#themeetups Νίκος Μουτσινάς: Δουλεύω στην τηλεόραση, αλλά δε βλέπω τηλεόραση!
Τζένη Μπαλατσινού
7 Μαρτίου 2019
Πολυτάλαντος, εύστροφος και με καυστικό χιούμορ. Ο Νίκος Μουτσινάς δεν είναι τυχαία περίπτωση. Μετά από μία τρίχρονη αποχή, ανάμεσα σε σιωπή, πένθος και ωρίμανση, τον συνάντησα στο θέατρο λίγο πριν την παράσταση Βερβερίτσα, πιο ήρεμο και συνειδητοποιημένο από ποτέ. Από την τηλεόραση στο θέατρο και πάλι πίσω, ο Νίκος είναι μία προσωπικότητα που δεν μπορείς να προσπεράσεις. Ξέρει που βρίσκεται, ξέρει που πατάει, ξέρει τι θέλει αλλά δεν ξέρει γιατί επιλέγει μονίμως σκίουρους για πρωταγωνιστές στα έργα του!
Πρωταγωνιστής στο θεατρικό ένα σκίουρος, όπως και στο ΚΤΕΛ… Θέλεις να μας το εξηγήσεις;
Δε ξέρω! (γέλια) Μάλιστα, το συνειδητοποίησα σε αυτό το έργο καθώς το έγραφα… Εκεί κατάλαβα ότι γράφω πάλι για ένα σκίουρο, και έπαθα σοκ! Λέω «όχι ρε π@@@η μου, γ@μ@τ@ πάλι για σκίουρο γράφω» και έτσι μπήκα στη διαδικασία και έψαξα να βρω πως αλλιώς λέγεται ο σκίουρος και βρήκα το Βερβερίτσα (γέλια). Και όταν το είδα, φυσικά είπα εντάξει βρήκα τον τίτλο της παράστασης. «Βερβερίτσα». Τον έψαξα και στα Γερμανικά γιατί το «ανχιχιν» στα άπταιστα Γερμανικά και όχι «ανχααν» που το λέμε εδώ… «ανχιχιν» είναι ο σκίουρος στα Γερμανικά… (γέλια)
Όντως;
Όντως! Βέβαια! «Κανεσφούλε» που λέγεται ο δικός μας σκίουρος είναι κάτι δικό μου, που μου ήρθε γιατί μου άρεσε έτσι σαν λέξη, δεν υπάρχει. Αλλά το βερβερίτσα είναι ένα είδος σκίουρου. Δεν ξέρω τι έχω με τους σκίουρους, δεν ξέρω αν πρέπει να το ψάξω, αν είναι τρωκτικό, αν είναι νυκτόβιο, δεν με ενδιαφέρει καθόλου τίποτα από τα δυο… Γλυκούλι φαίνεται σα ζωάκι... αλλά έχω δει κάτι φωτογραφίες που άμα τα πάρει στο κρανίο δεν είναι και τόσο γλυκούλι! (γέλια). Τα έχουμε όλα στο μυαλό μας, πολύ cute, Disney. Δεν είναι ακριβώς Disney ο σκίουρος, για να επιζήσει φαντάζομαι... Την κατάλαβα τη σύνδεση αλλά ήταν αργά, είχα ήδη γράψει το έργο και δεν ήθελα μετά να αλλάξω ζώο.
Εξ αρχής ήθελες να γράψεις μαύρη κωμωδία;
Κοίταξε να δεις, έβλεπα το σίριαλ Black Mirror και σε κάποιο επεισόδιο – γιατί είναι αυτοτελή - ήταν ένα ζευγάρι μέσα σε ένα αυτοκίνητο για αρκετή ώρα και μιλούσανε. Από εκεί εμπνεύστηκα και άρχισα να γράφω, είπα θέλω να γράψω για ένα ζευγάρι σε αυτοκίνητο, μου αρέσει πάρα πολύ το κόνσεπτ. Και μετά λέω: «Ναι, αλλά δεν μπορεί να είναι συνέχεια μέσα σε ένα αυτοκίνητο, τι σκηνικό θα κάνω, πρέπει να το ανοίξω…». Μετά ήρθε ο ψυχολόγος, μετά τα flash backs και κάποια στιγμή είπα θέλω πάρα πολύ να βάλω μέσα και δύο ρόλους μίας μουγκής και μίας τυφλής.
Είναι εξαιρετικές στους ρόλους τους, η Φανή Γεωργακοπούλου ως μουγκή και η Στέλλα Ρουσάκη ως τυφλή!
Ναι! Τις αγαπώ πολύ! Και έτσι έγινε! Σκεφτόμουν πώς να τις εντάξω και το βρήκα! Δε ξέρω με ποιο τρόπο συνδέονται όλα αυτά – με κανέναν μάλλον. Είναι οι νευρώνες, αυτοί οι νευρώνες… (γέλια). Κάνουν μία διαδρομή περίεργη, δεν έχω καταλάβει ούτε εγώ. Κι έτσι βγήκε!
H Μαρία μου είπε στη συνέντευξη, πως όταν την είχες καλέσει στο τηλέφωνο για να παίξετε μαζί στο πρώτο σου θεατρικό έργο, την Ελίζα, ήσουν ντροπαλός.
Ε, ναι! Επειδή η Μαρία με περνάει και γύρω στα 20 χρόνια (γέλια) και είναι πάρα πολλά χρόνια καταξιωμένη πρωταγωνίστρια, δεν ήξερα αν θα δεχόταν να παίξει σε μία δική μου παράσταση. Σκεφτόμουν «Άραγε θα πει ναι;». Ακόμα το έχω αυτό πάντως όταν παίρνω τηλέφωνα - δεν είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα μου πει ναι!
Έχετε πολύ καλή χημεία. Ξέρεις από πόσους άκουσα μετά την παράσταση, ότι θα μπορούσατε να κάνετε εκπομπή μαζί; Είστε cool με έναν ωραίο ζαμανφουτισμό θα έλεγα...
Ναι, υπάρχει σίγουρα χημεία και επαφή! Η Μαρία το έχει λίγο περισσότερο τον ζαμανφουτισμό! Αλλά ζούμε μία συγκεκριμένη καθημερινότητα με τη Μαρία - δε ξέρω αν στα είπε αυτά (γέλια). Κάθε μέρα πριν τη παράσταση, κάνει τοποθέτηση φωνής και όλες τις πρώτες ατάκες, κι εγώ κάθομαι και την κοιτάω που είναι έτσι όπως είναι η καημένη, με τη ροζ περούκα και όλα αυτα τα ροζ, που είναι κάτι παράταιρο από τη Μαρία. Και της λέω κάθε φορά «Θα ήθελα να σταματήσεις με αυτό το πράγμα» και μου απαντά «Δεν γίνεται, Νίκο μου, χρειάζεται να ζεστάνω τη φωνή μου». Και εγώ της κάνω πλάκα λέγοντάς της: «Πήγαινε και κάνε μαθήματα υποκριτικής καλύτερα, άσε τη φωνή»! (γέλια). Μ' αρέσει πολύ να την πειράζω!
Σε ακούει όμως! (γέλια) Την έπεισες να ανοίξει Instagram!
Ναι, αλλά τώρα φτύνουμε αίμα με αυτό! Μαύρη ήταν η ώρα! Κόλλημα τρελό! Τι θα ανεβάσει, αν είναι ωραίο! Ε, και της λέω θέλω να με παρατήσεις, χειρίσου το όπως νομίζεις. «Όχι Νίκο μου, τώρα που με βάλατε στο χορό, θα χορέψετε όλοι». Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημά μας… Την έχουμε καταστρέψει! (γέλια)
Πότε ήταν η δική σου πρώτη επαφή με το Instagram;
Δε μπορώ να θυμηθώ καν. Aν δεις και τις πρώτες φωτογραφίες που έχω είναι για να γελάμε όλοι (γέλια). Βόιδι, όρθιο! Στην αρχή το Instagram το είχα σαν Facebook όπως το έχουν ακόμη κάποιοι… Έβγαζα μια φωτογραφία, τακ την ανεβάζα! Δεν είναι έτσι, όμως. Μιλάμε για βιομηχανία. Και πια είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Έχει φύγει από το πολύ προσωπικό. Γενικά, ακολουθώ ξένους. Κάτι ωραίους λογαριασμούς, ταξιδιωτικούς, για να βλέπω πράγματα να ανοίγει λίγο το μάτι. Λογαριασμούς με ζώα, γατάκια, σκυλάκια...
Την Ellen DeGeneres την ακολουθείς;
Νομίζω πως ναι.
Δεν θα ήθελες πολύ…
Να ήμουν στην επόμενη ζωή μου η Ellen Degeneres; Ναι! (γέλια)
Νομίζω ότι φέτος το τηλεοπτικό σου concept έχει μια κάτι από το show της... Θεωρώ ότι είναι αυτό που έπρεπε να κάνεις τόσα χρόνια!
Δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσα τόσα χρόνια όμως! (γέλια) Τη Degeneres, την παρακολουθώ χρόνια και μου αρέσει πολύ, αλλά είναι δύσκολο να γίνει στην Ελλάδα. Οπότε έχει πάρει απλά μια αίσθηση, μία εσάνς.
Ε, ναι, εντάξει, έχει και 30 ανθρώπους να της γράφουνε κείμενα!
Μα είναι υπερπαραγωγή! Απευθύνεται αλλού. Απευθύνεται σε πάρα πολύ κόσμο και μάλιστα στους Αμερικάνους που τους αρέσουν όλα τα μεγάλα! Εδώ πέρα στην Ελλάδα δεν μας αρέσουν πολύ τα τεράστια… Παλιά το είχαμε φάει το σκάλωμα με τα show που έκανε και η Ρούλα - ήμασταν πιο κοντά στην Ιταλία αλλά μας άρεσε. Τώρα πια είναι λίγο ΣΥΡΙΖΑ όλα, είναι λίγο πιο μαζεμένα, πιο homey.
Είναι πιο ενοχικά;
A! Μπα… Άμα είναι πολύ ωραίο αυτό που έχεις κάνει γιατί να έχεις ενοχή;
Έχεις πειραματιστεί σε αρκετά πράγματα στην τηλεόραση, πάντα βέβαια με τη δική σου ταυτότητα. Έκανες αρκετές αλλαγές καναλιών και κάποια πράγματα δεν πήγαν όπως ήθελες. Και μετά έκανες αποχή, σιωπή…
Σιωπή έκανα. Έκανα πένθος, ωραίο καθαρόαιμο, ελληνικούλι. Νομίζω αυτό ήταν. Ήταν τρία χρόνια πένθους. Και τώρα νιώθω, όπως νιώθεις όταν έχεις κάνει βουτιά και βγαίνεις προς τα πάνω. Έτσι αισθάνομαι φέτος!
Τι παρατήρησες αυτό το διάστημα που ήσουν εκτός;
Τον εαυτό μου παρατήρησα. Χοντρικά θα στο πω γιατί δεν είναι NLP – είχα κάνει τη ψυχοθεραπεία μου, επτά χρόνια και τώρα το έψαξα διαφορετικά. Ήταν κι αυτό στη στιγμή του, δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει νωρίτερα. Τηλεόραση δεν παρακολούθησα. Δουλεύω στη τηλεόραση αλλά δεν βλέπω τηλεόραση. Βλέπω τα σίριαλ που μου αρέσουν. Βλέπω στη χρυσή τηλεόραση αυτά που μου δείχνουν! Γι' αυτό είμαι και λίγο βόιδι, δε ξέρω τι γίνεται ακριβώς. Ρωτάω τις ιστορίες, δεν τα παρακολουθώ. Αλλά δεν το κάνω από σνομπισμό. Απλά δεν τα παρακολουθώ. Κάνω το θέατρο, μαζευόμαστε με παρέες, καθόμαστε παίζουμε σα μικρά παιδάκια, τα Taboo μας, τις παντομίμες μας, κανονικά σαν άνθρωποι. Όταν είσαι όλη μέρα και δουλεύεις μέσα στη τηλεόραση, δε θες και πολύ μετά. Τον εαυτό μου παρατήρησα και τον εαυτό μου προσπάθησα να εξελίξω με όλα αυτά.
Μου άρεσες στο Νικ Ο Κλοκ στον Alpha.
Είχες έρθει κιόλας! Και κρύωνες θυμάμαι! Με μια κουβερτούλα σε είχα, είχε παγωνιά - αγαπώ το κρύο είναι γεγονός!
Καλό είναι, σφίγγει το δέρμα! (γέλια)
Περνάω δύσκολα με τη ζέστη, δε μπορώ καθόλου, ιδρώνω με τη σκέψη ότι καλοκαιριάζει!
Δεν αφήνεις ανοιχτό παράθυρο, λίγο, να έρθει το αεράκι το βράδυ;
Ρε παιδί μου ναι, αλλά δεν έρχεται το αεράκι. Είναι καλύτερο απ' το air condition, αλλά δεν έρχεται κι εγώ θέλω τη δροσιά. Θα τρελαθώ στο τέλος, δεν μπορώ να βγάλω και την πέτσα μου…
Το καλοκαίρι θα χρειαστεί να κάνετε περιοδεία από ότι ακούω.
