-Ραντεβού στον Πράπα; -Ναι, ωραία. -Είναι λίγο κλασικό αλλά μου αρέσει. -Κι εμένα, είναι ήσυχο και υπέροχο. -Ok λοιπόν θα είμαι εκεί στις 7.15
Ήμουν σίγουρη ότι θα καθυστερούσε, έστω πέντε λεπτά. Τον ξέρω χρόνια και όποιος τον ξέρει γνωρίζει το ευχάριστο χάος του, το υπέροχο χάος του. Από την στιγμή που κατέβηκε από την μηχανή του κι έβγαλε το κράνος του τα γυναικεία βλέμματα στράφηκαν στον ψηλό μελαχρινό άνδρα που με παράστημα αρχαιοελληνικό περνούσε την πόρτα. Με ύφος απολογητικό, πάντα ευγενής, παρήγγειλε σκέτο καπουτσίνο, αγνόησε τα κοριτσόπουλα που τον κοιτούσαν με στόμα μισάνοιχτο και περιεργάστηκε το σύστημα εγγραφής της συνέντευξης. Ο Νίκος Κουρής είναι όμορφος. Είναι όμορφος μέσα του και τυχερός γιατί η φύση τον προίκισε και με το «έξω»… Χρειάζεται λίγη συγκέντρωση για να μην αφεθείς σε αυτά που λέει κι αυτά που εκπέμπει. Προσπάθησα και φεύγοντας ένιωσα πως τα κατάφερα. Θα δείξει…
Έχεις μετρήσει τι σού έδωσε και τι σου πήρε το θέατρο όλα αυτά τα χρόνια;
«Μου παίρνει πολλά γιατί το κάνω με πολλή εμμονή. Δεν είμαι του πενταώρου, δεν έχω όριο και δεν είχα ποτέ. Με βοηθά η Έλενα (σ.σ. Τοπαλίδου, η γυναίκα του), η οποία είναι οργανωτική και με βοηθά σε σχέση με το παιδί μου, τον Πέτρο. Μόνο ο Πέτρος θα μπορούσε να μου βάλει όριο στη ζωή μου σε σχέση με το θέατρο. Καμία σχέση, κανείς δεν μπορεί υπό την έννοια των ωρών. Δεν ξέρω να το κάνω αλλιώς. Μου τρώει πάρα πολύ χρόνο, με καταλαμβάνει. Ταλαιπωρούμαι με έναν τρόπο. Όχι όσο παλιά βέβαια γιατί παλιά ήμουν μονομανής και δεν το δεχόμουν. Μου δίνει ζωή, μεγάλη συγκίνηση και αυτό είναι σπάνιο. Ποτέ δεν ήταν μια δουλειά ένας άλλος ρόλος. Κάθε φορά είναι από την αρχή».
Επιμένεις θεατρικά πάντως. Γιατί;
«Ναι αλλά έκανα και σινεμά όπως το «Αυτή η νύχτα μένει». Ακόμη με σταματούν στον δρόμο και μου μιλούν πολύ συχνά γι αυτή την ταινία. Έκανε πολύ μεγάλη καριέρα στο βίντεο. Στο βίντεο κλαμπ είναι η πρώτη ελληνική ταινία από καταβολής».
Σου γίνονταν προτάσεις να κάνεις τηλεόραση για παράδειγμα και λες όχι; Είσαι ρομαντικός; Δεν σου αρέσει;
«Ναι, έτσι είναι. Δεν προλαβαίνω και δεν θα αφήσω το θέατρο για να κάνω τηλεόραση. Χρωστάω πολλά στην τηλεόραση όπως το ότι μπόρεσα να κάνω ένα παιδί. Δεν το ξεχνάω αυτό. Όμως δεν μπορώ να κάνω πράγματα που δεν μπορώ να τα κάνω. Όλοι έτσι είμαστε. Συνήθως λέω αν μπορούσε κάποιος να κάνει κάτι ακραίο για να καταλάβει τα όρια του όπως για παράδειγμα μια ερωτική ταινία, μία τσόντα. Εγώ δεν έχω την τεχνική ούτε την εμπειρία. Αν μου βάλεις μία κάμερα και μου πεις κάντο δεν μπορώ. Παρόλα αυτά έχει κάτι καθαρό όλο αυτό το είδος. Όταν σε καλούν να κάνεις πράγματα με τα οποία νιώθεις ότι χάνεις τον εαυτό σου είναι χειρότερο. Δεν γίνεται έτσι η δουλειά μας. Αυτό που ονειρεύομαι για τον εαυτό μου είναι άλλο πράγμα. Επειδή εμείς είμαστε το εργαλείο του εαυτού μας και μάλιστα με όρους επικαιρότητας δεν γίνεται. Κάνεις έναν ρόλο και κρίνεσαι επί τόπου, τέλος. Αυτό είναι πολύ άγριο πράγμα».
