Δημήτρης Κανέλλης: O άνθρωπος πίσω από το "Thank You Next" και τα μεγαλύτερα groups του ελληνικού Facebook αποκαλύπτεται

Φωτογραφίες: Χρήστος Λώλος

Ανάμεσα στις εκατοντάδες εικόνες, memes, απόψεις και θέματα, που περνούν μπροστά από τα μάτια μας καθημερινά, κάνοντας scroll down στα κοινωνικά δίκτυα, λίγα είναι εκείνα που μας τραβούν την προσοχή και ακόμα λιγότερα εκείνα, στα οποία θα σταθούμε με πραγματικό ενδιαφέρον για περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα, πόσο μάλλον για να "συμμετέχουμε" .

Mία από αυτές τις φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα, το Thank you Next, που φέγγει σαν neon επιγραφή στο χρώμα του έρωτα. Το group στο Facebook, το οποίο μόλις πριν λίγες ημέρες, έκλεισε έναν χρόνο ζωής, μετρά σήμερα περισσότερα από 220.000 μέλη και σε καλεί να μοιραστείς κι εσύ την δική σου ιστορία έρωτα και απόρριψης.

Κανένα μελό.

Αποτυχημένες γνωριμίες, ραντεβού και σχέσεις παρουσιάζονται με τις πιο αστείες, γλαφυρές, και συχνά ξεκαρδιστικές αφηγήσεις των ίδιων των μελών και μοιράζουν γέλια μέχρι δακρύων.

Δεν λείπουν όμως, και οι ιστορίες, που όχι απλά συγκινούν, αλλά σε αγγίζουν τόσο βαθιά, που αμέσως μετά την ανάγνωσή τους αισθάνεσαι διαφορετικός άνθρωπος. Απώλεια, πόνος, είναι συναισθήματα που υπάρχουν στην ομάδα και μοιράζονται τα μέλη σαν να μιλούν σε έναν δικό τους άνθρωπο. Δεν θυμάμαι πριν πόσο καιρό με προσκάλεσε η κολλητή μου να γίνω μέλος, όμως η φάση με έκανε να θέλω να ανακαλύψω ποιος κρύβεται πίσω από την ιδέα.

Και κάπως έτσι βρέθηκα να μιλάω με τον Δημήτρη Κανέλλη, έναν cool νέο 32 ετών, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο digital. Ο Δημήτρης δεν είναι "πρωτάρης" στις σελίδες και τα groups, αφού αυτή την στιγμή βρίσκεται πίσω από τέσσερα, μεταξύ των οποίων, το Τμήμα Προσωπικού Δράματος, και Screenshots Που Μου Άλλαξαν Τη Ζωή.  

Τον συνάντησα σε ένα σύγχρονο καφέ στο κέντρο ένα καλοκαιρινό πρωινό για να μιλήσουμε -για τι άλλο- για τις σχέσεις την εποχή των social media και τα ίδια τα social. Όπου "Ε" εγώ, όπου "Α" αυτός: (Κάπως έτσι ξεκινούν οι πιο σπαρταριστοί διάλογοι ΤΥΝ).

Ε: Πού μεγάλωσες, τι σπούδασες;

Α: Μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα πληροφορική στην ΑΣΟΕΕ, αλλά από τότε που δημιουργήθηκαν τα social, ασχολούμαι με αυτά.

Το έναυσμα ήταν το Twitter. Eίχα έναν αρκετά μεγάλο λογαριασμό εκεί, όπου έγραφα τακτικά. Κάποια στιγμή ξεκίνησα να φτιάχνω σελίδες στο Facebook, με memes, όχι κάτι ιδιαίτερο. Η πρώτη σελίδα, που είχε αναγνωρισιμότητα, ήταν "Η ζωή στο γραφείο". Χτύπησε ευαίσθητη χορδή. Δημιούργησα διάφορες σελίδες όπου κορόιδευα πράγματα και ανέβαζα memes, σαν χόμπι. Κάποια στιγμή, σκέφτηκα: "Πρέπει να περάσεις στα groups". Έβλεπα ότι ανέβαιναν και έχουν αντικαταστήσει τα παλιά forums, communities. Εκεί μπορούν να ανεβάσουν όλοι, όποιος θέλει. 

Εργάζομαι σε ένα Digital Agency και ως freelancer. Δούλεψα κάποια χρόνια ως προγραμματιστής, αλλά ασχολούμαι πάρα πολύ με το τοπίο του digital/social, οπότε καταλαβαίνω όλο το mentality γύρω από αυτό. Όλα αυτά για μένα είναι κατά μία έννοια, πειράματα για τη δουλειά μου. Είναι αδύνατο να προβλέψεις τι θα πάει καλά στα social.

