Ο μύθος και τα τελευταία ευρήματα.
Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο μύθος της χαμένης Ατλαντίδας εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία. Από τους διαλόγους του Πλάτωνα "Τίμαιος και Κριτίας" όπου αναφέρθηκε για πρώτη φορά, έως και σήμερα, το ακμάζον μυθικό νησί«πέρα από τις Ηράκλειες στήλες» που μοιάζει με ήπειρο, η ναυτική υπερδύναμη που βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος, δημιουργεί ερωτήματα για το αν υπήρξε πραγματικά ή πού μπορεί να βρίσκεται. Αν και έχει θεωρηθεί πως επρόκειτο πιθανότατα για μία αλληγορία των πολιτικών πεποιθήσεων του Πλάτωνα, κάποιοι- στηριζόμενοι στη θεωρία ότι ο Πλάτωνας είχε εμπνευστεί από καταστροφικά γεγονότα της αρχαιότητας- πιστεύουν στην ύπαρξή του και υποστηρίζουν ότι κρύβεται θαμμένο σε κάποιο μέρος του κόσμου. Από τη Μεσόγειο θάλασσα- όπου βρίσκονται και οι περισσότερες περιοχές που θεωρούνται και ως πιο πιθανές, όπως η Σαρδηνία, η Σικελία, η Μάλτα, η Κύπρος, η Κρήτη και η Σαντορίνη, η Ανδαλουσία, αλλά και άλλες περιοχές της Τουρκίας και του Ισραήλ- έως τον Ατλαντικό Ωκεανό, την Ανταρκτική και την Ινδονησία, υπάρχουν περιοχές που έχουν συνδεθεί κατά καιρούς με την ύπαρξης της Χαμένης Ατλαντίδας.
Η σχέση της με την Κρήτη και τη Σαντορίνη
Ο μύθος της συνδέεται συχνά με την Σαντορίνη καθώς η καταστροφή του ενός νησιού από το ηφαίστειο και η μυστηριώδης εξαφάνιση του άλλου, μετά από έναν μεγάλο σεισμό και πλημμύρα, έχουν απασχολήσει πολλές γενιές μελετητών. Ανασκαφές στην περιοχή Ακρωτήρι της Σαντορίνης έχουν κάνει πολλούς να πιστέψουν ότι η Ατλαντίδα δεν ήταν άλλη από την Σαντορίνη. Κάποιοι άλλοι την ταυτίζουν με την Κρήτη και τον Μινωικό της πολιτισμό, υποστηρίζοντας ότι ενδεχομένως αυτή να ήταν «το μεγαλύτερο νησί», «η Βασιλική Πόλη», ενώ η Σαντορίνη με την οποία η Κρήτη είχε δεσμούς, η «Μητρόπολη» ή το «μικρότερο νησί». Η θεωρία αυτή στηρίζεται οπωσδήποτε και σε ομοιότητες που υπήρχαν ανάμεσα στην Κρήτη και το μυθικό νησί. Στα χρώματα της Ατλαντίδας που σύμφωνα με τον Πλάτωνα ήταν το μαύρο, το κόκκινο και το λευκό, και που αποτελούν χαρακτηριστικά χρώματα και της αρχιτεκτονικής του Μινωικού πολιτισμού, αλλά και στη λατρεία του Ταύρου στην οποία επιδίδονταν και οι Άτλαντες.
Τα τελευταία ευρήματα
Η αναζήτηση της Χαμένης Ατλαντίδας δεν σταματά ποτέ, γι’αυτό και ερευνητές και αρχαιολόγοι σε όλον τον κόσμο διεξάγουν συχνά έρευνες με την ελπίδα ότι ο μύθος θα αποδειχθεί πραγματικότητα, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο όταν πρόκειται για την ανθρώπινη φαντασία.
Το 2004 ένας Αμερικανός χρησιμοποίησε σόναρ για να εντοπίσει συντρίμμια ενός ανθρώπινου πολιτισμού, ανάμεσα στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου και της Συρίας, ενώ το 2007 σουηδοί ερευνητές υποστήριξαν ότι υπάρχουν ενδείξεις που τοποθετούν τη Χαμένη Ατλαντίδα στο Dogger Bank της Βόρειας Θάλασσας.
Μία άλλη ομάδα υποβρύχιων αρχαιολόγων υποστήριξε το 2011 ότι φωτογραφίες που πάρθηκαν κάτω από τη θάλασσα της Καραϊβικής, αποκαλύπτουν συντρίμμια από πυραμίδες που προηγούνται χρονολογικά αυτών της Αιγύπτου.
Τα πιο πρόσφατα ευρήματα που σχετίζονται με την ύπαρξη της βυθισμένης ηπείρου, έχουν έρθει στο φως από μία ομάδα βραζιλιάνων και ιαπώνων επιστημόνων που ανακάλυψαν στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό τεράστιους πετρώδεις σχηματισμούς.
Και η αναζήτησή της συνεχίζεται... Εσείς, πιστεύετε στην ύπαρξή της;
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
