#themeetups Βασίλης Ανδρικόπουλος: Χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για να μένουν τα καλά μυαλά στην Ελλάδα

Είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει ακράδαντα στους στόχους και στην εργατικότητα. Θεωρεί ότι οι γυναίκες στην αγορά της εργασίας πρέπει να έχουν ισότιμη αντιμετώπιση με τους άνδρες αφού για τον ίδιο η ανέλιξη δεν είναι θέμα φύλου αλλά θέμα ικανοτήτων. Έχει περάσει από μεγάλες διοικητικές και επιτελικές θέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Με κεντρικό του μότο "Δουλειά για όλους", ο Βασίλης Ανδρικόπουλος, έχει βάλει έναν νέο στόχο στη ζωή του. Να ασχοληθεί με τα κοινά αφού θεωρεί πώς αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα, πρέπει όλοι οι πολίτες να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται πάνω από όλα σεβασμός, λογική και ξεκάθαροι στόχοι.

Βασίλη, είσαι διευθύνων σύμβουλος και μέλος του ΔΣ της Green Cola, μέτοχος και αντιπρόεδρος του online super market caremarket.gr, όπως και μέτοχος και μέλος του ΔΣ του GFG Bakery, της αλυσίδας των ελληνικών φούρνων στις ΗΠΑ. Είσαι σχεδόν 25 χρόνια σε διοικητικές και επιτελικές θέσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ποιά η γνώμη σου για το ρόλο της γυναίκας σε διοικητικές θέσεις σήμερα;

Οι γυναίκες έχουν ισότιμο ρόλο με τους άντρες. Εξαρτάται από το τι δεξιότητες αποκτούν στο περιβάλλον στο οποίο δουλεύουν. Έχω πολλά παραδείγματα γυναικών οι οποίες είναι εξαιρετικές στη δουλειά τους και μπορούν να συνδυάζουν πολλά πράγματα. Τις αποκαλώ super γυναίκες - έχουν να συνδυάσουν και τη δουλειά τους και το σπίτι και να φροντίσουν τον εαυτό τους. Άρα μπορούν και τα συνδυάζουν όλα. Σε πολλές πολυεθνικές εταιρίες από τις οποίες έχω περάσει, αυτό που κάνουν είναι να υπολογίζουν το ποσοστό που είναι στην εταιρία. «10%, 20%; Την επόμενη χρονιά θα βάλουμε στόχο να ανεβούμε στο 25%». Αυτό για εμένα είναι λάθος. Δεν πρέπει να λειτουργεί έτσι ένα σύστημα, γιατί έτσι γίνεται αποδεκτό ότι η γυναικά μειονεκτεί σε σχέση με τον άντρα. Αντιθέτως, χρειάζεται να υιοθετήσουμε αυτό που ισχύει σε όλες τι αναπτυγμένες χώρες: - Αμερική, Αυστραλία, Σκανδιναβικές χώρες, Μεγάλη Βρετανία - οπού στην ουσία οι γυναίκες και οι άντρες έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, αναπτύσσονται, εκπαιδεύονται και στο τέλος παίρνει τη θέση αυτός που είναι καλύτερος. Δε χρειάζεται να βάζεις στόχο ποσόστωσης, από το 25% να πάει στο 27%. Είναι θέμα κουλτούρας. Έτσι το στιγματίζεις και λες ότι μειονεκτώ, άρα πρέπει κάπως να βοηθηθώ. Από ποιον; Από τους άντρες που είναι περισσότεροι και θα με βοηθήσουν να αναπτυχθώ; Δεν είναι έτσι. Έχει να κάνει με το ποιός είναι ο πιο ικανός. Και οι γυναίκες πιστέψτε με είναι ικανές! Από εκεί και πέρα στην Ελλάδα η μισθολογική διαφορά των δύο φύλων είναι στο 12,5% δηλαδή 4 μονάδες μικρότερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αυτό το νούμερο πρέπει να αλλάξει και μάλιστα άμεσα.

Υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι οι εταιρίες που διευθύνονται από γυναίκες καταγράφουν καλύτερες επιδόσεις σε σύγκριση με το σύνολο. Ποιος είναι ο κυριότερος λόγος κατά τη γνώμη σου που συμβαίνει αυτό;

Κοίταξε, από τη φύση της η γυναίκα έχει πολλά χαρίσματα. Μόνο το γεγονός ότι είναι προικισμένη με το να μπορεί να φέρει ένα παιδί στον κόσμο, αυτό της δίνει μια σημαντική δύναμη που φέρνει και μέσα σε μια εταιρία. Θεωρώ πως οι γυναίκες, όπως είπα, είναι ιδιαίτερα ικανές. Το γεγονός πως υπάρχουν πολλά ταμπού ακόμα στην ελληνική κοινωνία, που λένε πως η γυναίκα δεν μπορεί να έχει την ίδια επαγγελματική πορεία με έναν άντρα, ίσως τις κάνει πιο πεισματάρες πιο ανθεκτικές. Και το πείσμα και η αντοχή είναι στοιχεία που χρειάζονται για να πετύχεις. Τις κάνει να προσπαθούν περισσότερο και γι’ αυτό, έχουν πολύ καλά αποτελέσματα, προσέχουν τη λεπτομέρεια, έχουν αισθητική, εκπαιδεύονται, αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους κι αυτό τις κάνει πολύ δυνατές στον χώρο εργασίας.

Υπάρχουν μέτρα και κίνητρα που δίνονται από την ελληνική πολιτεία για την προώθηση της γυναικείας επιχειρηματικότητας, και ποιο το αποτέλεσμα τους;

Εγώ θα έλεγα πως είναι μηδαμινά. Δε νομίζω πως υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο σοβαρό κίνητρο. Όταν μία γυναίκα χρειάζεται να αφήσει τη δουλειά της για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα επειδή χρειάζεται να γεννήσει, θα έπρεπε της να δίνεται η δυνατότητα να ρυθμίσει εκείνη τον χρόνο που θα δουλεύει και το πότε θα γυρίσει στη δουλειά της. Συνδυαζόμενο με το δημογραφικό που συζητάμε πάρα πολύ τελευταία, επιβάλλεται να δωθούν κίνητρα έτσι ώστε οι γυναίκες να αναπτύσσονται στον επαγγελματικό χώρο και συγχρόνως να φτιάξουν την οικογένεια που θέλουν. Εγώ θα έδινα, όσο γίνεται μεγαλύτερο flexibility στον τρόπο που δουλεύουν, τα παραδείγματα από το εξωτερικό είναι πολλά, και συνεχής εκπαίδευση έτσι ώστε να είναι συνεχώς up to date με το τι γίνεται στην αγορά εργασίας, για να αναπτύσσονται και να μην υπάρχει κανένα handicap.

Ο Zuckerberg όταν πήρε άδεια πατρότητας πως σου φάνηκε;

Ήδη υπάρχουν πολλές εταιρίες που το έχουν αυτό. Περισσότερο σε πολυεθνικό επίπεδο, γιατί αν πας αυτή τη στιγμή σε μια ελληνική εταιρία να το συζητήσεις, θα γελάγανε... (γέλια). Στις σύγχρονες όμως κοινωνίες και ιδιαίτερα στις νέες οικογένειες και ο πατέρας έχει ένα πιο ενεργό ρόλο σε σχέση με το παρελθόν. Άρα ναι να δούμε και τις άδειες πατρότητας υπό το πρίσμα των σύγχρονων αναγκών των οικογενειών.

Κεντρικό σου μότο είναι το «δουλειά για όλους». Πόσο εφικτό είναι αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα;

