H εμβληματική star του θρυλικού "Breakfast at Tiffany's", που επηρέασε για πάντα την άποψή μας για το στιλ, ήταν πάνω από όλα ένα cool κορίτσι που αψηφούσε τους κανόνες.Αν ζούσε η Audrey Hepburn, σήμερα θα γινόταν 91 ετών.
Η Edda van Heemstra Hepburn-Ruston γεννήθηκε κοντά στις Βρυξέλες, το 1929. Παρά το ότι οι γονείς της ανήκαν στην ανώτερη τάξη, (ο πατέρας της ήταν Άγγλος τραπεζίτης και η μητέρα της Ολλανδή βαρόνη), η Hepburn δεν μεγάλωσε ως πλούσια. "Η μητέρα μου δεν είχε ούτε δεκάρα", είχε δηλώσει η ίδια. Το 1940, κι ενώ η Hepburn πήγαινε ακόμα σχολείο στο Λονδίνο, ξέσπασε στην Ευρώπη ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Οι γονείς της χώρισαν κι εκείνη με τη μητέρα της έμειναν στην Ολλανδία, την οποία είχαν καταλάβει οι Ναζί. Όταν οι Ναζί εκτέλεσαν τον θείο της Otto van Limburg Stirum, εκείνη και η μητέρα της έγιναν ενεργά μέλη της Αντίστασης. Η Audrey βρήκε καταφύγιο στον χορό, ο οποίος υπήρξε κι ένας από τους τρόπους με τους οποίους βοήθησε, καθώς έδινε χορευτικές παραστάσεις σε παράνομες εκδηλώσεις, με σκοπό να μαζευτούν έσοδα για τους σκοπούς της Αντίστασης.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου δούλεψε ως μοντέλο και ξεκίνησε να εμφανίζεται στη σκηνή και στην οθόνη σε μικρούς ρόλους. Το 1951, την ανακάλυψε η Γαλλίδα συγγραφέας Colette, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας στο Μονακό, κι επέμεινε να της δώσει τον ρόλο της Gigi στη μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματός της στο Broadway. Tο ντεμπούτο της νεαρής ηθοποιού στο Broadway και η επιτυχία της σε αυτό, απογείωσε την καριέρα της, και οδήγησε στο casting της Hepburn στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας "Διακοπές στη Ρώμη". Η ενσάρκωση της νεαρής πριγκίπισσας που ερωτεύεται έναν δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Ρώμη, χάρισε στην Ηepburn το Oscar Α΄ Γυναικείου ρόλου, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε κι ένα βραβείο Tony για τη συμμετοχή της στο θεατρικό έργο Ondine.
Την επόμενη δεκαετία, η Hepburn διέπρεψε στο Hollywood, στο πλευρό κορυφαίων πρωταγωνιστών, όπως ο Humphrey Bogart (Sabrina, 1954), o Fred Astaire (Έξυπνο μουτράκι, 1957), κι ο Gary Gooper. (Αριάν, 1957). Το 1961 πρωταγωνίστησε στην πιο εμβληματική ίσως ταινία της καριέρας της, ενσαρκώνοντας την αμίμητη Holly Golightly στο "Πρόγευμα στο Τίφανις"
Το στιλ της έμεινε στην ιστορία, για την ανεπιτήδευτη κομψότητά του και την κοριτσίστικη απλότητά του, σε μια εποχή που οι γυναίκες ήταν βόμβες θηλυκότητας. Η Hepburn καθιέρωσε τα μαύρα ρούχα, τα οποία τότε θεωρούνταν ακόμα "πένθιμα", φορούσε φλατ μπαλαρίνες, ενώ τα κοντά μαλλιά της και το αδύνατο σώμα της, τής έδιναν μια εντελώς anti-marylin ομορφιά. Παραδόξως, αυτό το σχεδόν skinny κορίτσι, είχε αγάπη στο φαγητό. Είχε μάλιστα τέτοια αγάπη στα ζυμαρικά, που μερικές φορές ταξίδευε με ωμά σπαγγέτι στη βαλίτσα της.
Όταν επιλέχθηκε για τον ρόλο της Εliza Doolittle στην κινηματογραφική εκδοχή του musical "Ωραία μου κυρία", πυροδότησε αρκετές αντιδράσεις, αφού επικράτησε της Julie Andrews η οποία είχε τον ίδιο ρόλο στο Broadway. Τρία χρόνια αργότερα, κέρδισε την πέμπτη υποψηφιότητά της για Oscar, με την ταινία "Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει", στην οποία ήταν παραγωγός ο πρώτος σύζυγός της, Mel Ferrer. Σύντομα σταμάτησε να εργάζεται τόσο συστηματικά στην υποκριτική, αλλά συνέχισε να εμφανίζεται σποραδικά σε ταινίες.
Εκείνη κι ο Ferrer, που απέκτησαν μαζί έναν γιο, χώρισαν το 1968 και η Hepburn παντρεύτηκε έναν Ιταλό ψυχίατρο, τον Andrea Dotti, την επόμενη χρονιά. Μαζί του απέκτησε άλλον ένα γιο, αλλά πήραν διαζύγιο το 1982. Tότε η Hepburn ξεκίνησε μια σχέση με τον Ολλανδό ηθοποιό Robert Wolders, με τον οποίο την ένωσαν οι αναμνήσεις τους από τον πόλεμο. Οι δυο τους δεν παντρεύτηκαν ποτέ, και όταν ρωτήθηκε για αυτό, η Hepburn απάντησε "Γιατί να καταστρέψουμε κάτι τόσο όμορφο;"
Μετά την ημι-απόσυρσή της από την υποκριτική, η Hepburn αφιέρωσε την ενέργειά της σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, και κυρίως στη UNICEF, της οποίας έγινε πρέσβειρα το 1988. Υπήρξε μια ιδιαίτερα σημαντική δημόσια φωνή για τον οργανισμό, βοηθώντας στο να μαζευτούν χρήματα και να ενημερωθεί το κοινό για την εργασία του. Το 1992 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Η τελευταία της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία "Για πάντα" (1989) του Steven Spielberg, στην οποία έκανε έναν άγγελο. Το 1992 διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου και πέθανε το 1993 σε ηλικία 63 ετών, στο σπίτι της στην Ελβετία, αφήνοντας πίσω της μια σημαντική κινηματογραφική κληρονομιά και το απαράμιλλο στιλ της.
