#wannabemarypoppins: Τί συνέβη όταν είπα στα παιδιά μου τηλεόραση και ηλεκτρονικά τέλος

Δεν υπάρχει γονιός σε αυτόν τον κόσμο που να μην έχει ακούσει έστω και μία φορά τη φράση "Μαμά βαριέμαι". 

Τις περισσότερες φορές όλοι ψάχνουμε τι θα κάνουμε μόλις το παιδί μας πει ότι βαριέται. Κάποιοι πιο εκπαιδευμένοι κάνουν πρόγραμμα για να μη φτάσει ποτέ αυτή η φράση στο στόμα του παιδιού. Γι' αυτό και ανθούν τα ηλεκτρονικά, τα tablet και η τηλεόραση μονίμως ανοικτή χωρίς λόγο και σκοπό.

Έτσι λοιπόν, προχθές έχουμε βγει βόλτα, έχουμε παίξει με τα σκυλιά, έχουμε παίξει με τα γατιά, έχουν παίξει ηλεκτρονικά, έχουν δει τηλεόραση και λέμε να ξαποστάσουμε ωραία και καλά στο σπιτάκι μας, ακούω "Μαμά, βαριέμαι". Και από πίσω και η μικρή "Ναι, μαμά, βαριόμαστε". "Παιδιά, να σας πω κάτι; Δεν πειράζει". 

"Και τι να κάνουμε;" "Κάντε ό,τι θέλετε εκτός απο ηλεκτρονικά και τηλεόραση". "Μα, μαμά βαριόμαστε". "Παιδιά, τηλεόραση και ηλεκτρονικά δεν ανοίγουν, τέλος. Πηγαίντε στα δωμάτιά σας, παίξτε μεταξύ σας, παίξτε μόνοι σας, ακούστε μουσική, διαβάστε ένα βιβλίο, φτιάξτε ένα παζλ, δημιουργήστε ένα δικό σας παιχνίδι. Ό,τι θέλετε. Αλλά η τηλεόραση και τα τάμπλετ τέλος για σήμερα."

Τις προτάσεις μου όπως είναι φυσικό δεν τις υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό, αλλά όταν είδαν ότι το όχι τηλεόραση και ηλεκτρονικά το εννοώ πραγματικά με βαριά καρδιά και πόδια που σέρνονται, πήγαν στα δωμάτιά τους.

Η ώρα περνούσε και μία ανησυχητική ησυχία είχε απλωθεί στο σπίτι. Να ανησυχώ; Κρατήθηκα και δεν πήγα προς τα δωμάτιά τους.

Μετά από λίγο άκουσα συνομωτικές φωνούλες και γέλια. Όσο περνούσε η ώρα τα γέλια δυνάμωναν και κάποια στιγμή πήγα να δω τι κάνουν. Μετά το πρώτο μικρό εγκεφαλικό με το τι είχε συμβεί στα δωμάτια και στον διάδρομο μεταξύ αυτών, είδα καθαρά την μεγάλη εικόνα. Τα παιδιά μου είχαν ανοίξει όλα τα Lego, όλα τα Thomas το τρενάκι, όλα τα playmobil, τα στρατιωτάκια, όλες τις μινιατούρες από ήρωες μαζί και είχαν φτιάξει - όπως μου εξήγησαν- μία υπερπολιτεία Star Wars που ήρθαν στη γη και μαζί είχαν πάρει και το μικρό γατί το οποίο έπαιζε το ρόλο του γίγαντα ανάμεσα στις κατασκευές και απειλούσε την ζωή όλων! Όπως καταλαβαίνετε γινόταν το έλα να δεις. Και τι το ήθελα και τόλμησα να πω, μήπως να κάνετε ένα διάλλειμα; 

Εισέπραξα αγανάκτηση! "Όχι βρε μαμά τώρα, άσε μας! " - "Ναι μαμά, έχουμε δουλειά, πήγαινε εσύ κάτω με τον μπαμπά".  Αποχώρισα προβληματισμένη και χαρούμενη. Τα παιδιά μου θυμήθηκαν πώς ήταν να παίζουν μεταξύ τους. Δεν πειράζει το χάλια δωμάτιο, δεν πειράζει ο κακός χαμός γιατί τελικά απορροφήθηκαν τόσο πολύ με το παιχνίδι τους που όχι μόνο παίζανε μέχρι αργά το βράδυ αλλά έχουν ορίσει μεταξύ τους και καθημερινό ραντεβού κάθε απόγευμα, για να συνεχίσουν αυτή την υπερπαραγωγή! 

Σας συνιστώ να το δοκιμάσετε και δεν θα χάσετε!