Ε: Πώς εμπνεύστηκες το Thank You Next;

Α: Είχα μια συζήτηση με μια παρέα. Νομίζω είναι πολύ συνηθισμένο να μιλάς για τέτοια θέματα και ένας γνωστός είπε την εξής ατάκα: "Δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει να μοιραστεί μία ερωτική ιστορία". Αυτό ήταν το 50%. Το άλλο 50% είναι ότι εγώ είχα φτιάξει παράλληλα το Τμήμα Προσωπικού Δράματος, ένα group στο οποίο μοιράζεσαι ιστορίες από το εργασιακό περιβάλλον, δράματα, αστεία σκηνικά κλπ. Μια κοπέλα είχε σχολιάσει πως πρέπει να φτιάξουμε ένα group με τα ερωτικά δράματα μας, κάτω από ένα post που αφορούσε ερωτικό δράμα στη δουλειά. Και λέω αυτό είναι!  

Φυσικά η προϊστορία υπήρχε. Υπήρχε ήδη το "Pillow Fights", το "Nα του πάρουμε μια πάστα", η Α Μπα. Η μόνη διαφορά ήταν το format, στο group όπου μπορεί ο καθένας να γράψει. Σε εμάς ειδικά τον πρώτο καιρό όλες οι ιστορίες ανέβαιναν. Τώρα πλέον λόγω των αλλαγών του Facebook προσέχουμε, για να μην πέσει. Το δεύτερο που νομίζω ότι βοήθησε στην επιτυχία του group είναι το όνομα. Το σκέφτηκε η κοπέλα μου. Εκείνο το καλοκαίρι μάς είχε κολλήσει το τραγούδι της Αriana Grande, και κάναμε συνεχώς πλάκα μ'αυτό. Στην αρχή σκεφτόμουν το όνομα "Ερωτοδικείο" και είχα φτιάξει και μια σελίδα με το όνομα αυτό, αλλά σκέφτηκα ότι ίσως δεν ταυτιστούν οι νεότεροι.

Ε: Περίμενες ότι θα έχει τόσο μεγάλη ανταπόκριση; Πού οφείλεται η επιτυχία;

Α: Δεν γίνεται να το περιμένεις. Όταν το έφτιαξα, έκανα invite 20 γνωστούς για να πάρει μπρος και δεν είχε γράψει κανείς. Ζήτησα από μία φίλη μου να γράψει μια ιστορία για να υπάρχει κάτι να καταλαβαίνει ο κόσμος το mood.

Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Στα επόμενα λεπτά είχαν γραφτεί άλλες δέκα ιστορίες. Τις επόμενες ημέρες έγινε χαμός. Ανέβηκε από screenshots που ανέβαιναν σε άλλα groups και ακόμα περισσότερο όταν έγιναν μέλη, διάσημοι Έλληνες celebrities, όπως ο Άγγελος Μπράτης, η Ναταλία Γερμανού, που δεν περιμένεις να γράψουν, αλλά ξέρεις ότι διαβάζουν και κάνουν το χαβαλέ τους.

Είναι πολλοί παράγοντες, που συνθέτουν την επιτυχία, η θεματική, αφού τα ερωτικά είναι πάντα επίκαιρα, το όνομα, οι συντονιστές Γιώργος Σαφαρής, Ιωάννα Μπίζτα και Γεωργία Νικολέτου, γιατί εγώ δεν ασχολούμαι τόσο πλέον με το group, αφού δεν προλαβαίνω. Αυτά τα τρία άτομα διαβάζουν όλες τις ιστορίες. Πλέον, δεν ανεβαίνουν όλα γιατί από τότε που έπεσε το group, είμαστε πολύ προσεκτικοί και αυστηροί. Έχει πάρα πολλή δουλειά.

Ε: Θεωρείς ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να μιλήσει; Λειτουργούν τα groups σαν ψυχοθεραπεία;

Α: Πιστεύω πως ναι, αλλά θα σου πω πώς. Νομίζω, θέλουμε μια ευρεία αποδοχή. Όταν π.χ γράφεις μια ιστορία για κάποιον/α που σε παράτησε και βλέπεις στα σχόλια να αντιδρούν, λέγοντας "έκανε βλακεία" "είναι βλάκας", νιώθεις καλύτερα, νιώθεις δικαίωση. Υπάρχουν αρκετές κατηγορίες ιστοριών που διαφαίνονται. Oι εκδικητικές, του τύπου "θα του δείξω εγώ", οι οποίες από τον τρόπο γραφής δεν κρύβονται.

