Σε κοιτάζει με τα μεγάλα της μάτια και ξεχνάς ότι απέναντί σου κάθεται μία γυναίκα. Νιώθεις πως είναι ένα μικρό ατίθασο κορίτσι το οποίο ανά πάσα στιγμή θα κάνει τη σκανταλιά. Κι όταν γελάσει… γελάει ολόκληρη. Και κινείται άνετα, και ξαπλώνει και τσαλακώνεται, και κάνει γκριμάτσες και απαντά σε όλα. Όλα μέσα από το βλέμμα της περνούν της Σμαράγδας. Κι από την καρδιά της. Γι αυτό και μετά την πρόβα του «Sweet Charity» αν και κουρασμένη συμφώνησε να μιλήσουμε.
Τι έχεις; Άγχος;
«Είναι αρχή ακόμη κι έχουμε άγχος. Είναι πολλή δουλειά και γίνεται αμερικάνικα: έξι εβδομάδες πρόβα πολύ συντονισμένα, εμένα δεν μου έχει ξανατύχει…»
Γι αυτό κάνεις κοιλιακούς;
«Μόνο κοιλιακούς; Τρέχω, κάνω πολλά»
Περίεργο μου φαίνεται δεν σε φαντάζομαι σε τέτοια εγρήγορση…
«Μια ζωή το κάνω αυτό. Και στο «Σικάγο» το έκανα και όταν κάναμε το «Μια μέλισσα τον Αύγουστο» με τον Θοδωρή πάλι κάναμε πολλή άσκηση… Πώς θα βγαίναμε με τα μαγιό; Η παράσταση είναι άλλο, αφήνομαι να πάρω και κανά δυο κιλάκια. Στην οθόνη πώς θα έβγαινα με το μαγιό;»
Ε, όμορφη είσαι δεν έχεις ανάγκη…
«Μετά που θα τελειώσει η παράσταση, θα είναι καλοκαίρι και θα κάτσω να φάω ό,τι δεν έφαγα… Κατάλαβες τώρα τι έχω πάθει;» (γέλια)
Δε μου λες, ασχολείσαι με τα κοινωνικά δίκτυα;
«Ασχολούμαι με το Instagram, είναι η νέα μου τρέλα. Μου αρέσει να χαζεύω τις φωτογραφίες των άλλων. Δεν είναι σαν το Facebook που έχει ζοφερά πράγματα, κακές ειδήσεις, και πολύ βρισίδι. Αυτό είναι πολύ πιο ανώδυνο και πιο χαρούμενο, πιο νεανικό. Δεν βλέπω κάτι που να με φρικάρει. Κι επιτέλους, ρε παιδί μου, φτάνει πια με το έλα να μιλήσουμε για την κρίση και τον Τσίπρα. Δεν αντέχω άλλο!»
Τι σου λείπει από τα παιδικά σου χρόνια, Σμαράγδα;
«Μου λείπει αυτό που είχες όλο τον χρόνο μπροστά σου για να αναβάλεις πράγματα επ’ αόριστον. Αυτό μου λείπει. Τώρα νιώθω ότι ο χρόνος όλο και στενεύει και δεν μπορώ να αναβάλω πράγματα που δεν θέλω να κάνω. Είναι μία πραγματική αίσθηση αλλά είναι λάθος το ότι ασχολούμαι με αυτό. Βέβαια στο χέρι σου είναι ρε γαμώτο, θα μπορούσαμε να ζούμε πιο ανέμελα πιο χαλαρά».
Τώρα πιέζεσαι από ανάγκη ή από επιθυμία να εκπληρώσεις κάποια θέλω σου;
«Δεν μπορώ να κάνω τα απαιτητικά πράγματα ως τουρίστας. Μου αρέσει ό,τι κάνω. Ακόμη και στο “Σικάγο” που έπρεπε να τρέχω και να δουλέψω πολύ μου άρεσε. Μου αρέσει το ότι συγκεντρώνομαι σε κάτι πολύ πρακτικό το οποίο με εκτονώνει. Δεν με στεναχωρεί. Ψυχολογικά με ξεκουράζει παρά το ότι σωματικά μπορεί να με κουράζει».
