#themeetups Δημήτρης Μοθωναίος: Όποτε με παίρνουν για μία δουλειά, νομίζω ότι έχει γίνει κάποιο λάθος

Ίσως είναι η πρώτη φορά που ακολούθησα κάποιον Έλληνα στο Insta χωρίς να τον γνωρίζω. Είχα ακούσει για κάποιον Δημήτρη- ηθοποιό που έκανε τον ρόλο "Agapimeno". Βλέποντας το θεατρικό Μεγάλη Χίμαιρα, μου είπαν πως ο Δημήτρης Μοθωναίος είναι ο "Agapimeno". Με το που τελείωσε η παράσταση έκανα αμέσως follow. Υπάρχει κάτι μοναδικό στον Δημήτρη - δεν έχει απολύτως καμία συναίσθηση του πόσο ταλαντούχος είναι κι αυτό είναι αφοπλιστικό. Έχει τη φρεσκάδα μικρού παιδιού που μόλις έκανε τη σκανταλιά και είναι πανευτυχής. Θέλεις να πας road trip με το υπέροχο αυτοκίνητό του, να βάζει κασέτες - ναι το αυτοκίνητό του έχει κασετόφωνο - και να μιλάς με τις ώρες αναλύοντας τα αυτονόητα και μη. Ο Δημήτρης Μοθωναίος έχει το χάρισμα να σε τρελαίνει στο Instagram και να σε μαγεύει στο σανίδι. Είναι το next big thing. Συντονιστείτε όλοι στην ΕΡΤ 1, Πέμπτη 31/1 στις 22.00 για το πολυαναμενόμενο μυθηστόρημα του Στρατή Μυριβήλη "Η ζωή εν τάφω", με τους Γιάννη Μπέζο, Καρυοφιλλιά Καραμπέτη, Γιώργο Αρμένη και Ερρίκο Λίτση, ανάμεσα σε άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς.

Μετά από πολλά χρόνια η ΕΡΤ 1 συμμετέχει σε μία μεγάλη παραγωγή μυθοπλασίας με το μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη "Τη ζωή εν τάφω". Τα γυρίσματα γίνονται σε όλη την Ελλάδα. Πώς είναι σαν εμπειρία;

Ξεκινήσαμε τον Μάρτιο την προετοιμασία και από Ιούνιο έχουμε ξεκινήσει τα γυρίσματα. Είναι 16 επεισόδια από τα οποία τα έχουμε ανοίξει όλα και τα 5 είναι έτοιμα για παράδοση, γιατί ξεκινάει 31 Ιανουαρίου. Έχουμε πάει Μυτιλήνη, Καστοριά, πάνω στις Πρέσπες σε κάποια χωριά που λέγονται Κορέστεια - αυτά εγκαταλείφθηκαν στον Εμφύλιο και τα έχουν αφήσει έτσι όπως ήτανε. Είναι στα σύνορα με την Αλβανία. Φοβερή εμπειρία. Πιστεύω ότι θα μπορούσε να έχει ολοκληρωθεί και λίγο πιο σύντομα, αλλά οι ελληνικές παραγωγές, παρά τα καλά τους, μερικές φορές αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω budget.

Τα γυρίσματα γίνονται με κινηματογραφικό τρόπο. Υπάρχει η σκέψη να παιχτεί κάποια στιγμή στο εξωτερικό;

Αυτό νομίζω πως είναι ο στόχος - η ταινία να πάει στο εξωτερικό και γι’ αυτό έχουν επενδύσει τόσο στην ποιότητα. Ο τρόπος γυρισμάτων είναι καθαρά κινηματογραφικός. Το κάθε επεισόδιο, θέλει περίπου 15 ημέρες να ολοκληρωθεί.