Από την άλλη, είναι οι entertaining, με πάρα πολλά άτομα στο group να έχουν πολύ καλή πένα. Συνήθως, είναι εκείνος, που πλέον δεν τον νοιάζει, είναι past that point, το έχει ξεπεράσει και βλέπει πόσο αστείο είναι αυτό που έγινε. Μετά είναι οι πικραμένες, με ανεκπλήρωτους έρωτες, αλλά και με πολύ πιο σκληρά θέματα.

Υπάρχουν και σοβαρά θέματα, με αρρώστιες, με απώλειες, που είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι ωραίο να γράφονται και τέτοιες, κάνεις ένα "break από τη μπούρδα", όπου βλέπεις τα πράγματα από μια άλλη οπτική, εκτιμάς. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι είναι ιστορίες της διπλανής πόρτας, ιστορίες που περιγράφουν τα μαγαζιά που αράζεις, τις πόλεις που αράζεις, πράγματα που νιώθεις κι εσύ, είναι σημαντικό για να ταυτιστεί ο άλλος.

Ε: Με δεδομένα τις ιστορίες που διαβάζουμε στο Thank You Next, πώς βλέπεις να διαμορφώνονται οι σχέσεις σήμερα; Τι ρόλο παίζουν τα social media;

Α: Όσο ανεβαίνει η χρήση και η κατανάλωση περιεχομένου στα social, τόσο πιο δύσκολη γίνεται μια σχέση. Υπάρχει μια γενική τάση να ανεβαίνει ραγδαία, το soft porn, τόσο από γυναίκες όσο και από άνδρες. Δεν είναι τυχαίο που το Τumblr τοποθέτησε soft porn περιεχόμενο και είδε τρελή αύξηση στους χρήστες. Στη συνέχεια, το Instagram ακολούθησε, έκανε στροφή και βλέπαμε παντού άνδρες με μποξεράκια και γυναίκες όπου ήταν καταχείμωνο και ανέβαζαν μπικίνι. Τότε "έσκασε¨" και το Tik Tok με άνδρες και γυναίκες με αναλογίες μοντέλων που κάνουν χορογραφίες.

Όλο αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ τις σχέσεις. Όταν εγώ ή οποιοσδήποτε που είναι συνδεδεμένος στα social, βλέπει συνέχεια, τους γύρω του να είναι μοντέλα, όλοι τέλειοι, μετά, από συνήθεια, δεν του αρέσει η πραγματικότητά του. Δεν του αρέσει ο άνθρωπος με τον οποίο είναι μαζί, δεν του αρέσει ο εαυτός του. Θεωρεί ότι επειδή έκανε ή του έκαναν like κάπου, κάτι σημαίνει. Όσο πάμε, οι σχέσεις γίνονται πιο δύσκολες. Πρέπει να τραβιέται μια γραμμή. Όχι, να φτάνεις στο σημείο "φέρε μου να δω το κινητό σου", αλλά διαχωρίζω τι είναι το flirt, το social interaction και τι είναι το πέσιμο.

Ε: Οι άνδρες ή οι γυναίκες κάνουν πιο συχνά το πρώτο βήμα; Ποιοι κάνουν περισσότερες υποχωρήσεις και δίνουν δεύτερες ευκαιρίες;

Α: Με βάση τα όσα διαβάζω στο group, οι γυναίκες. Ωστόσο, γύρω στο 65-70% των μελών είναι γυναίκες. Και οι δύο κάνουν υποχωρήσεις, πάντα εξαρτάται από το πόσο σου αρέσει κάποιος, είναι ο αστάθμητος παράγοντας. Υποσυνείδητα, ανέχεσαι πιο εύκολα κάποιον που σου αρέσει εμφανισιακά και στη συνέχεια, καθώς τον γνωρίζεις και νιώθεις άνετα, ανέχεσαι περισσότερα.

