Μητέρα, σύζυγος, blogger, ταξιδιάρα, gourmet, λάτρης του καλού κρασιού, yogini, βιβλιοφάγος, εσχάτως και runner… Έτσι μας αυτοσυστήνεται η Αμαλία Κυπαρίσση που είναι ένα από τα πέντε μέλη της βασικής παρέας του "Jenny Jenny" και όχι μόνο. Η Αμαλία δεν είναι μια κλασική μαμά. Αποτίναξε τους ψευτορόλους νωρίς, μάλλον δεν τους άντεχε. Τα παιδιά της είναι όλος της ο κόσμος, μα δεν ξέχασε ποτέ πως είναι μια γυναίκα του σήμερα με πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα. Ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή της αποτελούν οι φίλοι της, απολαμβάνει το θέατρο και το σινεμά, λατρεύει τα ταξίδια και την γοητεύουν οι ιστορίες των ανθρώπων. Έτσι βρίσκει ισορροπία και τη θέση της στα πράγματα.
Πως προέκυψε η τηλεόραση στη ζωή σου Αμαλία;Εντελώς τυχαία. Οφείλω να ομολογήσω ότι η σχέση μου με την τηλεόραση ειδικά τον τελευταίο καιρό περιοριζόταν στα κινούμενα σχέδια που βλέπουν τα παιδιά μου! Για κάποιο παράξενο λόγο η Τζένη Μπαλατσινού μου έδωσε μια «σπρωξιά στα βαθιά» κάνοντας μου πρόταση να συμμετέχω στην εκπομπή της... Δεν ήταν προγραμματισμένο, δεν ήταν όνειρο ζωής. Για την ακρίβεια ήταν ανάμεσα στα πολλά ποτέ που είχα θέσει ως όρους στη ζωή μου και αθέτησα. Η πρόταση, όμως, ήταν μια μεγάλη πρόκληση και έτσι αποφάσισα να πάρω μια βαθιά ανάσα και να κολυμπήσω!
Διατηρείς μαζί με δύο ακόμη μαμάδες, τη Βιβή Μπασινά και τη Βάσω Νικοπολίδη, το site 4moms.gr. Έχεις δύο υπέροχα κοκκινομάλλικα παιδιά, είσαι μια Woman in Action, τώρα το Jenny Jenny και ίσως προσθαλασσώνεις και υδροπλάνο. Πώς χωράνε όλα σε μια μέρα;Μπα υδροπλάνο δεν το βλέπω... αυτή την περίοδο η ζωή μου προσομοιάζει με πτώση από αεροπάνο με αλεξίπτωτο. Φουλ στην αδρεναλίνη, στην ένταση, στο στρες, αλλά και στη δημιουργικότητα, την έμπνευση, την ικανοποίηση... Θα ακουστεί κλισέ αλλά όταν κάτι σου αρέσει, όταν κάτι το αγαπάς το κάνεις και συνήθως το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς. Προσπαθώ να «βολεύω» τις δουλειές μου μέσα στο 24ωρο. Δυστυχώς δεν μου φτάνουν πάντα οι ώρες της ημέρας!
Ποια είναι τα στερεότυπα της παραδοσιακής Ελληνίδας μητέρας που έχεις απορρίψει;Τα παιδιά μου τα λατρεύω αλλά υπάρχει ζωή και έξω από το σπίτι. Στη δουλειά, στον προσωπικό χρόνο και χώρο, στην κοινωνική μου ζωή. Έχω καταλήξει, πάντως, στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κλασσική μάνα…. Υπάρχει μόνο μάνα τελεία και παύλα. Αυτή που αγαπάει χωρίς όρους τα παιδιά της, τα φροντίζει – όπως αυτή μπορεί καλύτερα – τα ανατρέφει, τα μεγαλώνει αγωνιώντας για το τι μέλει γενέσθαι, προσπαθεί, χωρίς να κρίνει, για το καλύτερο. Αυτή που είναι απλώς ο εαυτός της. Κάθε μάνα είναι διαφορετική και δεν μπαίνει σε καλούπια. Κάθε μάνα έχει τη δική της προσωπικότητα και αυτή εκπέμπει και στα παιδιά της.
Αν σου ζητήσω να θυμηθείς την πιο ενδιαφέρουσα βόλτα με τα παιδιά σου στην Αθήνα, ποια ήταν αυτή;Η αγαπημένη μας βόλτα είναι στο ιστορικό κέντρο. Περνάμε από το μουσείο της Ακρόπολης και παίρνουμε δανειστικά σακίδια ή πάμε στο Παιδικό Μουσείο και παίζουμε και μετά ανεβαίνουμε στο τρενάκι και κάνουμε την αγαπημένη βόλτα της κόρης μου στην Πλάκα, στο Μοναστηράκι, το Θησείο... Κάνουμε στάση για φαγητό στο Κουτί της Αδριανού και καταλήγουμε για λουκουμάδες στη Μακρυγιάννη. Εάν ο καιρός το επιτρέπει – όχι πολύ κρύο, ούτε, όμως και πολύ ζέστη – ανεβαίνουμε στον Ιερό Βράχο και χαζεύουμε την Αθήνα από ψηλά.