Χρειάζονται πάρα πολλά πράγματα. Πρώτα απ΄ όλα να γίνουν δομικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε σαν κοινωνία - το τι επενδύσεις κάνουμε στη χώρα μας. Αυτή τη στιγμή, βλέπουμε να φεύγουν πολλά καλά μυαλά στο εξωτερικό. Αυτό που λέμε brain drain - εγώ θα έλεγα πως μπορούμε να το κάνουμε brain gain. Άρα να δημιουργήσουμε τις συνθήκες αυτές, έτσι ώστε τα καλά μυαλά να μένουν στη χώρα μας και να προσφέρουν στο να αυξηθεί ο πλούτος της πατρίδας μας. Χρειάζεται να γίνουν δομικές αλλαγές στην παιδεία - έτσι ώστε, να συνδέεται η εργασία με την εκπαίδευση. Δηλαδή να βγαίνουν άνθρωποι μέσα απ’ τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και να καταλαβαίνουν τι σημαίνει επιχειρείν. Επίσης, το κράτος να είναι φιλικό προς τον πολίτη - να μη χρειάζεται να περάσεις μια ολόκληρη μέρα για να πάρεις κάτι από μια δημόσια υπηρεσία, αλλά να μπορείς να το κάνεις digitally. H γραφειοκρατεία να γίνει ψηφιακή. Επίσης, πολύ σημαντικό, είναι το θέμα της ασφάλειας - πόσο ασφαλής αισθάνεσαι στην ώρα σου, πώς τα πράγματα κινούνται ομαλά - η υπηρεσία προς τον πολίτη να είναι αναβαθμισμένη έτσι ώστε να μένουν αυτά τα καλά μυαλά στη χωρά μας και να αρχίσει και μια αντίστροφη ροή, επιστροφής νέων που έφυγαν και θέλουν να επιστρέψουν φέροντας και στις αποσκεύες τους την εμπειρία πιο οργανωμένων δομών.

Είμαστε λαός που δεχόμαστε εύκολα τις αλλαγές;

Αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να κάνουμε σημαντικές αλλαγές. Δεν μπορεί άλλες χώρες, για παράδειγμα η Κύπρος ή η Ιρλανδία, να πηγαίνουν μπροστά και να αυξάνουν τον πλούτο τους κι εμείς που έχουμε όλο αυτό το γεωφυσικό πλούτο να μην μπορούμε να τα κεφαλοποιήσουμε σωστά - είτε είναι ο τουρισμός είτε η αγροτική παραγωγή, είτε η ενέργεια, είτε μια σειρά από πράγματα που είναι ανεκμετάλλευτα και χρειάζεται να τα αναδείξουμε.

Πώς μπορεί να ενισχυθεί πρακτικά η αγορά και πόσο άμεσο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα;

Ένα είναι το παράδειγμα του Ελληνικού και των ιδιωτικών επενδύσεων. Η επένδυση στο Ελληνικό ήταν μια επένδυση που ξεκίνησε το 2014 - είναι 2019 και δεν έχει μπει ούτε ένα φτυάρι στο χώρο του Ελληνικού λόγω γραφειοκρατικών προβλημάτων. Πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να είχαν δημιουργηθεί αν το project του Ελληνικού είχε ξεκινήσει; Αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα. Υπάρχουν πολλά αλλά στον χώρο του τουρισμού, στον χώρο των νέων τεχνολογιών, στον χώρο της ενέργειας - έχουμε όλο αυτόν τον φυσικό πλούτο που δεν αξιοποιούμε. Τι επιχειρηματικότητα βλέπουμε αυτή τη στιγμή; Βλέπουμε μεγάλη κίνηση στον χώρο των καφέ και των σουβλατζίδικων, τα οποία ανοίγουν, μένουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα και μετά τι γίνεται; Κλείνουν. Αυτό χρειάζεται κάποια στιγμή να σταματήσει. Να καταφέρουμε σαν χώρα να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα. Να κοιτάξουμε το κοινό καλό- κάτι που δεν βλέπουμε αυτή τη στιγμή. Βλέπουμε περισσότερο ο καθένας τον εαυτό μας, παρά πως μπορούμε να βοηθήσουμε να πάει η χώρα μπροστά. Για εμένα η σημαντική αλλαγή είναι ο τρόπος σκέψης μας.

Πόσο εύκολη είναι η συλλογική σκέψη, όταν τα τελευταία 10 χρόνια οι Έλληνες έχουν χάσει το 70% των εισοδημάτων τους, από μείωση μισθών, υπερφορολόγηση, και την ανεργία.

