Η Έλσα Κοππάση, μιλάει στο JennyGr για τα αυθεντικά χρώματα κιμωλίας, τα έπιπλα και την επιθυμία
Ερασμία Αρβανιτά
13 Ιανουαρίου 2025
«Τα παλιά έπιπλα και τα όμορφα αντικείμενα, ήταν ένα κοινό στοιχείο με τον μπαμπά μου. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου πηγαίναμε κάθε Κυριακή πρωί στο Μοναστηράκι οι δυο μας, και αυτή η βόλτα πέρα από την εξοικείωσή μου με το αντικείμενο σημαίνει κάτι πολύ τρυφερό για μένα», μου λέει η Έλσα Κοππάση η «ψυχή» του Woodpicker, του μαγαζιού στην οδό Βουλής που μπορεί κανείς να βρει αναπαλαιωμένα έπιπλα και κάθε λογής ομορφιές. «Πάντα μου άρεσαν τα παλιά έπιπλα και κάθε τι αισθητικά ενδιαφέρον. Όταν πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω, πήγαινα συνεχώς σε αγορές, σε παζάρια, είμαι συλλέκτης, έχω αυτό το μικρόβιο των συλλογών. Η πρώτη ενήλικη συλλογή μου ήταν τα μπουκάλια. Έχω περίπου 1000 μπουκάλια, όλων των ειδών, αγαπώ πολύ τη διαφάνεια».
Η Έλσα Κοππάση είναι ο άνθρωπος που έφερε για πρώτη φορά τα αυθεντικά χρώματα κιμωλίας της Annie Sloan στην Ελλάδα, την οποία και ανακάλυψε τυχαία στο διαδίκτυο όταν τα παιδιά της σπούδαζαν στην Αγγλία. «Πήγα στην Αγγλία και έκανα μάθημα με την ίδια, εκπαιδεύτηκα εκεί. Με μάγεψε ως προσωπικότητα, μου άρεσε πολύ η φιλοσοφία πίσω από το χρώμα», μου λέει και μου περιγράφει πώς ήταν η Annie Sloan που ανακάλυψε τα χρώματα κιμωλίας. Όπως μου εξηγεί, «η Annie Sloan έψαχνε να βρει ένα χρώμα με το οποίο θα έβαφε το πρωί, όταν έφευγαν τα παιδιά της για το σχολείο, και το μεσημέρι που θα γυρνούσαν θα ήταν όλα έτοιμα. Η παλιά τεχνική θέλει μέρες. Τρίψε, αστάρωσε κλπ. Με τις γνώσεις που είχε γύρω από τις πρώτες ύλες, ήταν εκείνη που έφτιαξε αυτό το φοβερό υλικό το 1990. Το ονόμασε χρώμα κιμωλίας εξαιτίας του φινιρίσματος, μιας και είναι τόσο απαλό σαν την κιμωλία. Το βασικό προτέρημα του χρώματος κιμωλίας της Annie Sloan, που είναι πατέντα, είναι ότι βάφει πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια χωρίς καμία προεργασία και σου επιτρέπει να δημιουργήσεις πολλά διαφορετικά στιλ και τεχνικές». Επίσης, όπως μου είπε, είναι οικολογικό, άοσμο, δεν τρέχει, έχει μηδέν πτητικά, μηδέν μόλυβδο και ως εκ τούτου δεν επιβαρύνει την υγεία μας.
Η Έλσα δούλευε και δουλεύει χρόνια ως ψυχοθεραπεύτρια, αλλά αυτό δεν την κράτησε μακριά από το να αφήσει τον εαυτό της να εκφραστεί μέσα από τα έπιπλα και κάθε είδος δημιουργίας/τέχνης. «Όταν τελείωσαν και τα τρία μου παιδιά το σχολείο βρέθηκα ξαφνικά με χρόνο δικό μου, που δεν είχα προηγουμένως. Έτσι αποφάσισα να μάθω να βάφω με τον παραδοσιακό τρόπο τότε και ενθουσιάστηκα. Είπα να νοικιάσω μια αποθήκη, διότι είχα και πολλά έπιπλα από τους γονείς μου, αλλά μάζευα κιόλας. Εκεί έκανα τις πρώτες μου απόπειρες και μετά γνώρισα την Annie Sloan και τα δικά της μαγικά υλικά και όλα πήγαν σε άλλο επίπεδο».
