Louis Armstrong: Οι άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης ζωής ενός θρύλου της jazz
The Jennettes
2 Ιουνίου 2019
O Louis Armstrong, γνωστός και ως ο Πάπας της Jazz, έχει μείνει χαραγμένος στη μνήμη μας για το ταλέντο του, το χαμόγελο του, τις φιλοσοφικές ατάκες του και φυσικά την υπέροχη μουσική του που παραμένει χωρίς καμία αμφιβολία διαχρονική.
Γεννήθηκε στην αυγή του 20ου αιώνα από παλιά οικογένεια σκλάβων της Νέας Ορλεάνης, στη Λουιζιάνα, των ΗΠΑ, πέρασε όλη την παιδική του ηλικία στη φτώχεια και σε μια κακόφημη συνοικία που βασίλευε η πορνεία. Η οικογένεια ποτέ δεν αποτέλεσε στήριγμα για τον Armstrong. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τον μικρό Louis και την οικογένεια του όταν ήταν μηνών για μια άλλη γυναίκα.
Ενώ, η μητέρα του μετά από λίγο καιρό άφησε τόσο εκείνον όσο και τη μικρότερη αδερφή του Beatriz στους παππούδες και σε διάφορους συγγενείς.
Τον πατέρα του τον έβλεπε σπάνια, και μόνο σε μεγάλες εθνικές γιορτές. Όμως, από την άλλη η σχέση με τη μητέρα του έμελλε να τον σημαδεύσει. Ο δεσμός του ήταν τόσο στενός που ακόμα παιδί ο Armstrong, έκανε διάφορα θελήματα, μοίραζε εφημερίδες, έψαχνε φαγητό και φρούτα από διάφορα μποστάνια και τα πουλούσε σε εστιατόρια, κι όλα αυτά για να σώσει τη μάνα του από την πορνεία.
Αυτές οι εικόνες τον σημάδεψαν και έγιναν η αφορμή για να συναντηθεί με την μουσική. Μάθαινε ρυθμούς και μελωδίες από τους οίκους ανοχής της περιοχής που ζούσε. Στα 11 του παράτησε το σχολείο κι έγινε μέλος μιας τετραμελούς μπάντας, που τραγουδούσαν στους δρόμους με αντάλλαγμα χρήματα.
Ακόμη για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, ήταν ο ψυχογιός μιας πλούσιας οικογένειας Εβραίων που τον είχαν, όμως, σαν παιδί τους. Σε αντάλλαγμα της καλοσύνης τους, ο Louis Armstrong φορούσε για το υπόλοιπο της ζωής του, το αστέρι του Δαβίδ και έγραψε ότι από την οικογένεια αυτή έμαθα πώς να ζει πραγματικά και με αποφασιστικότητα.
Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη ενός από των πιο σημαντικών στιλ νέας μουσικής στις αρχές του εικοστού αιώνα, αυτό της μουσικής jazz.
Η εφευρετικότητα και οι αυτοσχεδιαστικές τεχνικές του Armstrong, μαζί με την ενεργητικότητα του και το εκθαμβωτικό στιλ του έχουν επηρεάσει γενιές μουσικών από το 1921 που έκανε την πρώτη του εμφάνιση.
Ανακηρύχθηκε ένα από τους καλύτερους τρομπετίστες του κόσμου, παρόλο που ήταν αυτοδίδακτος. Ο Armstrong έγραψε δύο αυτοβιογραφίες και εμφανίστηκε σε περισσότερες από τριάντα ταινίες, κατακτώντας την πρώτη θέση το 1964 με το ομώνυμο soundtrack της ταινίας “Hello, Dolly!”.
Πιστεύω στον εαυτό μου, και ξέρω τι μπορώ να κάνω όταν πάρω στα χέρια μου την τρομπέτα», είπε λίγο πριν από το θάνατό του. «Πολλοί ελπίζουν ότι απλά θα παίξουν κάτι. Εγώ δεν έχω να πάω σε μια γωνία να κάνω πρόβα τίποτα. Παίζω ένα κομμάτι μουσικής και η σκέψη για τη ζωή της εν λόγω μελωδίας έρχεται στο μυαλό μου. Μόνο η μουσική…είναι το μόνο που με ενδιαφέρει!».