Όταν σου έγινε η πρόταση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τι είπες; Είχες διαβάσει καταρχάς το βιβλίο;

Ναι, το είχα διαβάσει στο Δημοτικό και δε θυμόμουν τίποτα! Ξανάρχισα να το διαβάζω. Γενικά, όποτε με παίρνουν για μία δουλειά, νομίζω ότι έχει γίνει κάποιο λάθος, πως με μπερδέψαν με κάποιον άλλον. Κάθε φορά έχω την ίδια σκέψη, αλλά το παίζω άνετος! (γέλια)

Ο Αντώνης Κωστούλας (πρωταγωνιστής) επικοινωνεί μέσω ερωτικών επιστολών με την Μυρσίνη. Έχεις στείλει ποτέ ερωτική επιστολή;

Ναι, έγραφα στο Δημοτικό, σε μία συμμαθήτριά μου - Νικολέττα Παππασωτηρίου. Της είχα ηχογραφήσει και μία κασέτα με ερωτικές μπαλάντες και μαζί της είχα στείλει και ένα γράμμα μ' ένα αρκουδάκι. Ήταν Valentine’s Day. Αλλά δεν πέτυχε, τα έφτιαξε με τον Στέφανο Νικόπουλο. Έχασα το timing. Kαι αυτός πήγε και χωρίς γράμμα! (γέλια) Μ' αρέσει όμως όλο αυτό, είμαι ρομαντικός γενικά. Αυτό είναι και το ενδιαφέρον στη σειρά, νομίζω. Έχει δηλαδή πάρα πολύ ρεαλιστικό το πολεμικό στοιχείο και ξαφνικά σταματάει και έχει έναν άλλο τρόπο αφήγησης, μέσω των ερωτικών επιστολών που γράφω μέσα στη σπηλιά. Η εποχή μας όμως δεν το ευνοεί αυτό. Κυριαρχεί η Insta επικοινωνία.

Έχεις και περισσότερο χρόνο να σκέφτεσαι, ειδικά εκεί στα χαρακώματα... (γέλια)

Και η απόσταση από το πρόσωπο το καθιστά πιο μοιραίο. Αυτό λείπει στην εποχή μας. Εντάξει, λέμε τα αυτονόητα, αλλά αυτό λείπει.

Είχες πει κάποια στιγμή σε μία συνέντευξή σου ότι η υπερπληροφόρηση είναι αυτή που μας τρελαίνει.

Ναι. Πρώτα απ' όλα εγώ δε μπορώ να τα επεξεργαστώ όλα αυτά τα δεδομένα. Θεωρώ ότι είμαι multitasker σαν άνθρωπος, ήμουν καλός μαθητής και διαθέτω ένα καλό IQ. Η Bαβέλ όμως της υπερπληροφόρησης σε βγάζει από το focus, σε ζαλίζει και αυτό είναι τελικά και ο στόχος. Nα ζαλιστούμε όλοι!

Κάνεις αποχή καθόλου από τα social;

Ναι, κάνω. Πέρσι ας πούμε έκανα όλο το καλοκαίρι. Τους είχα βγάλει και ένα βίντεο -ήμασταν στο σπίτι της Σμαράγδας (Καρύδη) στην Αίγινα και τους είπα «Γειά σου, καλό καλοκαίρι, τα λέμε» και μου φύγανε 5.000 – 6.000 followers (γέλια) - σου λέει δεν άλλο έχει αυτός - οπότε, γειά σας! Είναι ανώμαλο αυτό! Είναι αφύσικο. Εκείνο το διάστημα, πάντως, έκανα πράγματα που με ευχαριστούν με μεγαλύτερη διάθεση. Διάβασα, άκουσα μουσική, επικοινώνησα καλύτερα με τους γύρω μου. Αυτό τον καιρό που κάνω 10 ώρες γύρισμα τη μέρα δεν μου έρχεται καν να ανεβάσω κάτι. Λέω είμαι ψόφιος, είμαι χάλια. Γενικά, όποιος εργάζεται πολύ και το χρησιμοποιεί σαν μέσον - γιατί είναι όντως πολύ χρήσιμο και για business και για τη δουλειά και για καλό σκοπό - είναι καλό εργαλείο, αρκεί να ξέρεις πώς να το χρησιμοποιήσεις, να ξέρεις το όριο και να μην σε αρρωσταίνει...