Ο σύζυγός σου είναι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος. Δεδομένης της ποδοσφαιρικής του καριέρας φαντάζομαι πως απουσιάζει αξιοσέβαστα χρονικά διαστήματα από την καθημερινότητα σας. Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχεις συναντήσει σχετικά με αυτό;Ο σύζυγος μου τα τελευταία χρόνια μένει εκτός Αθηνών. Πέρσι ήταν στη Θεσσαλονίκη και φέτος στην Τρίπολη. Εϊμαι μόνη μου με τα παιδιά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα γιατί τον βλέπουμε σπανίως (να σου θυμήσω ότι τα Σαββατοκύριακα εκείνος δουλεύει και τις καθημερινές εμείς έχουμε υποχρεώσεις – σχολεία και δουλειά - στην Αθήνα!). Εάν θέλεις καταλαβαίνω απολύτως τις δυσκολίες στην καθημερινή διαχείριση των πραγμάτων, στη ρουτίνα των μονογονεϊκων οικογενειών. Είμαι φύσει θετικός άνθρωπος και προσπαθώ πάντα να βρίσκω λύσεις και όχι να στέκομαι στις δυσκολίες ή τα προβλήματα. Τϊποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Πολλώ μάλλον εάν υπάρχει αμοιβαία κατανόηση, σεβασμός και πάνω απ’ όλα αγάπη.
Τί πιστεύεις πως θα λείπει από τα παιδιά του μέλλοντος;Τα βιβλία. Η αίσθηση του χαρτιού. Νομίζω ότι όλα θα γίνονται σε tablet, computer και συσκευές. Ήδη υπάρχουν σχολεία όπου τα παιδιά δεν έχουν βιβλία αλλά κάνουν τα μαθήματα και τις εργασίες σε tablet.
Ποιες μεθόδους μπορούν να αναπτύξουν οι γονείς για να αγαπήσει ένα παιδί τη γνώση, όχι μόνο το σχολείο, αλλά τη μάθηση και την όρεξη για νέες ανακαλύψεις;Κατ’ αρχάς δεν είναι θέμα μεθοδολογίας. Τα παιδιά έχουν ως πρότυπο τους εμάς του ιδιους. Με το παράδειγμα μας μπορούμε να εμπνεύσουμε και τα παιδιά μας. Εάν ένα παιδί βλέπει το γονιό του να διαβάζει για παράδειγμα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με το βιβλίο ή το διάβασμα... Οπότε οι δικές μας πράξεις πρωτίστως καθορίζουν και τα παιδιά μας. Εάν μπορούμε να μιλήσουμε για «μέθοδο» το δημιουργικο παιχνίδι και κυρίως η ενθάρρυνση είναι τα βασικά συστατικά που εγώ έχω εφαρμόσει στα παιδιά μου.
Επειδή με ρωτάς για νέες ανακαλύψεις θα σου πω ένα αγαπημένο μας παιχνίδι... Έχουμε αγοράσει ένα παζλ με μαγνήτες όπου απεικονίζεται ο παγκόσμιος χάρτης. Επάνω έχει εικονίδια με έθιμα, ζώα, χαρακτηριστικά μνημεία κάθε χώρας. Διαλέγουμε μια χώρα και ανακαλύπτουμε όλα της τα μυστικά. Μαγειρεύουμε μαζί κάποιο εθνικό φαγητό (π.χ. φαχίτας για Μεξικό), μαθαίνουμε δύο-τρεις λέξεις στη γλώσσα, διαβάζουμε κάτι για τη χώρα που διαλέξαμε! Έτσι ανακαλύπτουμε τον κόσμο!
Με ποιον τρόπο χαλαρώνεις;Με το θέατρο, το διάβασμα αλλά και όταν με καλούς φίλους μοιραζόμαστε ένα ποτήρι κρασί, εμπειρίες και αμπελοφιλοσοφίες!
Με ποια κατηγορία ανθρώπων βαριέσαι φρικτά;Τους νάρκισσους, τους εγωκεντρικούς, τους επιφανειακούς, τους δήθεν.
Ποιο μυστικό ομορφιάς έχεις κληρονομήσει από τη μητέρα σου;Κανένα... όπως και εκείνη έτσι και εγώ δεν έχουμε μυστικά ομορφιάς! Δεν βαφομαι – εκτός από το βάψιμο για τις ανάγκες του γυρίσματος – δεν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα κρέμες. Μου αρέσει η φυσική ομορφιά με τις ατέλειες της...