Ε: Έχουν χιούμορ οι Έλληνες; Πόσο απαραίτητο είναι;

Α: Είναι το νούμερο ένα. Χωρίς χιούμορ, δεν μπορεί να υπάρξει σχέση. Πρέπει να υπάρχει και το σεξ, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, όμως είναι ένα υπόλοιπο κομμάτι που ακόμα και το καλύτερο σεξ του κόσμου να κάνεις, 24/7, με πολλαπλούς οργασμούς και πυροτεχνήματα, αν το υπόλοιπο της ημέρας δεν μπορείς να πεις μια κουβέντα, όταν γυρνάς κουρασμένος από τη δουλειά, να πεις "είχα δύσκολη μέρα", να σε πάρει αγκαλιά να σου πει "χαλάρωσε", δεν πάει πουθενά. Το κομμάτι της ενσυναίσθησης, το να καταλαβαίνεις τον άλλο, να μπορείς να συνυπάρχεις μαζί του, είναι πολύ σημαντικό. Aν δε γελάς με τον άλλο, δεν την παλεύεις στη ζωή χωρίς χιούμορ. Δεν είναι όμως, ανάγκη να φτάνουμε στο άλλο άκρο του να μην παίρνουμε τίποτα στα σοβαρά.

Ε: Και δράμα; Ίσως, λίγο περισσότερο στα εργασιακά;

Α: Αυτό παραπέμπει στο Τμήμα Προσωπικού Δράματος. Ναι. Δυστυχώς, στην Ελλάδα τα εργασιακά είναι έναν αιώνα πριν, είμαστε πολύ πίσω. Υπάρχουν αναλαμπές από εταιρείες, όμως πίσω από αυτές τις αναλαμπές, είναι καλοί managers. Oι άνθρωποι φτιάχνουν το κλίμα, όχι οι εταιρείες. Όλοι νομίζουν ότι ο νούμερο ένα παράγοντας είναι τα λεφτά. Η λογική ότι του έδωσα τα λεφτά που μου ζήτησε, πρέπει να είναι happy, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι πολλοί παράγοντες που ξεκλειδώνουν την ευτυχία ενός εργαζομένου που θα φέρει και την μάξιμουμ παραγωγικότητα.

Η ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και κανονικής ζωής είναι ο πρώτος. Αν παίρνεις όλα τα λεφτά του κόσμου και κοιμάσαι μία ώρα, δεν είναι βιώσιμο. Αντίστοιχα αν παίρνεις ελάχιστα και δουλεύεις 12ωρα, το ίδιο. Τώρα, όπως έχει διαμορφωθεί η αγορά εργασίας της Ελλάδας, η κατάσταση με τον κορωνοιό είναι πολύ δύσκολη. Για αυτό και στο group, ο κόσμος αισθάνεται μια παρηγοριά, ότι υπάρχουν και χειρότερα. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να συμβιβαστεί.

Τα προηγούμενα χρόνια ήταν χειρότερα, οι Έλληνες έχουν αρχίσει και ξυπνάνε και ζητούν πράγματα από τις εταιρείες κι εκείνες οδηγούνται να κάνουν level up και να ανεβάζουν τον πήχη. 

Ε: Είσαι υπέρ του flirt μέσω social ή είσαι πιο παραδοσιακός;

Α: Eγώ είμαι full υπέρ, πάντα ήμουν. Πες ότι υπάρχει soulmate, έστω x. Στατιστικά, είναι πιο απίθανο να τον γνωρίσεις το ίδιο βράδυ που θα πας σε ένα μπαρ. Τα social δεν είναι για οver-abuse, όπου στέλνεις ταυτόχρονα σε 20 διαφορετικά πρόσωπα και να συνομιλείς σε 20 παράθυρα.

Σου δίνουν τη δυνατότητα της εύκολης επικοινωνίας και σου αυξάνουν τις πιθανότητες να γνωρίσεις έναν άνθρωπο για σένα. Η ειρωνεία είναι ότι την κοπέλα, με την οποία είμαι, την γνώρισα παραδοσιακά. Karma is a bitch. Δεν πρέπει να αποκλείεις τίποτα, χρειάζεται να είσαι open minded.

Ε: Ένα Thank You Next που διάβασες και δεν θα ξεχάσεις ποτέ;

Α: Αυτά που δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι τα βαριά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο μιας γυναίκας, στο οποίο περιγράφει το πως γνώρισε αλλά και πως έχασε ξαφνικά τον άντρα της. Το θέμα είναι ότι δεν διαβάζεις απλά ένα άρθρο, όπως σε μια εφημερίδα, μπορείς να μπεις στο προφίλ εκείνου που γράφει, να δεις τις φωτογραφίες να διαβάσεις τα "μου λείπεις". Σπαράζεις.