Είναι ένας συνδυασμός reality και κατασκοπείας;

Ναι, συνέχεια. Μπαίνεις και εσύ στη λογική ότι έχεις το δικό σου reality. Εμένα, η πρώτη μου σκέψη - γι’ αυτό το ξεκίνησα το Insta - ήταν να κάνω πλάκα. Έβλεπα πως όλοι κάνουν το reality τους, όπως οι Kardashians, τις οποίες σιχαίνομαι. Πέρασα, λοιπόν, μία περίοδο που περνούσα μεγάλη κατάθλιψη και ταυτόχρονα είδα όλο το reality (γέλια). Κατάλαβα τι γίνεται και πώς είναι στημένο. Αυτές έχουν προγραμματισμένο για κάθε εκπομπή ένα σενάριο. Δηλαδή, τώρα χρειάζεται να τσακωθούμε για ν' ανεβεί η τηλεθέαση. Αλλά επειδή είναι νούμερα και ηλίθιες, αυτό ξεφεύγει. Και γίνονται ξεκατινιάσματα. Και μετά δεν ξέρουν πως να το μαζέψουν. Είχε μία σκηνή που συναντάει αυτή τον άντρα της που έχει κάνει αλλαγή φύλου - που σίγουρα τον έχει ξανασυναντήσει (γέλια) - αλλά ο άλλος την περιμένει επίτηδες με την καινούρια τσάντα που του έχει στείλει η Donatella Versace ειδικά γι’ αυτόν, και πάει και της ανοίγει την πόρτα. Αυτό ήταν το έξτρα, ακριβώς για να γίνει χαμός! Οπότε είχα σκεφτεί να το ξεκινήσω για να κάνω reality κάποιου "άλλου" τύπου πάρα πολύ διάσημου - που θα ήμουν εγώ – και να είναι το reality. Αλλά αυτό ήθελε πάρα πολλή δουλειά.

Χρειαζόταν υπερπαραγωγή, πολύ κόσμο (γέλια)

Σίγουρα. Δεν ερχόταν κανένας (γέλια).

Ποιο είναι το πιο ακραίο/ καλό /αστείο πράγμα που σου έχουνε στείλει; Κάτι που σου έκανε εντύπωση.

Κοίτα, στέλνουν συνέχεια γυμνές φωτογραφίες. Υπάρχουν ας πούμε μηνύματα «γεια σου, είμαι αυτός/ αυτή, γουστάρω και δες πως είμαι γυμνός/ ή», ας πούμε ok. Αυτό που είναι αστείο, είναι ένας που στέλνει τη φωτογραφία μιας γυμνής που είναι υποτίθεται η γκόμενά του και μου λέει πότε θέλεις να την «πάρουμε» μαζί. Και μου στέλνει και αυτή γυμνή και πιστεύει ότι εγώ θα απαντήσω κτλ. Φτιάχνει και ένα παραμύθι. Αυτό είναι άρρωστο. Και έχω και μία άλλη περίπτωση μίας κοπέλας η οποία, προφανώς, είναι ψυχικά ασθενής. Έχει φτιάξει 45 προφίλ χωρίς υπερβολή, την κάνω block συνέχεια. Στην αρχή δεν έκανα block της απαντούσα κανονικά , αλλά μετά ήρθε έξω από το θέατρο στη Μεγάλη Χίμαιρα ήταν και λίγο αγριεμένη, έτρεμε, την ρώτησα αν είναι καλά και τι θα ήθελε. Προσπαθούσε να με πείσει να της δώσω το τηλέφωνό μου γιατί αυτό ήθελε. Στο τέλος βρήκε το τηλέφωνο μου και άρχισε να μου στέλνει διάφορα μηνύματα στο κινητό. Ξέρω ‘γω τι να πω!

Παίζεις τα “παιχνίδια" του άλλου;

Έκανα πολύ αυτό το concept κάποια χρόνια. Και με τους φίλους. Γενικά ακολουθώ. Είμαι follower. Αλλά το έχω σταματήσει. Μάζεψα πολύ πληροφορία και πολλή εμπειρία, που αλλιώς δε θα την είχα ζήσει. Πολύ διαφορετικά πράγματα. Οι μισοί φίλοι μου ήταν πάμπλουτοι από το σχολείο οπότε πηγαίναμε στις Μαλδίβες με το private jet και μετά πήγαινα στους άλλους στα Εξάρχεια καθόμασταν στο πεζοδρόμιο και πίναμε μπύρες. Αλλά, έτσι κάποια στιγμή κατάλαβα ότι δεν έχω εγώ προσωπικότητα. Επειδή δεν είχα φτιάξει εγώ “παιχνίδι" στο μυαλό μου και όπου έβλεπα "παιχνίδι" να έρχεται από μακριά, έλεγα πάμε εδώ να ακολουθήσουμε. Αλλά μετά καταστράφηκα. Έπαθα υπερπληροφόρηση. Τώρα δεν παίζω καθόλου.

