Ο Στρατής Ανδρεάδης, ένας από τους εμπνευστές του brand Salty Bag μιλά στο Jenny.gr

Μια ιδέα, τεσσάρων νέων Ελλήνων, του Στρατή, του Πάνου, του Σπύρου και της Χρύσας να ιδρύσουν μια πρωτοποριακή επιχείρηση upcycling.

Ανακυκλώνουν τα παροπλισμένα πανιά των ιστιοπλοϊκών σκαφών και τα κάνουν τσάντες για να συνεχίσουν το ταξίδι τους στα χέρια των νέων κατόχων. Μια πρωτότυπη ιδέα, από τέσσερις ανθρώπους που αγαπάνε τόσο το άθλημα της ιστιοπλοΐας, όσο και την χαρά της δημιουργίας. Αξιοποιούν υλικά που ήταν για τα σκουπίδια, δημιουργώντας κάτι νέο και ξεχωριστό. Καθώς, τα  υλικά αυτά φέρουν το καθένα ξεχωριστά τη δική του ιστορία. Τα πανιά της Salty Bag μέσα από μία πορεία πολλών ετών, με μαγικά ηλιοβασιλέματα, χειμερινές φουρτούνες και συγκλονιστικούς αγώνες, φτάνουν στα χέρια των τεσσάρων δημιουργών, προκειμένου να τους δώσουν όπως λένε χαμογελώντας νοσταλγικά μια “δεύτερη ευκαιρία για τους κουρασμένους ήρωες”. Οι νέοι κάτοχοι κρατούν στα χέρια τους μια τσάντα με νόημα. Κάθε Salty Bag πωλείται σε κουτί όμοιο με εκείνο του παραδοσιακού βουτύρου της Κέρκυρας, και είναι “αλατισμένη” όπως και αυτό.

Συναντήσαμε το Στρατή Ανδρεάδη και μας μίλησε για τη Salty bag και τη γενικότερη φιλοσοφία της εταιρείας αυτής. 

Πώς προέκυψε η ιδέα;

Είχα πάει να διδάξω ένα σεμινάριο ιστιοπλοΐας στην Κέρκυρα τον περασμένο Γενάρη-Φλεβάρη, εν όψει της ιστιοπλοϊκής διοργάνωσης του Corfu match Race. Εκεί, ένας από τους μαθητές μου, είχε κατασκευάσει κάποιες τσάντες και με ρώτησε για μερικές ιδέες πάνω στο marketing.  Καθώς συζητούσαμε, είπαμε να ενωθούμε όλοι μαζί και κάνουμε μια προσπάθεια για να αρχίσουμε να φτιάχνουμε εξαιρετικά πράγματα, από υλικά που πετιούνται. Είναι κρίμα, καθώς είναι μεγάλος ο όγκος των πανιών που γίνονται σκουπίδια. Από την μία, είναι επικίνδυνο για περιβάλλον, αφού έχουμε ένα μεσαιωνικό τρόπο να πετάμε τα απορρίμματα μας στην Ελλάδα, τα καίμε. Είναι ο λάθος τρόπος, ειδικά όταν πρόκειται για υλικά από πλαστικό. Από την άλλη, δεν είναι σκουπίδια. Είναι πράγματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά και να γίνουν πολύ όμορφα και αυτός είναι ο σκοπός της Salty bag. Να δημιουργήσουμε από αυτά που οι άλλοι θεωρούν απορρίμματα.