Μμμ.
Δεν σου πολυαρέσει; Θες να πας διακοπές; (γέλια) Και με την περούκα και τη ζέστη τι θα κάνεις;
Κοίταξε να δεις, επειδή κάνω διακοπές χρόνο πάρα χρόνο και τώρα έχω δύο χρόνια να κάνω περιοδεία, θέλω πάρα πολύ… Αλλά ταυτόχρονα θέλω να ανακαλυφθούν και τα air conditions για ανοιχτούς χώρους ! Μέχρι τότε θα έχω ανεμιστήρες παντού! Γιατί με ταλαιπωρεί η σκέψη της περούκας πάρα πολύ. Εδώ ιδρώνω τώρα που είναι χειμώνας… (γέλια)! Οπότε και με περούκα θα κάνω περιοδεία και την ζεστούλα μου θα τη φάω. Αλλά νομίζω ότι είναι ωραία στιγμή, γιατί είμαστε πολύ ωραία παρέα - παίζει κι αυτό ρόλο στο γιατί πάει πολύ καλά η παράσταση!
Ποιά η σχέση σου με τα χρήματα;
Θέλω να έχω χρήματα για να μην αγχώνομαι, δε θέλω να έχω στην άκρη 500 δισεκατομμύρια -λέω ένα τρελό ποσό εξεπιτούτου όπως καταλαβαίνεις…
Αλλά είσαι οργανωτικός και λειτουργείς προνοητικά;
No!
Όχι;
No way! Καθόλου! (γέλια) Και επίσης δε ξοδεύω… Θα ξοδέψω σε ταξίδια, γιατί αν πάω θέλω να πάω κάπου και να είναι ωραία. Δε σου λέω να μείνω στη σουιτάρα, αλλά θέλω ένα ωραίο δωμάτιο. Είμαι 41, δεν είμαι 20 να πάω να κοιμηθώ σε ένα ράντζο -ούτε στα 20 το έκανα, αλλά σκέψου, πόσο μάλλον τώρα. Θέλω να μπορώ να ψωνίσω. Τα ψώνια είναι η τρέλα μου γιατί δε ψωνίζω εδώ, δε προλαβαίνω να πάω. Οπότε στα ταξίδια παθαίνω Sex and The City –είμαι με μια τσαντούλα στο χέρι.
Προορισμός Αμερική ή ταξίδια εξερεύνησης με backpack;
Αμερική πήγα μια φορά. Αφρική θα ήθελα να πάω. Τα backpacks δεν τα καταλαβαίνω. Γιατί να πάω με backpack στην Αφρική; Θα πάω κανονικά σαν άνθρωπος (γέλια). Θέλω την άνεση μου μωρέ, μη μου πεις για σκηνές και τέτοια.
Δεν έχεις κάνει ποτέ free camping;
Έχω κάνει μία φορά στον Αρμενιστή όταν ήμουν μικρός. Δεν περνούσα ωραία. Πίστευα ότι με περπατάνε τα μυρμήγκια... Κοιμήθηκα ένα βράδυ, την άλλη μέρα έκανα τη βουτιά μου, σηκώθηκα και έφυγα! Δεν είμαι γι' αυτά! Το έχω αποδεχτεί! Καθόλου δε μπορώ, δε θέλω και την ταλαιπωρία. Δηλαδή το Survivor για 'μένα είναι θρίλερ!
Τι είναι αυτό που μπορεί να σε αποσυντονίσει στην καθημερινότητα;
Με ταλαιπωρεί να μην καταλαβαίνουν οι άλλοι… Πολύ λιγότερο από ότι παλαιότερα βέβαια - έχω ένα μεγαλύτερο κομμάτι υπομονής. Με ταλαιπωρούν τα ψέματα πάρα πολύ και αποφεύγω να λέω, γιατί μετά δε μπορώ να κάνω follow up - είναι πολύ κουραστικό!
Δεν τα θυμάσαι…
Ναι! Ούτε το μικρό… λευκό ψέμα. Δε το θέλω καθόλου!