Σίγουρα συνέβαλλε και η κρίση σε αυτό. Το γεγονός πως ο καθένας κοιτάει πως μπορεί να βγάλει τον μηνά του και δεν τον ενδιαφέρει ο συνάνθρωπος του είναι ένα κακό σημάδι της κρίσης. Αλλά στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε αυτό, με τα σωστά κίνητρα. Και τα κίνητρα είναι τόσο θεσμικά όσο και οικονομικά.

Μεγάλωσες στην Καλλιθέα, τελείωσες τη Λεόντειο, πήγες στο εξωτερικό, σπούδασες και εξελίχθηκες στον επαγγελματικό στίβο με επιτυχίες. Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο στην σημερινή εποχή να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.

Νομίζω ότι το κλειδί για την επιτυχία είναι οι στόχοι και η εργατικότητα. Δηλαδή κατά πόσο πιστεύεις πως μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου και να εργάζεσαι γι' αυτό. Αλλά να μην αισθάνεσαι πως έχεις όρια -αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να μην αισθάνεσαι πως θα κάτσεις μέχρι τις 5 γιατί μετά πρέπει να πας στο καφέ. Όχι - έχεις στόχους και σχεδιάζεις πως να τους πετύχεις.

Θεωρείς πως είναι πιο σημαντική η επιμονή και η εργατικότητα απ’ το ταλέντο;

Κοίταξε, το ταλέντο είναι πολύ σημαντικό για την αφετηρία, αλλά αν δεν εργαστείς για να το αξιοποιήσεις, θα αποτύχεις. Ενώ ένας άνθρωπος που έχει στόχους και εργατικότητα, ακόμη και ταλέντο να μην έχει, μπορεί να πετύχει τους στόχους του. Για παράδειγμα, ο Γκάλης που είναι ένα από τα πρότυπά μου, είχε μοναδικό ταλέντο στο μπάσκετ, αλλά ήταν και ο πρώτος που πήγαινε στην προπόνηση και ο τελευταίος που έφευγε.

Άρα ο μύθος της χελώνας και του λαγού...

Εντελώς! Έτσι είναι.

Θα ήθελες τα παιδιά σου όταν θα βγουν στον επαγγελματικό στίβο, να υπάρχουν οι συνθήκες, ώστε να παραμείνουν στην Ελλάδα;

Θα το ήθελα σίγουρα. Γι’ αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ με τον χώρο της πολιτικής. Είναι πολύ εύκολο να δείχνεις με το δάχτυλο και λες «δεν τα κάνετε καλά, είστε άχρηστοι» και είναι τελείως διαφορετικό να κάνεις πράγματα από μέσα και να βλέπεις τι μπορείς να βελτιώσεις. Η δική μου φιλοσοφία είναι ότι σε αυτή τη χρονική στιγμή, μετά την παρατεταμένη κρίση, όλοι οι ενεργοί πολίτες χρειάζεται να ασχοληθούμε με τα κοινά και να πάρουμε την κατάσταση στα χεριά μας. Με δράση και όχι φωνές.

Χρειάζεται ο πολιτικός λόγος σήμερα να είναι πιο ανθρωποκεντρικός;

Το μόνο που ακούμε από τους πολιτικούς τα τελευταία χρόνια είναι οικονομία και διαφθορά... Γιατί η πολιτική έχει συνδεθεί πολύ με τη διαφθορά. Ακούμε πολύ συχνά για λαϊκισμό. Αυτό πρέπει να αλλάξει, όπως είπα και πριν και να ασχοληθούμε με το κοινό καλό, που σημαίνει ότι χρειάζεται να βγούμε απ’ τη ζώνη που αισθανόμαστε άνετα - εύκολα. Κι εγώ, θα μπορούσα να συνεχίσω να δουλεύω και να μην ασχολούμαι καθόλου.