Είναι και κάτι ακόμη, τα πανιά αυτά έχουν ιστορία. Τώρα, που μιλάμε έχει περίπου 28 μίλια αέρα. Κάπου στη θάλασσα, στα νησιά, είναι τύποι που κουρασμένοι κατεβάζουν τα πανιά τους για να δέσουν σε έναν ωραίο κάβο, με γαλάζια νερά και να ηρεμήσουν, αφού όλο το βράδυ «κοπανιόντουσαν» και νομίζανε πως θα πνιγούν. Μερικά από αυτά τα πανιά τον Σεπτέμβρη που θα γυρίσουν θα τα πετάξουν σε κάποιο κάδο και η ιστορία του πώς έζησε, πώς έβγαλε όλο το βράδυ, πώς αγωνίστηκε για να φτάσουν όλοι σώοι εκεί, όλη αυτή η υπέρ προσπάθεια, ο ιδρώτας, η ιστορία, θα μείνει σε ένα τραπέζι καφενείου, ενώ θα μπορούσε να μείνει αλλού. Θα μπορούσε αυτό το πράγμα να γίνει κάτι όμορφο που συνοδεύει τον άλλον. Τα πανιά είναι ένα υλικό που δεν χαλάει πότε. Είναι άθραυστα, με αποτέλεσμα να είναι κάτι που μπορείς να το χρησιμοποιήσεις και να το μεταφέρεις. Και είναι ωραίο ο άλλος να έχει στα χέρια του κάτι με μια όμορφη ιστορία από πίσω, με μια προσπάθεια, με θάλασσα, παράλια, ευχάριστη παρέα, μία ωραία βραδιά. 

Ο νέος κάτοχος πλέον γνωρίζει την ιστορία της τσάντας που κρατά στα χέρια του; 

Είναι πολιτική μας να μην παίρνουμε πανιά αν δεν καταγράφουμε την ιστορία. Έχουμε μικρές πληροφορίες για τα πανιά, δηλαδή που έζησε το σκάφος, πόσο χρονών είναι το πανί, αν είναι αγωνιστικό το πανί καταγράφουμε τον κωδικό του GR και το νούμερό του, σε ποιους αγώνες έχει τρέξει, πώς έφτασε στα χέρια μας, που έχει ταξιδέψει, που έχει ζήσει. Είναι σαν το κρασί που βγάζει νότες, βανίλιας, καρύδας. Κάπως έτσι, το πανί έχει "αλατιστεί" και έχει βγάλει τις δικές του νότες. Έχει κομμάτια από το Αιγαίο, από τη Νάξο, από τους κάβους τις Κιμώλου, από τη Σαντορίνη, τα Κύθηρα, το Ιόνιο, την Ελαφόνησο. Όλα αυτά είναι γραμμένα πάνω του, κάθε τσακισιά που έχει το πανί έχει κομμάτια από τις θάλασσες που έχει ταξιδέψει. Έτσι το κρατάει ο άλλος και γνωρίζει πώς έχει στα χέρια του ένα κομμάτι από μια ιστορία.

Πού και πώς γίνεται η επεξεργασία των πανιών; 

Στην Κέρκυρα. Έχουμε εκεί τη βιοτεχνία μας. Η επεξεργασία θέλει δουλειά. Θέλει να διαλέγεις με το χέρι το κάθε κομμάτι. Ποιο είναι το σωστό για το συγκεκριμένο σχέδιο, ποιο κομμάτι μπορεί να επεξεργαστεί καλύτερα. Όποτε η διαλογή γίνεται στο χέρι και πολλές φορές για τον πελάτη.

Από που προμηθεύεστε τα πανιά; 

Τα βρίσκουμε σε κάδους και όχι μόνο. Μπορούμε να τα βρούμε και από την προσωπική μας ενασχόληση με την ιστιοπλοΐα, από φίλους και από το κόσμο που μας τα χαρίζει.

Τώρα μάλιστα ετοιμαζόμαστε να τοποθετήσουμε στην Κέρκυρα δύο μεγάλους κάδους σε κεντρικά σημεία ώστε ο καθένας που επιθυμεί να μας δώσει τα πανιά του μπορεί να τα βάζει εκεί. Σύντομα ωστόσο πρόκειται να ανέβει και το website μας και εκεί θα δοθεί μεγάλη έμφαση σε μία κατηγορία που θα ονομάζεται “donate a sail”.

Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας για τα σχέδια; 

Η κλασσική σειρά που φτιάξαμε είναι εμπνευσμένη από τα κλασσικά σκάφη. Τις γραμμές και τα χρώματα που έχουν τα σκάφη, δηλαδή το μπρούτζο, το ξύλο, το δέρμα και το λευκό των πανιών. Τα άλλα παίρνουν έμπνευση από την αγωνιστική ιστιοπλοΐα όποτε είναι πιο λιτά. Γενικότερα όλα τα σχέδια προσπαθούμε να είναι απλά και εύχρηστα. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε κάτι που να είναι κάτι. Πρέπει να είναι εύχρηστο, απλό και ευχάριστο. Φτιαγμένο στο χέρι με μεράκι.

Όλα τα ονόματα των τσαντών είναι από μέρη που μας αρέσουν στην Ελλάδα. Το μικρό iphone case, είναι ένα μικρό νησάκι στο Ιόνιο, δίπλα στη Λευκάδα που λέγεται Καστός, το tote της Salty Bag, πήρε το όνομά του από μια παραλία στη Κέρκυρα για να πηγαίνεις με όλα σου τα πράγματα, που λέγεται Αστρακερή. Υπάρχει ένα νησί, νότια των Σπετσών, που λέγεται Βελοπούλα, εκεί δεν υπάρχει τίποτα, εκτός από κάτι αντιπαθή κατσίκια και ένα παλιό Φάρο. Όταν πήγαιναν σ΄αυτό το νησί, αγρότες ή ο φαροφύλακας, ρώταγαν «Τι να πάρω μαζί;» και έλεγαν οι ντόπιοι «Παραπόλα» οπότε το νησί έμεινε να λέγεται «Παραπόλα», δηλαδή "Πάρε απ΄όλα". Έτσι, και εμείς φτιάξαμε μια τσάντα που να μπορεί να πάρει κανείς απ' όλα μέσα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; 

Πιστεύουμε πως μια εταιρεία πρέπει να βοηθάει και να κάνει καλό.  Να κάνει καλά πράγματα. Θα φτιάξουμε μια σειρά κομματιών που θα λέγεται "The Road to Rio". Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που έχουμε πάρει ως ομάδα, θέλοντας να βοηθήσουμε τους Έλληνες αθλητές. Η ιδέα είναι η εξής, ο τρόπος που δίνονται οι χορηγίες σε αθλητές, σε μεγάλα ταλέντα ιστιοπλοΐας, πολλές φορές έχει τύχει να είναι λίγο "κοντόφθαλμές". Πολλές φορές βοηθάνε τους αθλητές στο τέλος της Ολυμπιακής τους προετοιμασίας. Είναι κρίμα, να έχουμε αθλητές, οι όποιοι έχουν ταλέντα εξίσου δυνατά με άλλους αθλητές του εξωτερικού, κι όμως δεν μπορούν να φτάσουν εκεί που θέλουν ως αθλητές, λόγω του ότι δεν έχουν το προϋπολογισμό που έχουν οι άλλες εθνικές ομάδες. Οι προϋπολογισμοί των εθνικών ομάδων έχουν πέσει κατακόρυφα. Εμείς έχουμε το μεράκι να φτιάξουμε ωραία πράγματα. Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι το υλικό και η ιστορία. Τα καλύτερα υλικά και τις καλύτερες ιστορίες, τα έχουν οι ίδιοι οι αθλητές. Γι αυτό σκεπτόμαστε από το Σεπτέμβριο, να φτιάξουμε τη σειρά αυτή. Θα παίρνουμε πανιά από Ολυμπιονίκες, Παγκόσμιους Πρωταθλητές και μέρος των εσόδων από τις τσάντες και την προσπάθεια αυτή θα δοθούν για την προετοιμασία τους. Πανιά που θα πήγαιναν στα σκουπίδια γίνονται, αυτά και οι ιστορίες τους, η δυνατότητα για να μπορούν να γράψουν πιο δυνατές ιστορίες.

Που μπορεί να βρει κάποιος τις τσάντες; 

Προς το παρόν στη σελίδα μας στο facebook. Το website μας θα ανέβει πολύ σύντομα, αλλά ακόμα και αν μπει κάποιος τώρα μπορεί να κατεβάσει τον κατάλογό μας και να δει τα σχέδιά και τις τιμές τους. Καθώς να κάνει οnline παραγγελία στο [email protected].

[gallery-202531].

 Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα