Η Γενική Διευθύντρια Marketing & Digital της Παπαστράτος μιλάει για το συμπεριληπτικό μέλλον της εργασίας σε μια δυνατή συνέντευξη.
Στη σημερινή εποχή, η συμπερίληψη των γυναικών στον τομέα της εργασίας θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητη καθώς επίσης και η ίση αντιμετώπιση όσον αφορά τις απολαβές τους. Ωστόσο, στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Το μέσο μισθολογικό χάσμα των φύλων στην ΕΕ φτάνει το 16% και οι γυναίκες σε διευθυντικές θέσεις φτάνουν μόλις το 17%. Όχι, και ιδιαίτερα μεγάλα ποσοστά, αν και σίγουρα είναι μεγαλύτερα από ό,τι στο παρελθόν.
Οι γυναίκες πρέπει να έχουν θέση στο τραπέζι των αποφάσεων και για να το διασφαλίσουμε αυτό, πρέπει πέρα από τους αναγκαίους δεσμευτικούς κανόνες, όλο και περισσότερες εταιρείες να πεισθούν ότι θα είναι προς όφελος, όχι μόνο της κοινωνίας εν γένει, αλλά και δικό τους. Οι παρωχημένες ιδέες για τις γυναίκες στο εργασιακό περιβάλλον δεν έχουν καμία απολύτως θέση σε μία σύγχρονη επιχείρηση.
Πρότυπο σε αυτόν τον τομέα αποτελεί η Παπαστράτος. Η Γενική Διευθύντρια Marketing & Digital της εταιρείας, κυρία Κωνσταντίνα Ψαρράκου, αποτελεί την ζωντανή απόδειξη ότι η ισότητα γι’ αυτούς δεν είναι απλά και μόνο ένας ακόμη εταιρικός στόχος, αλλά μια σταθερή δέσμευσή απέναντι στην κοινωνία. Ως καλεσμένη στο φετινό Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών μίλησε για το συμπεριληπτικό μέλλον της εργασίας, τον ρόλο των γυναικών αλλά και τις εταιρικές πολιτικές που μπορούν να συμβάλουν στην επίτευξή του.
Πώς μπορούν οι εταιρικές πολιτικές να συμβάλουν σε ένα πιο συμπεριληπτικό εργασιακό μέλλον;
«Οι εταιρικές πολιτικές μπορούν σίγουρα να βοηθήσουν, παρέχοντας ένα κοινό σύνολο κανόνων, ειδικά όσον αφορά τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες. Ωστόσο, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι η δέσμευση των ηγετών μιας εταιρείας να δείξουν σεβασμό στη διαφορετικότητα.
Στην Παπαστράτος, π.χ., έχουμε θέσει έναν επίσημο στόχο για το ποσοστό των γυναικών σε διευθυντικούς ρόλους. Για να το πετύχουμε, γνωρίζουμε ότι πρέπει να είμαστε τολμηροί και ότι δεν αρκεί να στοχεύουμε σε 50% άντρες-50% γυναίκες όσον αφορά τις νέες προσλήψεις. Πρόσφατα δημοσιεύσαμε μια αγγελία για Μηχανικούς, προκειμένου να γίνουν μέρος της επιχειρησιακής μας λειτουργίας, ζητώντας συγκεκριμένα μόνο γυναίκες υποψήφιες.
Ένα ακόμη έμπρακτο παράδειγμα από την Παπαστράτος αφορά τις αμοιβές, καθώς έχουμε δεσμευτεί για ίσες αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και είμαστε περήφανοι που αποτελούμε μέρος της Philip Morris International, της πρώτης εταιρείας που έχει ποτέ πιστοποιηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο ως Equal-Salary certified.
