Ένας χρόνος χωρίς τη Σοφία Κοκοσαλάκη: H γυναίκα που σύστησε την ελληνική μόδα στον κόσμο

Ο θάνατος της Σοφίας Κοκοσαλάκη σόκαρε τον κόσμο της μόδας και προκάλεσε θλίψη τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Η θλιβερή είδηση του χαμού της 47χρονης σχεδιάστριας μόδας, έναν χρόνο πριν, στις 14 Οκτωβρίου 2019, έκανε τον γύρο του κόσμου, με τον ξένο τύπο να την αποθεώνει.

Χαρακτηριστικές ήταν οι αναφορές του Guardian: «Έφυγε στα 47 της χρόνια η σχεδιάστρια μόδας, Σοφία Κοκοσαλάκη. Γνωστή για την κομψότητά της, η Ελληνίδα σχεδιάστρια έφτιαχνε τουαλέτες για το κόκκινο χαλί, σχεδίασε τα κοστούμια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ελλάδας και κομψά γαμήλια φορέματα», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα. To Harper's Bazaar σημειώνει: «Η σχεδιάστρια Σοφία Κοκοσαλάκη πέθανε στα 47 της χρόνια. Ήταν γνωστή για τις εκλεπτυσμένες της δημιουργίες». Μεταξύ άλλων δημοφιλών μέσων, η Vogue της αφιέρωσε ένα εκτενές άρθρο-ωδή στο ταλέντο και τη δημιουργικότητά της. Tην αποκαλούσαν η ξανθιά «θεά» με το δερμάτινο jacket, και ήταν μία από τις πρώτες που πέτυχε την αναγνώριση στο εξωτερικό.

«Tο γεγονός ότι είδα τον Alexander McQueen να στριμώχνεται στο διάδρομο έξω από το show της Σοφίας Κοκοσαλάκη στις 20 Φεβρουαρίου του 2002, είναι η απόδειξη για τον αντίκτυπό της ως το κορίτσι από την Ελλάδα, που διαμόρφωσε μια πιο φεμινιστική άποψη για τη μόδα. Μετά τον θάνατό της, στα 47 της χρόνια, κάθισα και ξαναδιάβασα όλα όσα είχα γράψει για την Σοφία Κοκοσαλάκη», δήλωσε η Sarah Mower, Chief Critic της Vogue.com.

Το στιλ της ήταν τότε έντονα επηρεασμένο από σχεδιαστές όπως ο Helmut Lang και ο Nicolas Ghesquière του Balenciaga, με στοιχεία από τις αγαπημένες τις μουσικές, τους ρυθμούς της Kraftwerk και της Joy Division. Η ίδια ήταν από πολύ νωρίς αποφασισμένη να πετύχει: «Ήμουν έτοιμη να εγκαταλείψω το σπίτι μου, τη χώρα μου, τον τρόπο ζωής μου, τα πάντα μου, για να πετύχω. Νόμιζα ότι η ζωή μου θα τελείωνε αν δεν με έπαιρναν στο Saint Martin. Ή θα με πάρετε ή θα αυτοκτονήσω!», είχε πει χαρακτηριστικά η σχεδιάστρια.

Στα 16 έκανε αίτηση και εμφανίστηκε με τρεις δημιουργίες, χωρίς portfolio, και την απέρριψαν, καλώντας την να επιστρέψει όταν θα έκλεινε τα 18. Οι συλλογές της, τράβηξαν την προσοχή, καθώς συνδύαζαν την αρχαιοελληνική, minimal αισθητική με gothic rock λεπτομέρειες.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000 μετακόμισε στο Παρίσι. Η καταγωγή της από την Κρήτη, την πατρίδα της, όπως συνήθιζε να λέει, της έδωσε έμπνευση. Οι παραδοσιακές φορεσιές και οι στολές των αντρών, τα πλεκτά με βελονάκι και τα σαρίκια, ενσωματώθηκαν στα σχέδια της: «Φορούν χαλαρά παντελόνια, ίσιες μπότες, και ένα τουρμπάν με φούντες - και όλα σε μαύρο χρώμα. Απλά πιστεύω ότι είναι καταπληκτικό, και κάπως σέξι. Πόσο συχνά μπορείς να πεις κάτι τέτοιο για μια παραδοσιακή φορεσιά;», έλεγε, γελώντας. «Είναι λίγο '70s, ακόμη και ροκ, αλλά με πρωτόγονο τρόπο!».

Το 2004, της δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία: Nα σχεδιάσει τα κοστούμια για την έναρξη και το κλείσιμο των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όπου και κατάφερε να κάνει τους πάντες να μιλούν για τις δημιουργίες της. Η γνήσια ελληνική ομορφιά της, oι εκλεπτυσμένοι τρόποι της και το αστείρευτο ταλέντο, θα μείνουν για πάντα, στοιχεία χαραγμένα στη μνήμη του κοινού που την αγάπησε.