Πάντως είναι μία μάχη να μπορείς να κάνεις αυτό που κάνεις και να νιώθεις καλά στο τέλος.
«Δεν έσπασα ποτέ το πλαίσιο και νομίζω ότι αυτό είναι το πρόβλημά μου. Για να είμαι ειλικρινής υπήρξα πολύ τυχερός και προστατευμένος στην ζωή μου γιατί με επέλεξαν σκηνοθέτες όπως ο Βογιατζής και ο Χουβαρδάς. Άφησα εκατομμύρια πράγματα για να είμαι μαζί τους. Σίριαλ, ταινίες, ταξίδια. Όμως σε σχέση με την αγορά δεν πέρασα ποτέ το όριό μου. Έφτασα 43 χρονών και δεν το έκανα»
Ούτε συνεντεύξεις δίνεις ούτε εμφανίζεσαι σε εκπομπές…
«Το έχω κάνει λίγο και το έχω μετανιώσει που το έκανα. Δεν σου προσφέρει τίποτα όλο αυτό. Δεν ξέρω γιατί νομίζουν ότι προσφέρει κάτι. Όπως δεν προσφέρουν τα πάρτι, οι γνωριμίες. Εγώ υπάρχω δίχως αυτά. Αν δουλεύεις υπάρχεις, δεν χρειάζεται να βγαίνεις. Εγώ δεν βγαίνω με κανέναν δεν χαρίζω τον εαυτό μου σε κανέναν γιατί τον θεωρώ πολύτιμο. Έχει γίνει σεβαστό γιατί δεν έχω κάτι προσωπικό, έτσι είμαι. Δεν με νοιάζει να γίνομαι αποδεκτός και ,ναι, έχω χάσει την εύνοια κάποιων».
Δεν πούλησες ποτέ και το γεγονός ότι είσαι ωραίος άντρας και αρέσεις πολύ στις γυναίκες. Δεν δοκίμασες ποτέ λόγω φιλαρέσκειας να δεις που μπορεί να φτάσεις αυτό, πόσο αρέσεις;
«Το έχω δοκιμάσει για να μην αισθάνομαι κομπλεξικός και μαλάκας. Για προσωπική μου δοκιμασία. Όλα τα κάνω για μένα, για έναν προσωπικό μου λόγο. Και την διαφήμιση που έκανα την έκανα γιατί έχω πει πάρα πολλά όχι και το έχω πληρώσει. Έλεγα όχι πριν καν μου μιλήσουν. Όταν πρωτοβγήκα από τον «Γυάλινο κόσμο» έλεγα πώς τολμάτε και μου προτείνετε σίριαλ; Μιλάμε για κάλο ηλικίας και εγωισμού γιατί είναι τιμητικό να σε σκέφτονται. Τελικά δέχτηκα να κάνω το διαφημιστικό και το έκανα γιατί ήταν χαζομάρα να μην το κάνω. Το μόνο που θα μείνει μου είπαν είναι τα λεφτά που θα πάρεις τα οποία ήταν πάρα πολλά. Στην αρχή βασανιζόμουν για 15 ημέρες, έπαθα φρίκη. Το είδα σαν μια δοκιμασία και το έκανα».
Το μόνο που μπορεί να σε επηρεάσει να κάνεις κάτι ακραίο είναι το παιδί σου;
«Ναι. Από τότε που γεννήθηκε και όσο μεγαλώνει».
Πώς σου φάνηκε η στάση του Γιαν Φαμπρ;
«Θέλω να αποσυνδέσω εμένα από αυτό. Θα βρω τι θα κάνω και εκτός Φεστιβάλ. Δεν με νοιάζει. Απλά είναι ενδεικτικό του τι συμβαίνει. Νιώθεις πια φιλοξενούμενος στην χώρα. Το νιώθω παντού και πριν την κρίση. Σε αυτή την χώρα τιμωρείσαι γιατί υπάρχεις, ονειρεύεσαι, ζεις. Για τα πάντα τιμωρείσαι γιατί τίποτα δεν είναι φτιαγμένο για σένα είναι για κάτι άλλο».
Photo Credit: Alexei Siozov for jenny.gr