Τι δε σου αρέσει στην ελληνική τηλεόραση;
Δεν μου αρέσει καθόλου που δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει μια ωραία προσπάθεια, ακριβώς επειδή ο κόσμος με όλο αυτό το οικονομικό σοκ που πάθαμε, μαζεύτηκε πολύ σπίτι του. Δε γίνεται μια ωραία προσπάθεια για να έχει ωραία πράγματα η τηλεόραση… Αφού θα καθίσει ο άλλος να το δει γιατί δεν του κάνεις ένα ωραίο σερβίρισμα; Ζηλεύω τη ξένη τηλεόραση - πιο πολύ μιλάω για τη μυθοπλασία, για τα σίριαλ… Τα βλέπω και λέω ε, ρε γ@μ@το, είναι κινηματογράφος πλέον η τηλεόραση για τους έξω, σε εμάς θα αργήσει πολύ... Φαντάζομαι θα το προλάβω σαν θεατής (γέλια).
Έγινε όμως μία ωραία προσπάθεια από την ΕΡΤ, έβγαλε πρώτη φορά παραγωγή τόσο μεγάλη… Το σίριαλ, "Η Ζωή Εν Τάφω" είναι εξαιρετικό.
Ναι, φυσικά! Αλλά απλά είναι μία σταγονίτσα… Εξαίρεση! Μετά το Νησί, είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια τέτοια παραγωγή. Βέβαια και Το Νησί έγινε η αιτία το κανάλι να πέσει πάνω στο νησί… Δε το σηκώνουμε και ακριβώς… Δεν ξέρω τώρα, η ΕΡΤ μακάρι να τα καταφέρει. Γιατί και ωραίους ηθοποιούς έχουμε και ωραίους σκηνοθέτες έχουμε, γιατί να μη γίνει; Λίγο αυτό το πασάλειμμα με εκνευρίζει... Τώρα έχουμε πάλι τη μόδα με τα reality.
Ποια είναι η γνώμη σου για τα reality; Υπάρχουν reality που είναι διασκεδαστικά;
Όλα είναι διασκεδαστικά με ένα δικό τους τρόπο, ακόμη και με αυτά να καθίσεις να ασχοληθείς, πχ. γιατί η άλλη δε πήγε καλά στη φωτογραφία της ή γιατί ο άλλος δε τσιγάρισε το κοτόπουλο…
Λύσσαξες με το Νext Τop Μodel! Οι κόρες μου βλέπανε μόνο εσένα γι' αυτό!
Μα το αγαπούσα ρε παιδί μου… Έβλεπα όλα τα ξένα…
Του χρόνου θα είναι 8 μήνες, θα έχεις πολύ υλικό!
Θα είναι. Και άνδρες και γυναίκες ακούω - υπάρχει τέτοια πιθανότητα; Άσε έχω σοκαριστεί. Στο τσακ είμαι να πάω…( γέλια ) Ψάχνω βύσμα.
Αν σε πάρουν θα κάνεις ρόλο; (γέλια)
Ναι, δε θα μπορούσα και πολύ χωρίς ρόλο… Θα έκανα το εφέ μου. Μου αρέσει ρε παιδί μου, όλα αυτά κάτι σου καλύπτουν. Θες να φύγεις από τον προβληματισμό σου γιατί δεν κέρδισε η Ελλάδα και κέρδισε η Τουρκία στο αγώνισμα… Θες να πορωθείς για ένα 20λεπτο με το αγώνισμα - πολύ ωραία! Εκείνη τη στιγμή κάπως σε βοηθάει. Αλλά θα ήταν ωραίο να ανοίξει λίγο παραπάνω ο εγκέφαλός μας, γι' αυτό μιλάω για μυθοπλασία. Εχει πολύ ωραίες ξένες σειρές, με ωραία κοστούμια, με ωραία φωτογραφία, με ωραία σενάρια. Βλέπεις ωραίες υποκριτικές – ανοίγει ο εγκέφαλος, γιατί με τα reality δε πιστεύω πως ανοίγει ακριβώς ο εγκέφαλος – δεν είναι ο σκοπός τους. Και νομίζω ότι έχουμε αρκετά! Τιγκάραμε στα reality πια!
Θεωρείς ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία...
