Η αγαπημένη των παιδιών, Άλκη Ζέη θα είναι πάντα ζωντανή μέσα από τα μυθιστορήματά της

Η Άλκη Ζέη έφυγε από τη ζωή στα 97 της χρόνια, αλλά το πλούσιο λογοτεχνικό της έργο θα είναι πάντα ζωντανό στη μνήμη μικρών και μεγάλων. Η πλούσια φαντασία της, ο μοναδικός τρόπος γραφής της, οι ισχυρές δόσεις χιούμορ σε κάθε της ομιλία, αλλά κυρίως η αγάπη της για τις σελίδες που δημιουργούσε, θα ζωντανεύουν για πάντα τους ήρωες που αγαπήσαμε σαν παιδιά και θα λατρεύουμε αιώνια ως ενήλικες.

Το πιο σημαντικό στα έργα της είναι ότι καταθέτει προσωπικά της βιώματα, που μεταμορφώνονται σε ολόκληρα κεφάλαια. Με έντονα βιώματα από τις πιο σημαντικές περιόδους της ελληνικής ιστορίας, η Άλκη Ζέη πειραματίστηκε με τη γραφή στο Γυμνάσιο ενώ καταπιάστηκε με το κουκλοθέατρο, τα διηγήματα και τις νουβέλες, τα οποία είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Η ίδια ήρθε στον κόσμο το 1923 με ανεπτυγμένη φαντασία, πέρασε τα πρώτα της παιδικά χρόνια στη Σάμο, ωστόσο όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας.

Εκτός από τη λογοτεχνία, η ίδια πρέσβευε μεγάλες αξίες της ζωής και ιδανικά για τα οποία μαχόταν σε όλη της τη ζωή. Συγκεκριμένα, αγωνίστηκε για ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, ενώ είχε ενταχθεί στο αριστερό κίνημα από την εποχή ακόμα της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Η ζωή της καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτικές της απόψεις και τη δράση της. Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, τον θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους, Ειρήνη και Πέτρος. Το '64 επέστρεψαν στην Ελλάδα για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας.

«Να είστε μαζί, να αγαπιέστε και να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, να παρασταθούμε ο ένας στον άλλον και υλικά αλλά και ψυχικά, για να μην μας πάρει η κατάθλιψη. Είναι πολύ φοβερό να πάθουμε κατάθλιψη σαν λαός, γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει μέσα μας να έχουμε μια μικρή φλόγα, μια μικρή χαρά και τότε θα δείτε πως όλα θα είναι πιο ανάλαφρα. Είναι δύσκολα χρόνια, όσο κρίση και αν υπάρχει όμως, έστω και σε ένα πολύ μικρό πράγμα να ελπίζετε, σιγά- σιγά θα γίνει ένα μεγάλο παζλ»

Τα βιβλία της είχαν πάντα έντονο το συναίσθημα ενώ μεταξύ άλλων, η ίδια είχε γράψει το «Καπλάνι της Βιτρίνας», τον «Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου», το «Κοντά στις Ράγες», την «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», το «Με Μολύβι Φάμπερ Νούμερο Δύο». Ένα από τα πιο υπέροχα ντοκιμαντέρ μάλιστα, που έχουν γίνει ποτέ αφορά τη ζωή της συγγραφέως με τίτλο: «Ο Μεγάλος Περίπατος της Άλκης», σκηνοθετημένο από τη Μαργαρίτα Μαντά το 2017.

Προσωπικά, ένα από τα έργα της που θα θυμάμαι για πάντα, είναι το «Καπλάνι της βιτρίνας», που αποτελεί το πρώτο της μυθιστόρημα και υπήρξε έργο- σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, το οποίο επανεκδίδεται συνεχώς από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα, με πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό.

"ΕΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ; ΛΥ-ΠΟ..."

Το έργο αυτό έχει τη δύναμη να σε μεταφέρει νοητά σε εκείνο το νησί του Αιγαίου του 1936, όπου μαγικές ιστορίες του καπλανιού ξεπηδούν στο σήμερα και δημιουργούν νοσταλγικές στιγμές για τους ηλικιωμένους που πάντα έχουν μια ιστορία να μοιραστούν για τους «αρχαίους» τους.

Η Άλκη Ζέη ήταν από εκείνους τους συγγραφείς που "μιλούσαν" κατευθείαν στην ψυχή σου και με μια σχεδόν μαγική πένα μετέφερε κάθε αναγνώστη σε τόπους αλλοτινούς, σε γεγονότα καθηλωτικά και ιστορίες που θα αποτελούν πάντα πηγή έμπνευσης. Η κηδεία της θα γίνει την Τρίτη από το Α΄Νεκροταφείο, όπου αναπαύεται και ο σύζυγος της, Γιώργος Σεβαστίκογλου.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Instagram/ annachatzisofia