Συνέβη κάτι;

Συνέβησαν διάφορα. Κάτι ατυχήματα, τράκαρα 4-5 αμάξια, μετά έμεινα στο νοσοκομείο για ένα μήνα, μετά έπαθα ένα αυτοάνοσο. Ήταν κάτι στο αίμα, που ήταν παρενέργεια του χειρουργείου τελικά. Έκανα μία επέμβαση και μου έβαλαν ένα υλικό που τελικά προκάλεσε αλλεργία στο αίμα, αλλά για 4 χρόνια επειδή δε μπορούσαν λόγω της αλλεργίας να μου βγάλουν τα σίδερα, δε μπορούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Οπότε μπαινόβγαινα κάθε Δευτερότριτο και έκανα θεραπείες - σαν χημειοθεραπείες, γιατί έπεφταν τα αιμοπετάλια και δεν έπηζε το αίμα. Και με το που βγήκαν τα σίδερα σταμάτησε. Φυσικά, εγώ μετά δεν μπορούσα να αποδείξω τίποτε. Τα μέταλλα είχαν καταστραφεί, ο γιατρός εξαφανίστηκε και τέτοια. Το 2009 έπαθα το ατύχημα και αυτό έχει έξι χρόνια που τελείωσε. Οπότε εκεί ξαναέφτιαξε η ψυχολογία μου και θεωρώ πως ωρίμασα. Έχουν αλλάξει οι αντιδράσεις μου, όπως κι έλκω πλέον άλλους ανθρώπους στη ζωή μου.

Έχεις δημιουργήσει ένα χαρακτήρα στα social που είναι εντελώς κόντρα από τους ρόλους που παίζεις στη δουλειά σου. Αυτό δεν είναι μία διαταραχή; (γέλια)

Σοβαρή! Στα όρια της διπολικής θα έλεγα (γέλια). Κοίτα, νομίζω ότι πρώτα απ' όλα είναι και μέσα στο παιχνίδι της υποκριτικής όλο αυτό. Είναι σαν άλλος ρόλος. Δηλαδή κανένα απ' όλα αυτά δεν είμαι εγώ.

Συνήθως οι περισσότεροι διατηρούν μία συνέπεια σ' ένα χαρακτήρα.

Όχι, δε μπορώ, βαριέμαι. Θέλω να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ. Δηλαδή, παλιά υπήρχε το άλλο εκπεφρασμένο ρητά κι εγώ υπέσκαπτα το κανονικό. Υπήρχαν προηγούμενες παραστάσεις που ήταν πολύ βαριές που δεν τις άντεχα και προσπαθούσα να το ελαφρύνω. Και ήταν λάθος. Τώρα μπαίνω μέσα, το κάνω φουλ, γιατί ξέρω πως μετά έχω να κάνω το άλλο και έτσι θα ηρεμήσω.

Ποια είναι η διαφορά του "πατάω κουμπί" και του "μπαίνω στο πετσί" του ρόλου;

Κοίτα, στο πετσί του ρόλου θα τρελαθείς δεν γίνεται. Γιατί ταυτίζεσαι απόλυτα. Εδώ, οι συνθήκες είναι τέτοιες που έχω μπει στην κυριολεξία στο πετσί του ρόλου. Πονάνε τα νεφρά μου, πονάνε τα όργανά μου, δεν είμαι καλά. Έχω φάει τρομερή ταλαιπωρία. Αλλά και πάλι με το που τελειώνει, βγαίνω. Δεν μπορώ αλλιώς. Νομίζω ότι κάποιος για να μένει μέσα θέλει να αντέχει την ταλαιπωρία, τον πόνο. Έχω τα δικά μου. Δε μπορώ να έχω και του ρόλου. Νομίζω ότι γενικά υπάρχει μία παρεξήγηση. Χρειάζεται να είναι υγιής ο άλλος - γιατί ο ηθοποιός ως υποκριτικό μέσο πρέπει να είναι καθαρός. Αν με δεις εμένα να τρελαίνομαι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