Κοντεύουμε! Το Survivor για μένα είναι το task. Αν αυτό δεν πάει καλά αρχίζουν και τελειώνουν. Eίναι και ένα πράγμα που δε ξέρω και πόσο μας αφορά. Αυτή η έχθρα Τουρκίας - Ελλάδας, είναι αρκετά παλιά, θεωρώ. Και νομίζω ότι το cast παίζει ρόλο, γιατί είναι παιδιά τα οποία δεν γνωρίζουμε. Οπότε δεν γνωρίζουμε τους δικούς μας, δεν γνωρίζουμε και τους Τούρκους, καταλαβαίνεις! (γέλια). Και ο Άγιος Δομίνικος πόσο διαφορετικός μπορεί να είναι; Είναι το ίδιο εξωτικός και ωραίος! Δηλαδή να πήγαιναν κάπου αλλού στην Κίνα, στο Πεκίνο. Να πήγαιναν κάπου που να ήταν χειμώνας, να βλέπαμε κάτι άλλο… ίσως Βόρεια. (γέλια)
Δε θα έβλεπες όμως κορμί μπικίνι στο ινγκλού (γέλια)
Δεν πειράζει. Εντάξει. Πόση ώρα να δεις έναν ωραίο κ@λο; Θα τον δεις αρκετή ώρα… δε θες να δεις και κάτι άλλο; Να μην παθαίνει και κάτι αυτός ο κ@λος (και όχι αυτά που φανταζόμαστε όλοι μας - γιατί θα μιλάγαμε για πορνό). Κάτι να παθαίνει, κάπου να τρέξει, κάτι να συμβεί, εννοώ να σε βάλει στο κλίμα. Είναι λίγο πανομοιότυπο με κόσμο που δε γνωρίζεις.
Πόσο σε ταλαιπωρεί το γρήγορο μυαλό σου; Επικοινωνείς εύκολα με τον κόσμο;
(Γέλια) Νομίζω ότι έχει να κάνει με τη συγκέντρωση, δεν είναι μόνο ταχύτητα. Είναι θέμα συγκέντρωσης. Όταν μιλάς με κάποιον και το μυαλό του είναι σκορπισμένο σε 75 πράγματα, με αυτό το 0,1 που χρησιμοποιούμε από τον εγκέφαλό μας, είναι επόμενο να μην τα καταφέρει! Δηλαδή κάνε focus για δύο λεπτά και μετά έλα να σκορπιστούμε παρέα. Ούτε εγώ είμαι συνέχεια focused. Θέλω κι εγώ το χρόνο μου - θα παίξω παιχνίδι στον υπολογιστή, στο κινητό μου, θα χαζέψω. Είναι απαραίτητη και λίγη χαζομάρα – να φύγει ο εγκέφαλος. Αλλά όταν πας να συνεννοηθείς συγκεντρώσου! Δεν πειράζει λίγο συγκέντρωση.
Είπες πριν για NLP, θεωρείς πραγματικά ότι το νευρογλωσσικό μας σύστημα ντρεσάρεται;
Μπορώ να σου μιλήσω από προσωπική εμπειρία. Ότι δέχεται εντολές ο υπολογιστής, δέχεται. Απλά χρειάζεται να μάθουμε να πατάμε το enter, γιατί δεν το πατάμε εμείς το enter - το έχουν πατήσει οι γονείς μας όταν ήμασταν σε εκείνη την ηλικία που έπρεπε να φορτωθούν όλα τα data. Και τώρα προχωράμε με αυτά. Δηλαδή, μπορεί να με εξυπηρετούσε να ήμουν επίμονος και πολύ εγωιστής όταν ήμουν μικρός, για να μου πάρει η μάνα μου το παιχνίδι, τώρα όμως δε χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Δεν γίνεται η μάνα μου να παίρνει τη μορφή του φίλου μου, της φίλης μου, του γκόμενου, της γκόμενας, της συνεργάτιδας, του συνεργάτη. Οπότε να πρέπει να υπάρξει μία άλλη αντιμετώπιση. Εγώ σαν προσωπική εμπειρία το έχω νιώσει!
Έχεις νιώσει να είσαι πιο κτητικός, εγωιστής ή χειριστικός στις διαπροσωπικές σου σχέσεις;
Ήμουν πιο…
Όταν το κατάλαβες, πώς ένιωσες;
Δε μου άρεσε… Γιατί τι ωραία τα είχες τοποθετήσει όλα, ότι πάντα φταίνε οι άλλοι. Μικροί Χριστούληδες όλοι…"Α! Κάνω τα πάντα για τον άλλον και ο άλλος δεν με καταλαβαίνει"… Χριστούλης (γέλια). "Αλλά αφού κάνω τα πάντα, μου χρωστάς το νεφρό σου"! Γι' αυτό το κάνω! Δε μπορείς να δίνεις 5 ευρώ σε έναν άνθρωπο στο δρόμο για να πεις μετά πως έκανες τη φιλανθρωπία, ενώ έχεις κοιτάξει τριγύρω για να δεις αν σε κοιτάξανε. Γιατί τότε δεν την έκανες την φιλανθρωπία. Το έκανες για να σου πει κάποιος μπράβο. Άρα καλύτερα μη τα δώσεις τα 5 ευρώ! Εντάξει κλείνουν κύκλοι, ανοίγουν κύκλοι, αλλάζουν τα πράγματα, δεν έχουμε τη διόραση να καταλάβουμε κάτι που γίνεται τώρα, τι αντίκτυπο θα έχει μετά από ένα χρόνο ή πέντε μήνες. Ναι, αλλά εμείς αντιδρούμε με τη στιγμή που αντιδρούμε. Αυτό που μου έλεγε η μάνα μου και μου ανέβαζε το αίμα στο κεφάλι, στο ταβάνι: «Κάθε εμπόδιο για καλό» -μου γύριζε το μάτι!
