνηση, μια όμορφη εικόνα, όλα μπορούν να μας εμπνεύσουν.
Κάντε εσείς το πρώτο βήμα με τον εαυτό σας και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ξεκινήστε βάζοντας δυνατά τη μουσική, λυθείτε και πηγαίνετε στο επόμενο πάρτυ γεμάτες αυτοπεποίθηση.