Τι μπορεί να σου προκαλέσει ενδιαφέρον σε κάποιον, ώστε να θέλεις να μπει στη ζωή σου με κάποιο τρόπο;

Είναι πολλά. Νομίζω ότι το βασικό που αρχίζω πια και αισθάνομαι είναι το vibe το ενεργειακό. Άσχετα με το τι έχουμε να πούμε. Θα βρούμε τι θα πούμε. Είναι κάτι που - πέρα από την πλάκα - με κάνει να νιώθω ασφάλεια. Να νιώθω πως μπορώ να γίνω καλύτερος. Εκεί θα πάω. Παλιά διάλεγα το άλλο. Ήθελα τη ταλαιπώρια.

Έχεις αδέρφια;

Όχι, είμαι μοναχοπαίδι και οι γονείς μου είναι αρκετά μεγάλοι, είναι μαζί, αλλά χωρισμένοι.

Άρα ήταν μια απόφαση συνειδητοποιημένη να σε κάνουν.

Φαίνεται; (γέλια) Ναι! Πριν χωρίσουν.

Ήσουν άριστος μαθητής. Το κλικ προς την υποκριτική πότε έγινε;

Α, τίποτα. Ήταν τυχαίο. Εγώ δεν ήθελα καν να πάω στη Νομική. Από μικρός είχε ξεκινήσει αυτό. Ήμουν ο καλύτερος στο σχολείο, αλλά το επισήμαναν όλοι αυτό, οπότε έφτασα σε ένα σημείο που να μη λειτουργεί βοηθητικά. Με έπιασε κι εμένα η αυτοκαταστροφή μου στην εφηβεία. Σταμάτησα να διαβάζω και λέω 'αφού είμαι ο καλύτερος θα τα καταφέρω χωρίς". Άλλαξα παρέα, άλλαξα φίλους, οπότε σιγά σιγά άρχισε να πέφτει. Έβγαζα 20 μέχρι τότε και άρχισαν να ανησυχούν γιατί πήγα στο 18,5. Οπότε, το μόνο που μπορούσα να κάνω για να είμαι πάλι top, ήταν να αλλάξω κατεύθυνση να πάω θεωρητική.

Πήγα Νομική και πέρασα στο τσακ στην Αθήνα. Αλλά πηγαίνοντας εκεί ήταν ένα χάος. Δεν τα κατάφερα. Στα έδρανα ήταν το τέλος της λογικής. Μπήκα από ένα προστατευμένο και αυστηρό σχολείο, σε μία τεράστια σχολή χωρίς πλαίσιο και χάθηκα. Δεν είχα κανέναν από πάνω μου να μου εξηγήσει, να καταλάβω τα γιατί. Τι είναι αυτό που διαβάζω ας πούμε και γιατί. Και κατάλαβα ότι θα αρχίζω πάλι να αποστηθίζω. Έτυχε να είμαι συμφοιτητής με τη Νάντια Κοντογιώργη, η οποία από μικρή είχε ψώνιο να πάει στη Νομική. Εγώ πήγαινα απέναντι στο Palmier, τους μάζευα όλους και κέρναγα σφηνάκια. Γινόμασταν χάλια και δεν πηγαίναμε καν στο μάθημα. Και με παίρνει μια μέρα και μου λέει "να σου πω αντί να πας πάλι απέναντι να ξαναπιείς, έλα στον Αρμένη που θα πάω να κάνω προετοιμασία". Πήγα, είδα ένα μάθημα και κάτι έγινε. Επίσης, νιώθω αρκετά τυχερός 10 χρόνια τώρα που δουλεύω κι έχω συνεργαστεί με όλους. Για εμένα είναι πιο σημαντική η συνεργασία, από τον ρόλο.

Άρα Νάντια- κάρμα.