Σοφό ρητό!
Καταλαβαίνω πόσο σοφό είναι και πόσο σωστό είναι… Και πιστεύω όταν είμαστε έτοιμοι, μας συμβαίνουν πράγματα, γιατί προκαλούμε πράγματα. Πιστεύω γενικά ότι υπάρχει κάποια δύναμη - έχουμε κάποια δύναμη… Ο Θεός με τη μορφή της ανώτερης δύναμης.. Ναι, μου αρέσει πολύ!
Πώς ορίζεις τον Θεό;
Δεν τον έχω ως τιμωρό τον Θεό. Δε χρειάζεται να λατρεύω κάποιον που θα με τιμωρήσει. Κοίταξε… Μου αρέσει πάρα πολύ να υπάρχει μια κορυφή στην πυραμίδα μου. Μου αρέσει που είναι ο Θεός. Είναι κάτι συγκεκριμένο και ταυτόχρονα, καθόλου συγκεκριμένο. Που μπορώ να αποτανθώ, που μπορώ να σκεφτώ, που μπορώ να πω πως υπάρχει μια φροντίδα με κάποιο τρόπο. Η Μαρία μου έχει μιλήσει για τη μονή στο Λυκαβηττό που πάει συχνά και είχα πάει παλαιότερα. Είναι πολύ ωραία, γιατί όντως το κομμάτι της εκκλησίας δεν έχει καμία σχέση με το Θεό, για 'μένα. Είναι σαν να είναι μια πολύ ωραία εταιρία που αντιπρόσωποι που δεν είναι καλοί. Δεν φταίει η εταιρία που δεν είναι καλοί οι αντιπρόσωποι, η εταιρία καλή είναι. Υπάρχουν όμως αντιπρόσωποι, πολύ ωραίοι, που λες - «Α, γι' αυτό μιλάμε τόσο καιρό;» Υπάρχουν, αυτό που λέμε, ιερείς. Υπάρχουν. Αν τους βρεις, νομίζω πως και ο πιο δύσπιστος θα πιστεί. Κάτι έχουν - υπάρχει μια ενέργεια που την αντιλαμβάνεσαι ρε παιδάκι μου, ότι αυτός ο άνθρωπος καταλαβαίνει ακριβώς τι έχει επιλέξει να κάνει… Δεν είναι εύκολο!
Μιλάς για την "καθαρότητα" και την άπλοτητα ενός ανθρώπου...
Η απλότητα είναι το πιο δύσκολο απ' όλα γι' αυτό και όλοι διαλέγουμε την πολυπλοκότητα. Επίσης, πάντα μας αρέσει κάτι να μην πετυχαίνουμε, γιατί φοβόμαστε ότι θα μείνουμε χωρίς στόχους. Ο στόχος θα μπορούσε να είναι ας πούμε, να σηκωθώ αύριο να πάω να πιώ νερό, να πληρώσω τη ΔΕΗ - ξέρεις τι χαρά θα πάρω αν το βάλω στόχο;(γέλια) Οι μικροί στόχοι είναι το μυστικό. Θέλω μεθαύριο να στείλω μήνυμα στον τάδε. Και όταν το πετύχεις, εκείνη τη στιγμή, αυτός ο “υπολογιστής” ξέρεις πόσο χαίρεται; Eεε… Δε χρειάζεται να βάλω στόχο να πάρω το Oscar -που θα ήθελα! Αλλά βάλε τους μικρούς στόχους σου πρώτα, για να καταλάβει το σύστημα πως αν βάλεις κάτι στο μυαλό σου μικρό, μπορείς να το πετύχεις. Κι αυτό σιγά σιγά θα σου δώσει και τους μεγαλύτερους.