Το Woodpicker και τα μαθήματα σε ολόκληρη την Ελλάδα
Η αγάπη της για τα έπιπλα ήταν κάτι δεδομένο. Και αυτή η αγάπη, αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο όταν ήρθε στη ζωή της το Woodpicker. «Είναι 14 Αυγούστου, είμαι στην Αθήνα και για κάποιον λόγο δεν είμαι διακοπές και βλέπω μια φίλη στον δρόμο που ξέρει την τρέλα μου και μου λέει "ρε 'συ εδώ νοικιάζεται ένα μαγαζί που μέσα έχει κάτι πολύ ωραία έπιπλα, δεν παίρνεις ένα τηλέφωνο τον ιδιοκτήτη μήπως και τα αγοράσεις;"». Η Έλσα κάλεσε τον ιδιοκτήτη, και της είπε πως τα έπιπλα τα χαρίζει σε όποιον νοικιάσει το μαγαζί. Έτσι ξαφνικά, βρέθηκε με ένα μαγαζί, και το ένα έφερε το άλλο. «Αφού νοίκιασα το μαγαζί, τότε μου ήρθε στο μυαλό η Annie Sloan που είχα γνωρίσει, σχεδόν έναν χρόνο πριν και λέω δεν φέρνω τα χρώματα, να βάλω και τα έπιπλα και να έρχονται οι φίλοι τα Σαββατοκύριακα να βάφουμε; Και έτσι άνοιξα το μαγαζί».
To πρώτο έπιπλο που αναπαλαίωσε ήταν ένα τραπεζάκι-γραφείο, το οποίο το έβαψε duck egg blue, ένα πράσινο/μπλε που συνεχίζει να είναι το αγαπημένο της. Στο μαγαζάκι άρχισε να παραδίδει μαθήματα μιας και, όπως λέει η Annie Sloan, το ζητούμενο δεν είναι να βάφεις μόνος σου, αλλά να μάθεις τον άλλο να βάφει. Ο κόσμος ήθελε να μάθει και έτσι άρχισε να ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ελλάδα κάνοντας σεμινάρια. «Ήταν μια μαγική διαδικασία», μου εκμυστηρεύεται. «Έφευγα κάθε Τετάρτη, έπαιρνα το καράβι, χειμώνα καιρό, πήγαινα στα νησιά και μάθαινα τον κόσμο να βάφει ή καβαλούσα το αυτοκίνητο γεμάτο με υλικά και έτρεχα σε χωριά και κωμοπόλεις». Μέσα από αυτήν τη γνωριμία με τα υπέροχα αυτά χρώματα, άρχισε να υπάρχει η ανάγκη και η επιθυμία άλλων ανθρώπων να ανοίξουν ένα δικό τους μαγαζί, αντίστοιχα σε άλλες πόλεις. Τότε, άρχισε να φτιάχνεται ένα δίκτυο ανθρώπων που έχουν εκπαιδευτεί μαζί της και σήμερα αριθμούν στην Ελλάδα, την Κύπρο και τα Βαλκάνια γύρω στα 30 μαγαζιά.