Ναι, η Νάντια! Έδωσα εξετάσεις και με πήρανε αμέσως. Δεν έκανα προετοιμασία. Έκανα ένα μάθημα. Δεν ήξερα τίποτα. Ήταν πολύ του διανοουμενίστικου κύκλου οι γονείς μου και φίλοι, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο. Δεν ήξερα τι να διαβάσω. Τι να πω. Μόνο ποίηση ήξερα. Μετά ξεκίνησε μία ολόκληρη ιστορία κι εκεί δεν το πίστευα ότι με πήρανε. Την ανακοίνωση στους γονείς μου την έκανα επειδή ήμουν στο Τέχνης και έπρεπε να πληρώσω. Ήμουν μία μέρα με τον πατέρα μου στο δρόμο και μου είπε καλή επιτυχία γιατί είχα εξετάσεις - και του λέω "κοίταξε να δεις δεν πηγαίνω πια εκεί, πηγαίνω στο Τέχνης και χρειάζομαι κι άλλα χρήματα γιατί πρέπει να πληρώσω, αλλιώς θα με διώξουνε". Ο πατέρας μου το πήρε πολύ ωραία. Είναι πολύ υποστηρικτικός. Είμαι πολύ τυχερός. Η μητέρα μου καμία σχέση. Τώρα έρχεται κάθε μέρα, κλαίει και είναι περήφανη. Τώρα τι να το κάνω; (γέλια)

Θα ήθελες στα 40 σου να σκηνοθετείς όπως ο Οδυσσέας Παππασπηλιόπουλος και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης; Θεωρώ πως έχεις καλό κάδρο αντίληψης.

Παρατηρώ, γενικά. Δεν το επέλεξα. Ήμουν με τους γονείς μου, ήταν όλοι μεγάλοι, δεν είχαν παιδιά στην ηλικία μου, οπότε με είχαν στη μέση σαν ατραξιόν και τους κοίταζα, τους παρατηρούσα. Κι επειδή υπήρχε πολλή ένταση, έχω εκπαιδευτεί να πιάνω στον αέρα τι γίνεται, ποιός δεν είναι καλά, που μπορώ να βοηθήσω. Από εκεί προέκυψε όλο αυτό, δηλαδή, κατά λάθος. Απλά επειδή με ξέρω, δεν μπορώ να το υποστηρίξω αν δεν σπουδάσω για να ξέρω σίγουρα πως γίνεται. Δεν μπορώ να αναλάβω αυτή την ευθύνη αν δε σπουδάσω. Θέλω, δηλαδή, να πάω 9 μήνες στη σχολή στη Δανία και να κάνω όλες τις ειδικότητες.

Θα το έκανες by the book.

Ναι. Θέλω να το μάθω, για να μπορώ να το κάνω καλά. Γιατί και τώρα αυτό βλέπω. Από τη σύντομη εμπειρία στην κινηματογραφική αυτή κατάσταση -γιατί ήμουν πολύ στο θέατρο - αυτό λείπει. Λείπει βασικά η εξειδίκευση. Είμαστε όλοι και προσπαθούμε να βοηθήσουμε και τελικά γίνεται ένα αλαλούμ - "θα μου πεις εσύ πως να κάνω τα μαλλιά μου", " ο διευθυντής φωτογραφίας να ασχοληθεί με το σκηνικό" - γενικά γίνονται διάφορα. Εγώ θα ‘θελα να το ξέρω και να το προσφέρω. Αλλιώς να φύγουμε να πάμε κάπου αλλού. Γενικά είναι δύσκολη χώρα η Ελλάδα. Πιστεύω ότι θα φτιάξουν τώρα λίγο τα πράγματα. Αλλά γενικά θεωρώ ότι είναι δύσκολη χώρα και ειδικά για τη τέχνη.