Φόβους έχεις;
Όχι, δεν έχω! Μπορεί και να έχω αλλά δεν θέλω - και δεν υπάρχει κάποιος που να έχει πάρει μορφή.
Είσαι σταθερός στις σχέσεις σου;
Ναι μωρέ! Έχω φιλίες 12-13 χρόνων. Βέβαια, από σχολείο και από Θεσσαλονίκη, ακριβώς επειδή ήμουν και λίγο πιο ζώον μικρότερος - κι επειδή έφυγα από Θεσσαλονίκη δεν κατάφερα να κρατήσω επαφές. Με την απόσταση νομίζω πως δεν τα καταφέρνω πολύ καλά… εξού και δε σου λέω 25 χρόνια φιλίας. Υπάρχουν άτομα από Θεσσαλονίκη που αν τα δω θα υπάρχει αυτή η οικειότητα και αυτή η αγάπη - και τους βλέπω όποτε πηγαίνω με τις παραστάσεις πάνω - αλλά δε μπορώ να σου πω ότι είναι στην καθημερινότητά μου με κάποιο τρόπο. Αλλά για μένα τα 12-13 χρόνια είναι μεγάλο επίτευγμα. Αυτό ήταν δουλειά ψυχολόγου!
Λες πως είναι κομμάτι της ζωής να κλείνεις κύκλους και να ανοίγεις κάποιους άλλους. Είσαι καλός στους αποχαιρετισμούς;
Δεν είναι το αγαπημένο μου. Δεν μου είναι ευχάριστο! Δε μου αρέσει να βάζω τελείες, αλλά τώρα είναι λίγο διαφορετικά. Είναι πιο συνειδητοποιημένο το γεγονός, ξεκολλάει λίγο από το κομμάτι το συναισθηματικό - που σε κρατάει αρκετά πίσω και το αντιλαμβάνομαι - και πάει πιο πολύ στο κομμάτι της συνειδητοποίησης. Να πω δηλαδή, έκλεισες για μένα και τώρα θα έρθω να σου κάνω μία κουβέντα. Είτε γιατί μπορεί να μην είμαι εγώ έτοιμος ή μπορεί να μην είναι ο άλλος έτοιμος για να κάνει αυτή τη κουβέντα, οπότε δε θα το ακούσει.
Είδες την καινούργια του Λάνθιμου;
Δεν είδα και θέλω να δω…Έχω δει τον Κυνόδοντα, και έχω δει και τον Αστακό. Ο Αστακός με τάραξε με έναν άλλο τρόπο. Ο Κυνόδοντας με άφησε αμήχανο, απλά κοιτούσα τη τηλεόραση, με θύμωσε πάρα πολύ ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει, να υπάρχει μια οικογένεια που μπορεί να καταστρέφετε έτσι. Το κοιτούσα και έλεγα αποκλείεται! Αποκλείεται! Αποκλείεται! Το The Favourite μου είπαν όλοι ότι είναι πάρα πολύ ωραίο, είδα to trailer…χαίρομαι πάρα πολύ! Δεν τον γνωρίζω προσωπικά… Έχει σπάσει πολύ ωραία τα σύνορα και πολύ ήρεμα. Κάπως το έκανε με λίγα βήματα αλλά ξαφνικά υπάρχει μεγάλο upgrade από τη προηγούμενη ταινία σε αυτή, και στο cast εννοώ και στη δυναμική του έργου.
Χαίρομαι που είσαι σε σε μία τόσο δημιουργική περίοδο και κάποια στιγμή θα ήθελα να σε δούμε σε κάποιο κόντρα ρόλο.
Ευχαριστώ! Θα με δεις κάποια στιγμή… Δεν είναι κάτι που δεν το έχω στο μυαλό μου, αλλά δεν είναι ακριβώς η ανάγκη μου. Έχω την αίσθηση αυτού που σκέφτομαι, αλλά δε ξέρω αν θα συμβεί. Πρώτα θα περάσω σκηνοθετικά, χωρίς να παίζω εγώ, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. Θα ήθελα δηλαδή να φτιάξω μια ωραία ατμόσφαιρα και μετά εγώ!
Νίκο, ο Μενέλαος έχει κάποιο έπιπλο καλό να μου πουλήσει;
Ναι, Τζένη μου, πέρασε στο εργαστήριό μου να σου δείξω!
Info:
Βερβερίτσα, Θέατρο Βρετάνια, Πανεπιστημίου 7, Αθήνα 105 64
Τηλ.: 21 0322 1579
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή
Photo Credits: Μυρτώ Τσίναλη