Οι φίλοι σου δεν σου είπαν «Έχεις μια πετυχημένη καριέρα, τι πας να κάνεις τώρα;»

«Είσαι τρελός;» Αυτό μου είπαν! (γέλια)

Και τι απαντάς;

Ότι αισθάνομαι μέσα μου την ανάγκη να βοηθήσω. Αισθάνομαι πως πολλοί που είναι στον επαγγελματικό στίβο ή που είναι επιστήμονες, έχουν τις δυνατότητες να προσφέρουν στον τόπο και χρειάζεται κάποια στιγμή να το κάνουν. Να αλλάξουμε τη μορφή του πολιτικού λογού στη χώρα μας. Η μορφή του αυτή τη στιγμή είναι τέτοια που δεν αντιπροσωπεύει μεγάλο μέρος του κόσμου. Που δεν τους αρέσει να βλέπουν πολιτικούς να τσακώνονται στα πάνελ. Χρειάζεται σεβασμός, λογική και ξεκάθαροι στόχοι. Σε μια χώρα που έχει τόσες δυνατότητες, δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που να μην μπορούν να προσφέρουν!

Και πολλές φορές να συμφωνήσουν μεταξύ τους δυο διαφορετικές πολιτικές ομάδες...

Δεν υπάρχει περίπτωση. Όπως είναι αυτή στη στιγμή τα δεδομένα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, είναι μια στείρα αντιπαράθεση. Ειλικρινά, είναι πολλές φορές που μπορούν να συμφωνήσουν σε κάτι πολύ βασικό και δε το κάνουν επειδή δε θέλουν να συμφωνήσουν. Υπάρχει κάτι ταξικό στον εγκέφαλο, που λέει «είμαι αριστερός» ή «είμαι δεξιός» - αν ξεφύγουμε από αυτό θα πάει η χωρά μπροστά. Υπάρχει έντονα ακόμα η σκέψη του «είμαι αριστερός» και «είμαι δεξιός» -στο τέλος της ημέρας όταν καθίσουν για μια μπίρα κάποιος που είναι αριστερός και κάποιος που είναι δεξιός και αφήσουν τον εαυτό τους ελεύθερο, τα βρίσκουν πάντα. Αν όμως σου πει,«ποια είναι η γνώμη σου για την παιδεία; Πρέπει να υπάρχουν ιδιωτικά ή δημόσια πανεπιστήμια;» Εκεί, ωπ, ταξικά.«Ιδιωτικά πανεπιστήμια; Δεν πρέπει να υπάρχουν. Εταιρία; Κέρδος; Δεν πρέπει να υπάρχει εταιρία, δεν πρέπει να υπάρχει κέρδος.» Άρα ποινικοποιούνται, για κάποιο λόγο. Ή τα πανεπιστήμιά μας. Βλέπεις την κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια. Ή με το άσυλο - πέρασα πρόσφατα από τη σχολή μου στην ΑΣΟΕ, και είδα να έχουν κάνει τα κάγκελα της σχολής γκισέ, από μέσα οι διάφοροι έμποροι να πουλάνε την πραμάτια τους και απ’ έξω οι πελάτες. Και γιατί είναι από μέσα οι έμποροι; Γιατί είναι άσυλο. Άρα δεν θα πάει κανείς να τους πιάσει.

Είναι παγκόσμιο case study αυτό, δεν υπάρχει πουθενά αλλού!(γέλια)

Έχουμε πολλές παγκόσμιες πρωτοτυπίες αλλά προς την λάθος κατεύθυνση. Τα περιγράφεις σε συνεργάτες από το εξωτερικό και σε κοιτάζουν με ένα βλέμμα σαν να είσαι από άλλο πλανήτη. Ειναι κωμικοτραγικά αυτά πρέπει να αλλάξουν.

Είναι εφαλτήριο να σε στηρίζει η οικογένειά σου στο νέο σου βήμα;

Είναι παρά πολύ σημαντικό. Χωρίς τη στήριξη δεν υπάρχει ισορροπία. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία, γιατί όταν κλείνουν τα φώτα απ’ όλη την ημέρα, χρειάζεται κάπου να έχεις το λιμάνι σου, να έχεις κάπου να στηριχθείς.