Tέλος, όσον αφορά τις προαγωγές, προσφέρουμε ενεργά ίσες ευκαιρίες ανεξάρτητα από το φύλο. Αποτελώ απόδειξη αυτής της πολιτικής καθώς πήρα την προαγωγή μου αμέσως μετά τη δεύτερη άδεια μητρότητας μου»
Πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα εργασιακό μέλλον που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των γυναικών;
«Είναι βέβαιο ότι ζούμε ακόμη σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, («Τhis is a man’s world», όπως λέει και το τραγούδι). Οι γυναίκες δεν αποκλείονται πλέον από αυτόν τον κόσμο. Καλούνται, όμως, να προσαρμοστούν προκειμένου να ταιριάξουν σε αυτόν. Οπότε εδώ έρχεται το ζήτημα της επιλογής και της θυσίας. Να είσαι μητέρα ή να κάνεις καριέρα; Να κάνεις οικογένεια ή να κυνηγήσεις μια προαγωγή; Όποια απάντηση και να δώσεις, θα είναι λάθος. Επειδή η ίδια η ερώτηση είναι λάθος. Η πραγματικότητα είναι ότι μπορείς να συνδυάσεις τα πάντα. Να γίνεις τα πάντα. Αρκεί το περιβάλλον στο οποίο εργάζεσαι να σου δώσει την ευκαιρία.
Η Παπαστράτος σέβεται και, κυρίως, δίνει κίνητρα όχι απλώς για να έχουμε προσωπικό χρόνο αλλά για να τον απολαμβάνουμε κ όσο γίνεται περισσότερο. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η άδεια μητρότητας. Η μητέρα λαμβάνει επιπλέον 3 εβδομάδες άδειας μητρότητας, δηλαδή 8 εβδομάδες πριν και 12 μετά τη γέννηση του παιδιού της. Αντίστοιχα, ο πατέρας, λαμβάνει επίσης 4 εβδομάδες πλήρους αμειβόμενης άδειας πατρότητας. Κάτι που μεταφράζεται σε περίπου 30 ημέρες επιπλέον βοήθεια στις νέες μητέρες. Αρκεί αυτό για να πάρει κάποιος την απόφαση να αποκτήσει παιδί; Από μόνο του, όχι. Αλλά είναι σημάδι μιας εταιρικής κουλτούρας που χαιρετίζει και ενισχύει όλους αυτούς τους διαφορετικούς ρόλους που έχουμε ως γυναίκες.
Κοιτάζοντας μπροστά, θεωρώ ότι το σύστημα απομακρυσμένης εργασίας που έγινε η νέα μας πραγματικότητα, εξαιτίας του Covid-19, θα αποτελέσει έναν επιταχυντή για ένα εργασιακό μέλλον που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των γυναικών. Οι γυναίκες θα έχουν έτσι περισσότερες ευκαιρίες να αναπτυχθούν στο εργασιακό περιβάλλον και να είναι σε θέση να αξιολογήσουν τις επιλογές τους με βάση τις προτιμήσεις τους, και όχι τις οικογενειακές υποχρεώσεις»
Πώς μπορούν να συμβάλουν ενεργά τα ΜΜΕ στην προώθηση ενός συμπεριληπτικού ηγετικού μοντέλου;
«Πιστεύω ότι οι ηγέτες δεν είναι κατασκευασμένοι από ατσάλι. Όταν, όμως, τους παρουσιάζεις με αυτόν τον τρόπο, τότε αυτόματα τοποθετείς ένα όριο, το οποίο αποθαρρύνει τις γυναίκες που δεν μπορούν να το περάσουν. Πιστεύω ότι πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία του τι σημαίνει να είσαι ηγέτης. Αναδεικνύοντας τα πραγματικά χαρακτηριστικά της επιτυχημένης εταιρικής ηγεσίας.
Δεν χρειάζεται να «χτίσουμε» πρότυπα. Υπάρχουν σήμερα πολυεθνικές εταιρείες που ακολουθούν εξαιρετικά επιτυχημένα μοντέλα συμπεριληπτικής ηγεσίας. Αρκεί τα ΜΜΕ να τα επισημάνουν, απελευθερώνοντας την τεράστια δυναμική που κρύβεται μέσα τους.
Γιατί ο κόσμος χρειάζεται γυναίκες-ηγέτες καθώς διαθέτουν ικανότητες που δεν θα βρείτε εύκολα στους άνδρες, όπως: ενσυναίσθηση, εξαιρετικές επικοινωνιακές δεξιότητες, υψηλές δυνατότητες να ηγηθούν ενός μετασχηματισμού και, φυσικά, αντοχή. Στο τέλος της ημέρας, εμείς ως γυναίκες, δεν σταματάμε ποτέ να μετασχηματίζουμε τον εαυτό μας από τον ένα ρόλο στον άλλο. Για αυτό και πρέπει οι γυναίκες να έχουν θέση στο τραπέζι των αποφάσεων».