Ε: Εσύ έχεις γράψει κάποια δική σου ιστορία;

Α: Έχω γράψει μόνο μία, και δεν πήγε καθόλου καλά. Ήταν με μία κοπέλα που είχα βγει και ενώ ήμασταν στο αμάξι, άρχισε να μου ρίχνει χαστούκια. Το θεωρούσε sexy mechanism, μάλλον. Αυτή ήθελε χαστούκια, εγώ δεν ήθελα. ΤΥΝ.

Ε: Θες να μου πεις το μεγαλύτερο Thank You Next που έλαβες; Για ποιο λόγο θα έδινες ΤΥΝ σε κάποια; Τι δεν ανέχεσαι σε μια σχέση;

Α: Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Υπήρχαν κάποια που στεναχωρήθηκα, αλλά δεν έπεσα και στα πατώματα. Ήταν πολύ σύντομα τα περισσότερα, να κάνω εγώ μια απόπειρα να με απορρίψει η άλλη και να μείνω να αναρωτιέμαι γιατί.

Είμαι πολύ δύσκολος στις σχέσεις. Δεν ανέχομαι να λέω συνέχεια το ίδιο πράγμα και θέλω να υπάρχει πρόγραμμα, αλλιώς τρελαίνομαι. Το ίδιο και στα επαγγελματικά. Παλιά, ήμουν to please everybody και πάθαινα ανά δύο μήνες υπερκόπωση. Κάποια στιγμή είπα, δεν πάει άλλο και αυτό είμαι, αν θέλει ο άλλος ας το δεχτεί. Είμαι ο χειρότερος άνθρωπος να συνεργάζεσαι και να ζεις μαζί.

Ε: Αντέχεις την απόρριψη;

Α: Είναι μέρος της ζωής. Δεν γίνεται να ακούς μόνο ναι στη ζωή. Πρέπει να ακούς και όχι, γιατί τελικά λειτουργεί θετικά.

Ε: Πώς τα προλαβαίνεις όλα;

Κανένα από τα τέσσερα groups δεν τo τρέχω εγώ, αυτή τη στιγμή. Είμαι ο μαϊντανός που απολαμβάνει τη φήμη. Οι συντονιστές είναι τρεις, οι Γιώργος Σαφαρής, Ιωάννα Μπίζτα και Γεωργία Νικολέτου

Ε: Την απολαμβάνεις; Σου αποφέρουν χρήματα;

Α: Πλάκα έχει. Είναι σαν να έχω λεφτά στη monopoly. Κάποιες περιοδικές συνεργασίες έχουν γίνει αλλά δεν βγάλαμε και χρήματα που μας άλλαξαν την ζωή. Γενικά νομίζω ο σκοπός δεν είναι τόσο το κέρδος όσο να γίνουν ωραία πράγματα και ο κόσμος να το απολαμβάνει. Αλλα ακόμα και στις συνεργασίες προσπαθώ να μην κανιβαλίζεται το περιεχόμενο για χάρη της συνεργασίας.

Ε: Πώς βλέπεις να εξελίσσεται όλο αυτό στο μέλλον; Θα το κάνεις εμπορικό; Θα έκανες για παράδειγμα, κανάλι στο You Tube ή τηλεόραση;

Α: Δεν θα το έκανα εμπορικό, θεωρώ ότι προτεραιότητα έχει ο οργανικός χαρακτήρας του group. Έχουμε κάνει κάποιες αλλαγές. Αποφασίσαμε να μεγαλώσουμε τις θεματικές του group, π.χ κάθε Παρασκευή ανεβαίνουν τα #shots. Για κάποιον που μπορεί να μην το έχει με τη σύνταξη ιστορίας και να δυσκολεύεται να εκφράσει τις λέξεις, το να γράψει "έφαγα ΤΥΝ γιατί δε μου άρεσε η φέτα" είναι κάτι ωραίο.

Φτιάξαμε Instagram και ετοιμάζουμε περιεχόμενο με ζώδια, κάτι που νομίζω ταιριάζει πάρα πολύ. Σκεφτόμαστε να ξεκινήσουμε You Tube. Γενικώς, θέλουμε να το εξελίξουμε. Για μένα το όνειρο θα ήταν να γίνει σειρά, να πάμε σε παραγωγή. Σειρά που θα μπορεί ο κόσμος να το καθοδηγεί και να στέλνει ιστορίες -σενάρια, με τον καθένα- να μπορεί να γίνει μέρος του project.

 Facebook/Thank You Next

 Facebook/Τμήμα Προσωπικού Δράματος