«Η βασική αρχή της Annie Sloan είναι ότι ο τρόπος που δουλεύουμε δεν είναι ανταγωνιστικός, εμείς στο δίκτυο δουλεύουμε συνεργατικά, ο ένας βοηθάει τον άλλον, εάν εγώ έχω μια παραγγελία από τη Θεσσαλονίκη θα παραπέμψω τον πελάτη στον συνάδελφο της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα. Αυτό ήταν πολύ όμορφο και αποτέλεσε έμπνευση για μένα. Η πραγματική πραγματικότητα του εμπορίου, όμως, ήταν τραυματική και καθόλου ρομαντική. Μετά τη μεγάλη επιτυχία των αυθεντικών χρωμάτων κιμωλίας στην Ελλάδα, εμφανίστηκαν άνθρωποι που έλεγαν ότι έχουν χρώμα κιμωλίας, δημιουργώντας έναν περίεργο και ενοχλητικό ανταγωνισμό. Δεν ήταν ευχάριστο. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι μάλλον το εμπόριο είναι έτσι. Ο καθένας μπορεί να δηλώσει ό,τι θέλει».
Η Έλσα δεν αναπαλαιώνει μόνο δικά της έπιπλα, τα όποια είναι και προς πώληση, αλλά αναλαμβάνει να βάψει τα δικά σας στο σπίτι σας. Όπως μου λέει, «τα έπιπλα μας ακόμα και εκείνα τα βαριά, δεν είναι για τις αποθήκες. Ούτε οι άνθρωποι είναι για τις αποθήκες, ούτε τα αντικείμενα. Περνάμε από αυτόν τον κόσμο και οι συναντήσεις μας με ανθρώπους ή αντικείμενα έχουν μια πνοή».
«Δεν μου άρεσε ποτέ η ιδέα του να στοιβάζεις πράγματα για "κάποτε", για να τα βρουν οι επόμενοι, να τα πετάξουν. Ζούμε σε μια εποχή καταναλωτισμού, έχουμε μαζέψει άπειρα πράγματα, φτιάχνουμε συνέχεια καινούργια και επιβαρύνουμε τον πλανήτη, η μεταποίηση λοιπόν, των ήδη υπαρχόντων, εξυπηρετεί και αυτή την ανάγκη, άσε που ειδικά τα παλιά έπιπλα είναι καμωμένα με πρώτης τάξεως υλικά».
Όταν αναπαλαιώνει ένα έπιπλο, εάν είναι δικό της, αφήνει τη φαντασία της να την κατευθύνει. «Μπορεί, να έχει και το έπιπλο κάτι πάνω του και να με εμπνεύσει», μου λέει. «Όταν πηγαίνω σε κάποιον πελάτη, μπορεί να έχει κάτι στο μυαλό του, αλλά εγώ λέω τη γνώμη μου. Πάω στο σπίτι του, κοιτάω τον χώρο του, βλέπω πώς είναι, σε ποια χρώματα κινείται και πράττω ανάλογα. Εάν θέλω να πάω μαλακά, ακολουθώ τη χρωματική παλέτα του σπιτιού ή επιλέγω κάτι έντονο για να κάνω ένα statement που ξεχωρίζει. Αυτό είναι και όλο το ταξίδι της δημιουργίας. Είτε είναι ένας λευκός καμβάς που θέλεις να ζωγραφίσεις είτε ένα λευκό χαρτί που θέλεις να γράψεις, με αυτό αναμετριέσαι και αρχίζει η συνομιλία έτσι».
Στη διάρκεια της συζήτησής μας δεν μπορώ να μη τη ρωτήσω όλες εκείνες τις συγκινητικές στιγμές που έχει βιώσει στη δουλειά της. «Κάτι συγκινητικό που μου έχει τύχει πολλές φορές, στα μαθήματα που κάνουμε, είναι να έρχονται άνθρωποι πληγωμένοι, με απώλειες, που με έναν τρόπο το χρώμα και η δημιουργία τους ξαναβάζει στην ζωή. Γιατί όταν έχεις πληγωθεί πολύ και έχεις μια βαθιά λύπη, μπορεί να απομονωθείς».