Πες ότι αύριο κατέβαινες στο νότιο τομέα. Τι είναι αυτό που θα άλλαζες αν είχες τη δυνατότητα; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες;

Τα νότια είναι μια πανέμορφη περιοχή της Αττικής και πρέπει να αξιoποιηθεί στο έπακρον. Μιλήσαμε νωρίτερα για το project του Ελληνικού - το project αυτό αφορά πολλούς δήμους στα νότια. Επίσης, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ότι υπάρχει ένα μεγάλο παραλιακό μέτωπο, αλλά μικρή πρόσβαση στη θάλασσα δεν είναι καλό και από πλευράς ψυχαγωγίας και από πλευράς του να περνάς όμορφες στιγμές με την οικογένεια σου, όπως και το να κανείς αθλητικές δραστηριότητες σε ένα ωραίο σημείο της Αττικής. Οπότε θα έδινα πάρα πολλή μεγάλη έμφαση στο τουριστικό τομέα ως μοχλός ανάπτυξης, στο κομμάτι της χαλάρωσης και της ποιότητας ζωής για τους κατοίκους, αλλά και στο αθλητικό κομμάτι για όλους τους Αθηναίους. Είμαστε μια χώρα που είχαμε δυνατές επιτυχίες στον χώρο του αθλητισμού μέχρι τώρα. Ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτή τη έκταση που υπάρχει εδώ στα νότια για να ενισχύσουμε τα παιδιά μας να ασχοληθούν με τον θαλάσσιο αθλητισμό ή οποιαδήποτε άλλο άθλημα. Να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε σε όλη την έκταση του παραλιακού μετώπου μοναδικούς χώρους, έτσι ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν δυνατότητα πρόσβασης.

Παρακολουθείς τα αθλητικά δρώμενα;

Αγαπώ πολύ τον αθλητισμό και θαυμάζω τον πρωταθλητισμό. Όλες οι στιγμές που θυμάμαι από τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που ήταν χρόνια προσωπικής ανάτασης από τη μιζέρια την οποία έχουμε, είναι από επιτυχίες Ελλήνων αθλητών. Τόσα παραδείγματα: Tου Λευτέρη Πετρούνια, του Στεφάνου Τσιτσιπά, όλοι περιμένουμε τους αγώνες του Γιάννη Αντετοκούνμπο ή πρόσφατα τις επιτυχίες του ελληνικού στίβου στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού στίβου που έγινε στη Γλασκώβη, που είδαμε Έλληνες αθλητές από μια μικρή χώρα να πετυχαίνουν κάτι πολύ σπουδαίο.

Έκανες αθλητισμό μικρός;

Έκανα αρκετό. Μπάσκετ πολύ, στο σχολείο.

Τι θέση;

Ε, λόγω του ύψους, guard! Προσπαθούσα να μιμηθώ τον Γκάλη - έχω σπάσει τη μέση μου πολλές φόρες για να το καταφέρω!(γέλια) Ποδόσφαιρο, τένις, κολύμβηση και μεγάλη αγάπη για τον στίβο. Γιατί στον στίβο βλέπω την προσπάθεια που κάνει ένας αθλητής για να φτάσει σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, το τι θυσίες χρειάζεται και πόσο μοναχικό άθλημα. Έχω τη τύχη να έχω κουμπάρο τον Περικλή Ιακωβάκη και να ξέρω ακριβώς τη ζωή ενός πρωταθλητή.

Παρακολουθούσες τους αγώνες του;

Έβλεπα τη ζωή του. Η ζωή του ήταν 6 μήνες με την οικογένεια του και έξι μήνες σε ένα προπονητικό κέντρο. Για να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και να μπορεί να πετυχαίνει τα αποτελέσματα τα οποία πέτυχε και να μπορεί να είναι η σημαία του ελληνικού στίβου.

Ποια είναι η βασική αξία που θα ήθελες να έχουν τα παιδιά σου;

Αρκετά πράγματα. Το ένα είναι το να νοιάζονται για τον διπλανό τους. Δεν είναι μόνοι τους σε αυτόν τον κόσμο. Κι ότι όσο περισσότερο νοιάζονται για τον διπλανό τους, τόσο καλύτερη μπορεί να γίνει η κοινωνία μας στο σύνολό της. Το δεύτερο είναι να έχουν την εργατικότητα μέσα τους, να προσπαθούν γι’ αυτό που θέλουν να πετύχουν, να έχουν πείσμα και να μην το βάζουν κάτω - πρώτα για εκείνους, για να αισθάνονται την ικανοποίηση ότι πέτυχαν κάτι με τις δυνατότητές τους και μετά για όποιον τους παρακολουθεί.