Θεωρώ ότι υπάρχει έκρηξη καλλιτεχνική - ο κόσμος κάπως θέλει να εκτονωθεί, να εκφραστεί. Ιστορικά, σε όλες τις περιόδους κρίσεις η τέχνη και η δημιουργία ήταν στα κόκκινα. Παραστάσεις, μουσική, κινηματογράφος, χοροί, έρωτες. Έρωτες! Για πες… (γέλια)

Το θέμα του έρωτα είναι δύσκολο. Συνήθως ξεκινά εύκολα και με ενθουσιασμό, αλλά τελειώνει γρήγορα. Ξεκινούν επεισοδιακά και τελειώνουν επεισοδιακά. Με κινηματογραφικό τρόπο. Και επειδή μαζεύω, δε μιλάω. Η μεγαλύτερη μου σχέση έχει κρατήσει δύο χρόνια. Τώρα μπορώ να πω, πως και σε αυτό το κομμάτι ωρίμασα, μετά από 9 χρόνια ψυχανάλυσης.

Είχες την ανάγκη να είσαι αρεστός και να σε αποδέχονται;

Ναι και ότι αν πω την άποψη μου, κάποιος θα φύγει. Έτσι ήταν εξαρχής το σύστημα στο οποίο μεγάλωσα. Οι γονείς μου τσακώνονταν μεταξύ τους για τα πάντα. Οπότε, εγώ έπρεπε να πάρω μία από τις δύο θέσεις οπωσδήποτε. Άρα σκεφτόμουν ότι αν δε συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, δεν θα με ξαναδείς. Ότι ήταν το τέρμα της σχέσης, ήμουν πεπεισμένος γι' αυτό. Οπότε μαζεύω, μαζεύω, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου ξέρω πως θα σου πω "αγάπη μου σε πήγα 15 φορές για νύχια, πήγαμε 10 φορές τον σκύλο βόλτα, σε πήγα κομμωτήριο, περνάμε πολύ ωραία κτλ, αλλά με παίρνεις να φύγω από τη δουλειά γιατί σε έχω στήσει και είσαι από το κομμωτήριο και δε μπορείς να περιμένεις γιατί έχει κρύο". Ε, κάποια στιγμή καταλαβαίνεις...(γέλια). Οπότε, τώρα προσπαθώ να το ρυθμίσω αυτό στις σχέσεις μου. Στις φιλικές, ήδη πάει πολύ καλύτερα για να ετοιμαστώ και για το άλλο. Γιατί γουστάρω, θέλω. Έχω υπάρξει και slave στη σχέση που έκανα ό,τι μου λέγε. Για να ‘ναι ευχαριστημένη. Μ’ άρεσε αυτό το πράγμα.

Ρόλος και αυτό...

Ναι, είναι και αυτό ρόλος. Το θέμα είναι να βγει η αληθινή προσωπικότητα. Γιατί τώρα γίνεται από την αρχή. Το σκανάρισμα γίνεται για να δω τι θέλει. Το ‘χω βρει τι χρειάζεται τώρα; "Αυτό το έχω, αυτό δεν το ‘χω..."

Και εσύ δεν λες τι χρειάζεσαι;

Μα, δε ξέρω, όταν έχω εστιάσει στο τι θες εσύ όλη μου τη ζωή.

Και περιμένεις ο άλλος να το ανακαλύψει μόνος του;

Στο τέλος φεύγω προδομένος γιατί δεν το ανακάλυψες κιόλας, ενώ εγώ στα ‘δωσα όλα (γέλια)

Τύπου θέλω να επικοινωνούμε χωρίς να μιλάμε; (γέλια)

Ναι! (γέλια) Είμαι πολύ κοντά όμως. Το νιώθω.

Είσαι απατεωνάκος δηλαδή στις σχέσεις... ( γέλια )

Είμαι, ναι, είμαι! Χαχαχα!

Έχεις δηλώσει ότι δεν αντέχεις να ζεις πουθενά αλλού, εκτός από το Κολωνάκι. Mπορείς να επανορθώσεις και να πεις το γιατί, ώστε να ξέρει ο κόσμος πως δεν είσαι ψώνιο.

Παιδιά, δεν είμαι ψώνιο. Είναι επειδή δεν έχω λεφτά για ενοίκιο. Το σπίτι είναι ιδιόκτητο, δεν πληρώνω. Με τον μισθό που παίρνω που είναι της πείνας, δε μπορώ.

Θα μπορούσες όμως να πεις δεν αντέχω να ζω αλλού εκτός από το σπίτι της μάνας μου. Αλλά είπες το Κολωνάκι.

