Έχει πολύ χιούμορ. Κάθε συνάντηση μαζί του οδηγεί σε χαρά. Εκτός όμως από χαρούμενος, ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης είναι ένας καλός ηθοποιός, ένας όμορφος άντρας και ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Ασχολείται με πολλά και πρόσφατα έπαιξε έναν ρόλο που σε όλους, και κυρίως σε όλες, κάτι θυμίζει: τον mr Love.
Σε σχέση με τον σκληρό Mr Love τι σχέση μπορεί να έχεις;
«Είναι κάποια πράγματα στην πορεία ενός ηθοποιού που έρχονται σε ένα χρονικό σημείο που κλειδώνουν και ταυτίζονται πολύ με κάποια πράγματα όσον αφορά ρόλους που σε βρίσκουν. Μου άρεσε αυτό το έργο από παλιά και ήθελα να το παίξω και σε μια στιγμή που ήμουν ώριμος. Πέρα από το περιτύλιγμα του ωραίου τύπου, του ωραίου καθάρματος, κρύβεται από κάτω αυτό που λίγο ή πολύ όλοι σχεδόν έχουμε, μια μάσκα. Μου έδωσε φοβερές δυνατότητες να εκφραστώ και σε ανθρώπινο επίπεδο. Αν μπορώ να πω ότι ίσως έδωσα κάτι παραπάνω είναι ότι το προσέγγισα με ανθρώπινη ερμηνεία. Είναι πονεμένος άνθρωπος και μου άρεσε πολύ. Ήταν σα να μιλούσα εγώ ο ίδιος».
Έχεις υπάρξει πονεμένος;
«Νομίζω όλοι κουβαλάμε πράγματα που μας πονάνε. Αλίμονο αν δεν είμαστε έτσι. Φυσικό είναι. Είμαστε και τυχεροί ηθοποιοί που βρίσκουμε διέξοδο και διοχετεύουμε πράγματα. Κάποιοι άλλοι τα διοχετεύουν μέσα από ψυχολόγους. Καμιά φορά έρχεται μια στιγμή σα να μιλάς εσύ ο ίδιος και αυτό είναι ωραίο γιατί ο θεατής δεν το γνωρίζει. Κάποιοι φίλοι μου τρόμαξαν βλέποντάς με σε αυτό το ρόλο γιατί κατάλαβαν ότι ήταν κάτι πιο ουσιαστικό. Για μένα ήταν λυτρωτικό. Είναι ρόλος που θα τον κουβαλάω».
Εσύ ως άντρας είσαι πιο κοντά στο κάθαρμα ή στο καλό παιδί;
«Δεν ξέρω, νομίζω ότι έχω αυτό χαμόγελο που σαν πρώτη εντύπωση δείχνει ευχάριστο κι επικοινωνιακό άνθρωπο. Αλλά νομίζω ότι κουβαλάω κι ένα μικρό καθαρματάκι. Δεν είμαι και ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου».
Αυτό είναι και λίγο άμυνα;
«Ναι. Κυρίως είναι ένα πράγμα σαν τη μάσκα. Εγώ πιστεύω ότι μεγαλώνοντας οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Ο,τι έχει καταγραφεί, έχει καταγραφεί. Ακούω κάποιους να λένε ότι κάποια ασθένεια μπορεί να σε συγκλονίσει και να σε κάνει άλλο άνθρωπο αλλά ούτε η αρρώστια σε αλλάζει».
Εσύ προσπάθησες ποτέ στην ζωή σου να αλλάξεις συνειδητά;
«Συνειδητά δε νομίζω ότι προσπάθησα».
Υπήρξαν άνθρωποι που προσπάθησαν να το κάνουν;
«Ναι. Υπήρχαν αρκετές φορές που ήθελαν ένα κομμάτι από μένα. Μπορεί αυτό να τους βόλευε, αυτό να τους άρεσε και το υπόλοιπο να μην τους ικανοποιούσε. Όλο αυτό το θέμα με τη δημοσιότητα το αντιμετωπίζω ψύχραιμα και καλόβολα. Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι σπουδαίο. Ούτε θα μπω και σε καλούπια, να το παίζω σοβαροφανής σκεπτόμενος ότι κάποιος μπορεί να με δει στον δρόμο και να πει «Α! κοίτα τι κάνει ο Μπουρδούμης». Ακόμη κι αν με ξέρουν προσπαθώ στην ζωή μου να είμαι ο εαυτός μου. Μπορεί ο άλλος που έχεις δίπλα σου μπορεί να μην το αντέχει αυτό. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε όλες τις πλευρές του άλλου. Μπορεί να σε ικανοποιούν στην αρχή και όσο περνάει ο καιρός να θες να αλλάξεις πράγματα. Εγώ ως καλόβολος έχω πέσει σε αυτή την παγίδα. Είμαι ευέλικτος και ευπροσάρμοστος στη δουλειά μου, δεν έχω στεγανά. Αν μου αρέσει κάτι θα το κάνω».