Σου αρέσει να πειθαρχείς;
«Γενικά δεν είμαι άτομο που πειθαρχεί εύκολα. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πια τι άτομο είμαι γιατί μου έχουν μείνει και κάτι υπολείμματα αλλά έχω αλλάξει. Πώς είναι κάτι άνθρωποι που ενώ έχουν αδυνατίσει περπατάνε ακόμη σαν χοντροί; Ε, αυτό είμαι κι εγώ! Ενώ εγώ πιστεύω ότι είμαι τεμπέλα όλοι μου λένε τι τεμπέλα είσαι αφού όλο δουλεύεις. Παρόλα αυτά εγώ το λέω γιατί ξέρω ότι με αναγκάζω να δουλέψω. Αν έχω να επιλέξω την αναβολή και να πέσω στον καναπέ αυτό θα επιλέξω. Όταν αναβάλλεται κάτι είμαι πολύ ευτυχισμένη. Μου αρέσει να μου λένε «αύριο μην έρθεις σχολείο». Τώρα όμως είμαι πολύ πιο πειθαρχημένη αλλά όχι με υστερία. Ούτως ή άλλως στο θέατρο αναγκαστικά πειθαρχείς, χρειάζεται μία σειρά γιατί δεν είσαι μόνος».
Μετά την πρόβα βυθίζεσαι στον καναπέ;
«Κάποιες φορές ναι αλλά και κάποιες άλλες συνεχίζω την πρόβα γιατί κάτι μπορεί να έχω βρει. Δεν είναι κάθε μέρα το ίδιο».
Ποιο είναι το στοιχείο που σε ακολουθεί σε όλη σου την ζωή από τότε που άρχισες να συνειδητοποιείς τον χαρακτήρα σου;
« Μάλλον το ότι ήθελα και θέλω να με αποδέχονται και να με αγαπάνε οι άλλοι».
Το πέτυχες;
«Δεν έκανα και φοβερές προσπάθειες γιατί έχω κι αυτή την αλαζονεία ότι μπορούν να με αγαπάνε και χωρίς να είμαι φορτική. Μόνο και μόνο επειδή είμαι αξιαγάπητη παρουσία. Πάντα όμως φρόντιζα να έχω φίλους».
Δεν έχεις εχθρούς πάντως ούτε σε κριτικάρουν πολύ αρνητικά… Μάλλον είσαι από τις τυχερές.
«Πάντα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν σε γουστάρουν πολύ και μου έχουν γράψει και κακές κριτικές. Όμως αυτό δεν το θεωρώ εχθρότητα, είναι η γνώμη του άλλου. Δεν μπορεί να αρέσεις σε όλους. Κι εμένα μπορεί να μην μου αρέσουν κάποιοι που είναι πολύ αποδεκτοί γενικά. Ακόμη και ερμηνείες για τις οποίες έχουν ακουστεί ύμνοι εμένα μπορεί να μην μου αρέσουν και το λέω στους φίλους μου δεν το κρύβω. Εχω φτάσει σε μια ηλικία να μην φοβάμαι να πω αυτό που πιστεύω. Δεν είναι για όλα τα γούστα κάποιος»
Τι είναι ωραίο στην ηλικία σου;
«Τίποτα καλέ. Το πιο ωραίο είναι να είσαι 25 – 30 να μένεις εκεί και να ωριμάζεις. Δε νιώθω ακόμη μεγάλη. Είναι σα νούμερο για μένα η ηλικία μου. Αν δεν μας το λέγανε για πολλούς ανθρώπους θα ήταν αδιάφορο. Δεν με έχει καταβάλει ο χρόνος ούτε ψυχολογικά ούτε σωματικά. Νομίζω ότι νιώθω καλύτερα από πριν. Σίγουρα το δέρμα μου έχει χαλαρώσει και όταν τραβάω το μάγουλό μου κάνει ντιν! Γιατί πάει, πέταξε το κολλαγόνο».
Κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη;
«Ξέρω πως είμαι άλλωστε συνέχεια μια κάμερα έχω απέναντι. Στον καθρέπτη δεν σου αρέσει πάντα η μούρη σου. Δεν με έχει εγκαταλείψει κάτι δραματικά».
Αν σου έλεγα να παίξεις σε ένα παραμύθι με κριτήριο την αγαπημένη σου ηρωίδα ποιο θα επέλεγες;
«Την Πίπη Φακιδομύτη. Αυτή είναι η αγαπημένη μου ηρωίδα από μικρή. Ήταν αντισυμβατική, δεν πήγαινε σχολείο, δεν της έλεγε κανείς τι να κάνει, ήταν απείθαρχη, είχε έναν πίθηκο, έκανε τέτοια».
Αν σου ζητούσε ένα παιδί να του διαβάσεις ένα παραμύθι για να το κάνεις χαρούμενο ποιο θα διάλεγες;
«Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι σπλάτερ πλέον… Η γιαγιά μου εμένα μου έλεγε παραμύθια που τα έφτιαχνε μόνη της, Ο,τι της κατέβαινε. Και όσο μου το έλεγε την έπαιρνε ο ύπνος και την ξυπνούσα και της έλεγα της κακομοίρας: «Και μετά τι έγινε;» Νομίζω ότι θα διάλεγα κάποιο από αυτά της Άλκης Ζέη και της Ζωρζ Σαρρή που τα διάβαζα μικρή και μου άρεσαν πολύ. Μου άρεσαν και «Οι μυστικοί επτά» και τα «Λαγωνικά» γιατί ήταν ιστορίες με ντετέκτιβ και πάντα λάτρευα τις αστυνομικές ιστορίες. Βλέπω τον «Μπέκα». Κάθε φορά που τον βάζουν επανάληψη εγώ ξενυχτάω και τα βλέπω»
Τι σε κάνει χαρούμενη;
«Γενικά καλά είμαι. Δεν μπορώ να πω ότι μου συμβαίνει κάτι τρομερό. Αν διαβάζω ειδήσεις αρχίζω και ανησυχώ αλά είμαι αισιόδοξη. Να, χθες που είχε ήλιο, βγήκα από το σπίτι μου και πήγα με τα πόδια στην Πλάκα ήμουν πολύ ευτυχισμένη και δεν συνέβαινε κάτι ιδιαίτερο. Τα καλοκαίρια με κάνουν εμένα ευτυχισμένη, δεν μου αρέσει ο χειμώνας».
Και τι σε στεναχωρεί;
«Να χάνει κάποιος το κουράγιο του. Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να το χάνουν».
Εσύ πώς το ξεπερνάς όταν σου συμβαίνει;
«Γίνεται κάπως αυθαίρετα. Πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά».
Το πιο δύσκολο ποιο είναι;
«Αυτό με τους πρόσφυγες. Δεν καταλαγιάζει, φουσκώνει… Όταν έχω κατάθλιψη λέω, τι αηδίες είναι αυτές! Αυτοί είναι στον δρόμο και σώθηκαν από πνιγμό και πάω να βοηθήσω κάποιον. Είναι λυτρωτικό, νιώθεις καλύτερος άνθρωπος».
Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό;
«Οι τηγανητές πατάτες. Περιμένω να τελειώσει το Sweet Charity για να φάω πατάτες, μωρέ Αφροδίτη».
Τι σου αρέσει στον ρόλο σου;
«Οι χορογραφίες, η εποχή και το ότι πιστεύει η ηρωίδα μου στην αγάπη κι ας ζει σε καταγώγιο, δεν κρατάει άμυνες».
Εσύ πάντα πίστευες στην αγάπη;
«Ναι, γιατί δεν σου μένει και τίποτε άλλο. Να δεν είδες και οι τράπεζες έκλεισαν».
Τι σου έρχεται να μου πεις όταν σου πω τη λέξη «Θοδωρής»;
«Ο Θοδωράκης…»