Ναι, γιατί η συνέντευξη ήταν για το Κολωνάκι (γέλια). Ήταν για το Κολωνάκι που αγαπώ. Εντάξει, ήταν αστείο ρε παιδί μου.

Στην Αμερική θα πήγαινες;

Θα πήγαινα σαν τρελός. Στην Αμερική μου συνέβη κάτι πολύ κινηματογραφικό, όντως. Είχα πάει για 2 εβδομάδες στη Νέα Υόρκη, μιλούσα με ένα τύπο που ήταν γνωστός της Δωροθέας (Μερκούρη), με είχε στείλει να τον βρω χωρίς να ξέρω ποιος ακριβώς είναι – αυτός είναι ο Amos Poe, ένας φοβερός avant garde σκηνοθέτης που ήταν κολλητός του Jim Jarmusch, πάνω από 70 χρονών. Μου λέει πήγαινε, ήθελε να του δώσω κάτι, δεν ήξερα τίποτε, δεν είχα ιδέα. Και πάω και βλέπω έναν γεράκο πολύ συμπαθητικό, Εβραίο, βγαίνουμε για καφέ με ρωτάει τι κάνω, δεν του λέω καν ότι είμαι ηθοποιός. Και πήρε πολλές συναντήσεις για να καταλάβω ότι ο άνθρωπος έχει γράψει μία ταινία που είναι για την Ελλάδα και ήθελε έναν ηθοποιό που να' ναι Έλληνας. Είχε μπει, είχε ψάξει και είχε δει σκηνές από δουλειές μου. Ήταν να κάνουμε την ταινία τώρα το καλοκαίρι αλλά κάτι έγινε με τα παραγωγικά και έχει καθυστερήσει.

Εγώ πιστεύω, πως η Αμερική σου πάει. Υπάρχει χώρος για την όμορφη "τρέλα" σου.

Ναι κι εγώ το πιστεύω. Εδώ γενικά δεν βρίσκει τόπο αυτό. Περιμένω. Εχω κάνει 4 φορές mention την Ellen Degeneres. Τι άλλο να κάνω; Να βγαίνω κάθε μέρα; Να κάνω τη σύντροφό της την Portia; (γέλια) Κάπως πρέπει να βρεθώ καλεσμένος εκεί. Θέλω να πάω, να δω, να χειροκροτάω. Και μετά θα δούμε τι θα κάνουμε.

Πες μου γιατί ρωτάνε κάποιες οι φίλες μου. Τα έχεις με τη Δωροθέα Μερκούρη ή όχι; (γέλια)

Όχι, δεν τα έχουμε. Δυστυχώς ρε γαμώτο (γέλια). Επίσης, θέλω να πω σε όλες, πως είμαι πολύ καλός με τα παιδιά, τα προσέχω, παίζω Wii, Playstation τα πάντα! Κάνω άνοιγμα τώρα! (γέλια)

Aν γινόσουν πρωθυπουργός για μία μέρα, τι θα έκανες;

Τι να πρωτοπρολάβω να κάνω; Θέλει μεγάλη αλλαγή η χώρα. Πολύ μεγάλη αλλαγή. Θα τους έβαζα όλους να περάσουν ψυχολογικό τεστ πριν ψηφίσουν, να φυτέψουν από ένα δέντρο, να κυκλοφορούν μόνο με ποδήλατο και σίγουρα θα έκανα κάτι για τα σκουπίδια. Πραγματικά. Δεν υπάρχει συνείδηση του πολίτη.

Ψηφίζεις σταθερα ή αλλάζεις ψηφοδέλτια ανάλογα με την εποχή;

Είμαι πολιτικοποιημένος. Έχω αλλάξει πολλές φορές ψηφοδέλτιο. Έχω ξεπεράσει και την ψευδαίσθηση πλέον για ιδεολογίες, δεν έχει κάποιο νόημα. Απλώς ψηφίζω προσωποκεντρικά πλέον, όποιον θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα. Είναι θλιβερή εποχή. Παγκοσμίως. Μην κλείσουμε θλιβερά... πάμε να σου απαγγείλω ερωτικά αποσπάσματα από το βιβλίο.

Ευχαριστούμε πολύ το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών για τη φιλοξενία.