Είσαι πολύ ευέλικτος και στη ζωή και στη δουλειά;
«Ναι. Είμαι ευέλικτος, αφήνω χώρο αλλά μεγαλώνοντας αρχίζω να βάζω όρια. Λέω ότι ως εδώ είμαι δεν πάω παραπέρα. Γι αυτό και ο χώρος που έχω αφήσει είναι ελάχιστος πια».
Τι σου αρέσει πολύ να κάνεις;
«Βόλτα, ποτό και κυρίως να πηγαίνω για φαγητό. Αυτή είναι μια αγαπημένη μου συνήθεια»
Είσαι μοναχικός, σου αρέσει η μοναξιά;
«Όχι, είμαι της παρέας. Μου αρέσει ο χαβαλές και το αστείο. Δεν με νοιάζει πού θα είμαι. Θέλω να νιώθω άνετα. Δεν ενοχλώ αλλά δεν με νοιάζει και τι θα πουν οι άλλοι. Υπάρχουν κάποιες φορές που από την πολλή συνάφεια θέλω να κλείσω τον διακόπτη. Στην δουλειά μας μιλάμε συνέχεια και έρχεται η στιγμή που θέλω να μην πω κουβέντα. Λίγη παύση και λίγη σιωπή δεν με χαλάει».
Η οικογένεια είναι κάτι που ονειρεύεσαι;
«Δεν το σκέφτομαι από πιτσιρικάς. Έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια αγαπημένη με τις δυσκολίες και τα θέματά της και τα παρατράγουδά της. Δεν είμαι ο κλασικός τύπος που θα πει θα κάνω τώρα οικογένεια»
Δεν είχες την αγωνία του χρόνου να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά;
«Όχι γιατί και η φύση της δουλειάς μου είναι τσιγγάνικη. Πότε εδώ και πότε εκεί. Αυτό δεν δημιουργεί μια σταθερότητα. Είμαστε χαρακτήρες που θέλουμε να ταξιδεύουμε. Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον να σταθεί δίπλα σου και να το αντέξει όλο αυτό. Είναι κομμάτι και του εαυτού μας όχι μόνο της δουλειάς. Έχω υπάρξει σε σχέσεις που όλο αυτό το κατανόησαν. Ο κόσμος βλέπει μόνο την ωραία πλευρά της δουλειάς μας, δεν μπορεί να δει την δυσκολία της».
Είσαι ευχαριστημένος με όσα έχεις πετύχει;
«Ναι, είμαι γιατί όταν ξεκίνησα δεν ονειρεύτηκα ρόλους. Έπαιξα στην Επίδαυρο, μαθήτευσα στο Τέχνης και όλο αυτό πήρε ένα δρόμο αναπάντεχο. Ήρθαν πράγματα και συνεργασίες στον δρόμο μου που ούτε καν θα μπορούσα να φανταστώ. Όλα αυτά με έχουν γεμίσει όχι σε επίπεδο ματαιοδοξίας αλλά γιατί έκανα ωραία ταξίδια και γνώρισα ωραίους ανθρώπους. Αυτές οι εμπειρίες με έκαναν αυτό που είμαι τώρα».
Απραγματοποίητο υπάρχει;
«Να πάρει πρωτάθλημα η ΑΕΚ. Να μην περιμένω να δει το παιδί μου πρωτάθλημα στο Λύκειο! Αισθάνομαι ότι όταν λέω πράγματα δεν γίνονται. Όταν απλά περιμένω μου συμβαίνουν φοβερά πράγματα. Δεν τα έχω στο μυαλό μου και τα κυνηγάω. Έρχονται μόνα τους. Το μόνο που θα πω είναι να έχω την δυνατότητα να κάνω μία ωραία οικογένεια».
