REAL LIFE WHO

20 εξαντλημένες εργαζόμενες μητέρες πήγαν σε ένα γήπεδο και ούρλιαζαν για 20 λεπτά. Και μπράβο τους


JTeam

25 Ιανουαρίου 2022

20 εξαντλημένες εργαζόμενες μητέρες πήγαν σε ένα γήπεδο και ούρλιαζαν για 20 λεπτά. Και μπράβο τους
Pexels
Κι αν σου έρθει να κλάψεις, να φωνάξεις, να ουρλιάξεις, κάντο χωρίς καμία ενοχή!

Το να είσαι μητέρα μέσα στην πανδημία σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί αντοχές, υπομονή, σωστή διαχείριση προσωπικοτήτων και συναισθημάτων. Πολλές γυναίκες ένιωσαν και νιώθουν εξαντλημένες από τους συγκρουόμενους ρόλους τους ως εργαζόμενες μητέρες και αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι' αυτό, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Βοστώνης στη Μασαχουσέτη.

Εκεί όπου μητέρες αγανάκτησαν τόσο από την εξουθενωτική εμπειρία των δύο τελευταίων χρόνων, που ήθελαν να ουρλιάξουν με όλη τους τη δύναμη. Και το έκαναν -και ήταν απελευθερωτικό. Στην αρχή, συγκρατήθηκαν επειδή είχαν να μεγαλώσουν παιδιά, να χτίσουν καριέρα, να αφοσιωθούν στις δουλειές του σπιτιού. Εδώ και περίπου 2 χρόνια, όμως, ένιωθαν παγιδευμένες.

Αλλά ένα βράδυ πριν λίγο καιρό, 20 μητέρες παράτησαν κάθε καθήκον, άφησαν τα παιδιά τους στο σπίτι και συγκεντρώθηκαν στο γήπεδο ποδοσφαίρου ενός σχολείου της περιοχής τους. Η μία δίπλα στην άλλη σχημάτισαν έναν κύκλο και άρχισαν να ουρλιάζουν επί είκοσι λεπτά.

Αυτό τουλάχιστον δήλωσε η θεραπεύτρια, δασκάλα yoga και μητέρα, Sarah Harmon, η οποία οργάνωσε αυτή τη συγκέντρωση. Οι φωνές των 20 γυναικών ενώθηκαν ως μια κραυγή διαμαρτυρίας απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν στη νέα κανονικότητα του μητρικού ρόλου.

Όπως ανέφερε μια μητέρα, σύμφωνα με τους New York Times: «Ήταν τόσο ωραίο να νιώσεις για πρώτη φορά ότι βγαίνεις εκτός ελέγχου». Πολλές μητέρες μάλιστα, δεν ήξεραν ότι η εφημερίδα δίνει την ευκαιρία σε εργαζόμενες μητέρες μέσω πανδημίας να αφιερώσουν ένα λεπτό, μπαίνοντας σε ένα ψηφιακό περιβάλλον όπου μπορούν να φωνάξουν, να κλάψουν, να ουρλιάξουν όποτε το έχουν ανάγκη.

Η συγκέντρωση που έγινε στη Βοστώνη ήταν τόσο «καθαρτική» γιατί μετά από καιρό οι γυναίκες αυτές ένιωσαν λυτρωτικά και ήρθαν κοντά στον εαυτό τους μέσα από την αποδοχή όλων των συναισθημάτων τους. Στην αρχή, όλες οι γυναίκες μαζί ούρλιαξαν συγκρατημένα, στη συνέχεια με μεγαλύτερη ένταση και στο τέλος αφιέρωσαν την κραυγή τους σε όλες εκείνες τις μητέρες που ήταν πολύ απασχολημένες για να παρευρεθούν στη συγκέντρωση που έφερε την κάθαρση μέσα σε μια εποχή τόσο δεσμευτική και καταλυτική.