REAL LIFE TODAY I LOVE

Ένα Ευχαριστώ στις Γυναίκες της Ζωής μου


Τζένη Μπαλατσινού

8 Μαρτίου 2017

mama-kai-kores-1.jpg

Ξαφνικά μπαίνει η Νίκη στο γραφείο και μου λέει γράψε κάτι για την γυναίκα της ζωής σου.... Δεν έχω, της λέω, γυναίκα, αλλά γυναίκες. Πολλές γυναίκες.

Οι κόρες μου, οι φίλες μου, η μάνα μου, η θεία μου,οι συνεργάτιδες μου.

Οι κόρες μου ήρθαν στην ζωή μου σχετικά νωρίς, μόλις στα 25 και στα 27 μου έτη. Ένας μεγάλος έρωτας που με τα χρόνια ενδυνάμωσε τον θαυμασμό για την υπεροχή της γυναικείας φύσης. Θαυμασμός που λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη στα δύσκολα. Μαγική διαδρομή, με πολλές στάσεις για τη δική μου αυτογνωσία και εξέλιξη

Η μεταμόρφωση της κάμπιας σε πεταλούδα, ενός μωρού σε κορίτσι, και μιας έφηβης σε γυναίκα.



Τη γέννηση της χάρης, τη σχέση που αποκτάμε με το σώμα μας όταν αυτό αρχίζει να μεταμορφώνεται, αυτή τη λεπτή ισορροπία μεταξύ αυτοπεποίθησης και ανασφάλειας που αποπνέει θηλυκότητα. Την αναμέτρηση με το κοινωνικό περιβάλλον στην προεφηβεία και το πώς ανακαλύπτουμε και υιοθετούμε το στιλ μας, την προσωπικότητα και την ταυτότητα μας εκεί έξω. Την ευαισθησία και το " δραματικό" στοιχείο στις πρώτες ερωτικές σχέσεις. Ναι, βιώνουμε εντελώς διαφορετικά τον έρωτα. Την ομαδικότητα όταν χρειάζεται να δουλέψουμε για κοινό σκοπό. Την πολυπλοκότητα του μυαλού, την στοχοπροσήλωση και την αυτάρκεια. Μέσα από την Αμαλία και την Αλεξάνδρα είχα την ευκαιρία να αποκωδικοποιήσω και να ξαναζήσω από την πλευρά του παρατηρητή τι συμβαίνει στο μυαλό μας, όταν οι ορμόνες αλλάζουν σαν αφηνιασμένο τρενάκι του τρόμου.

Φίλες αρκετές, λίγες, πολλές πάντως, που πέρασαν από την ζωή μου, άλλες που ακολούθησαν και άλλες που παρέμειναν σφηνωμένες σε συγκεκριμένες ηλικίες. Ένα χαλί διαφορετικών ανθρώπινων χαρακτήρων που με τα χρόνια υφαίνεται και ξηλώνεται ξανά και ξανά. Τις αγαπάω, αλλά περισσότερο έχω ανάγκη να τις θαυμάζω.

Η Αλεξάνδρα, η frau και ροκ μαζί, θα πάει διακοπές παντού, ανά πάσα στιγμή, αρκεί να μην έχει ιατρείο, και θα διοργανώσει τα καλύτερα ξενύχτια. Η Χριστίνα των παιδικών μου χρόνων που τώρα ζει τον έρωτα της ζωής της, παίρνοντας ταυτόχρονα το πτυχίο ψυχολογίας, αλλάζοντας καριέρα στα 45 της.

Η Ιλεάννα, η πρεσβύτερη, που της βάζεις κέρμα και σου λέει ιστορίες για περιπετειώδη ταξίδια (ναι έχει γυρίσει όλο τον κόσμο), για τρελές ιστορίες ανθρώπων, για πολιτική, για φιλοσοφίες ζωής, αλλά ταυτόχρονα κάνει διεθνή καριέρα με τα κοσμήματά της να φιγουράρουν στα αυτιά και τα χέρια του διεθνούς jet set. Η Μαρία, που οι συγγενείς, την πλήρωναν μικρή για να μην μιλάει, αλλά δεν τα κατάφεραν, γιατί τώρα την πληρώνουν και βιοπορίζεται για να μιλάει και να παίζει είτε στο σανίδι, είτε στην tv. Η Μαρία μου με τις ακονισμένες κεραίες και την πιο γρήγορη και σωστή αντίληψη που έχω δει σε άνθρωπο, ένας θηλυκός Federer στο φιλέ. Η Αμαλία που δημιουργεί συνεχώς νέες διαδρομές, με σκέψη πιο γρήγορη κι από την σκιά της και η Άννυ, η αιώνια μαθήτρια. Όλες με διαφορετικές αφετηρίες που με κάποιο μαγικό τρόπο χωράνε στη ζωή μου δίνοντας μου ανοιχτωσιά, που έλεγε και ο Μητροπάνος.

Η μάνα μου, η επιτομή της ισορροπίας και της διακριτικότητας, που όλα τα κατάφερε με ένα αθόρυβο τρόπο. Εργασιομανής, που πάντα έβρισκε τις ισορροπίες ανάμεσα σε δουλειά, σπίτι (και φασίνα μόνη της, γιατί "καμία δεν καθαρίζει καλά") και κοινωνικής ζωής. Η Θεία μου η Δήμητρα (μπέμπα) - όλοι έχουμε μία μπέμπα στην οικογένεια. Με ένα χαμόγελο κολλημένο στα χείλη της από την ημέρα που την θυμάμαι. Ανηφόρες, κατηφόρες, απρόβλεπτα γεγονότα, η μπέμπα μας εκεί, φοράει το χαμόγελο και πάντα νικάει. Τα "κορίτσια μου", τα κορίτσια του jenny.gr τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, όσο και οι κατηγορίες του site. Η οικονόμος οικονομικός Χρύσα που δεν της ξεφεύγει euro, η Ικαριώτισσα Ναταλία με το δημιουργικό μυαλό, που τσακίζει κόκκαλα με το βλέμμα της, η πολύχρωμη νεράιδα Nίκη που ό,τι χρωματιστό και να φορέσει είναι statement. H ήρεμη δύναμη Τζουλιάννα και πολυπράγμων που αποφάσισε να παντρευτεί με καλεσμένους 5 άτομα στους Αρκιούς των 20 κατοίκων. Η εμπορική Ρούλα που ακόμα και τον ντελιβερά έχει πουλήσει σε project (όλοι χωράνε, αρκεί ο πελάτης να αγοράσει). Η Ιωάννα η "μάνα του λόχου" με το μπλοκάκι των σημειώσεων, καταγράφει ό,τι κι αν πούμε γιατί εμείς αύριο θα το ξεχάσουμε αλλά αυτή το έχει καταγράψει!! Οι γυναίκες της ζωής μου, πολλές και παντού, δίπλα μου σε όλα, μικρά, μεγάλα, εύκολα, δύσκολα, καινούρια, περίεργα και αστεία. Τις αγαπώ, τις ευχαριστώ, σας ευχαριστώ κι εσάς που μας διαβάζετε και να πω πως είμαι χαρούμενη που γεννήθηκα γυναίκα γιατί μπορώ να κλαίω, να φοράω όμορφα ρούχα και κόκκινο κραγιόν, να έχω τις πιο απολαυστικές προσποιήσεις και να είμαι η πρώτη που σώζεται αν βουλιάξει ένα καράβι ( λέμε τώρα..)

Χρόνια μας Πολλά!