«Η καλλιτεχνία, σου δίνει αυτήν τη δυνατότητα, να βγεις σιγά-σιγά από το καβούκι σου και δημιουργήσεις κάτι, ακόμα και αν χρειάζεσαι τη σιωπή».
«Μπορεί να μη θέλεις πολλά-πολλά, αλλά να αφήσεις τον εαυτό σου, μέσα από τη δημιουργία να βρεθεί απαλά με το φωτεινό του κομμάτι. Αυτό είναι κάτι που αγαπώ πολύ στο χρώμα», μου τονίζει.
Η διαδικασία της μεταμόρφωσης, μέσα από την αναπαλαίωση των επίπλων
Λαμβάνοντας υπόψη την άλλη ιδιότητα της Έλσας, εκείνη της ψυχοθεραπεύτριας, τη ρωτάω εάν υπάρχουν κοινοί άξονες μεταξύ των δύο αυτών τομέων για εκείνη. «Υπάρχει μια κλωστή που τα δένει όλα. Μια κοινή συνισταμένη μεταξύ των δύο κόσμων που αγαπώ. Ο στόχος είναι να βγει ο άνθρωπος στο φως. Ο καθένας μας έχει και φωτεινά και σκοτεινά μέρη και όλη η ζωή είναι μια πάλη μεταξύ των δύο αυτών δυνάμεων, του έρωτα και του θανάτου, όπου έρωτας είναι το φως, η δημιουργία και θάνατος είναι το σκότος, η παραίτηση. Ένας άνθρωπος, εάν καταφέρει να απελευθερώσει την επιθυμία του για δημιουργία, με όποιον τρόπο και αν συμβεί αυτό, αυτό είναι που μετράει».
«Δημιουργία είναι τα πάντα, δεν είναι ένα πράγμα. Όλο το ζητούμενο είναι να μπορέσει ο άνθρωπος να επιτρέψει στον εαυτό του να επιθυμεί. Να μπορεί να βγει στο φως».
Συνεχίζοντας, η ίδια μου λέει: «Όταν ανοίξεις αυτήν την πόρτα, και επιτρέψεις στον εαυτό σου την επιθυμία, αυτό δεν έχει ταβάνι στο τι μπορεί να γεννήσει η ψυχή και το μυαλό σου. Και νομίζω ότι αυτό είναι και το μυστικό της καλής ζωής. Δηλαδή, ο άνθρωπος συνέχεια να επιθυμεί να γνωρίσει και να δημιουργήσει νέα πράγματα. Και η ηλικία, δεν παίζει ρόλο. Όσο χρονών κι εάν είμαστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φέρουμε εντός μας πάντα ένα μικρό παιδί που αν το αναγνωρίσουμε και του αφήσουμε χώρο να παίξει όλο και κάτι θα γεννηθεί. Εγώ για παράδειγμα είμαι ψυχολόγος, ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα για τα χρώματα, ασχολούμαι και 15 χρόνια με το θέατρο, τώρα φτιάχνω και κάτι καινούργιο που λέγεται enamono και αφορά σε όλες αυτές τις συλλογές και τα έπιπλα που πειράζω και σκέφτομαι να φτιάξω ένα site, eshop, να μοιραστώ όλα αυτά τα αντικείμενα με άλλους ανθρώπους. Αυτό που μας κρατάει νέους δεν είναι οι πλαστικές επεμβάσεις, είναι η ίδια μας η ψυχή, την οποία εάν ταΐζουμε με καλά υλικά μας το ανταποδίδει στο σώμα μας».
Γιατί να επισκεφτείς το Woodpicker;
Το Woodpicker βρίσκεται στην οδό Βουλής 41 και οι λόγοι για να το επισκεφτείς, είναι πολλοί. Εκεί, θα βρεις:
- Όλη τη συλλογή των χρωμάτων της Annie Sloan αλλά και όλα όσα χρειάζεσαι για να ξεκινήσεις να βάφεις.
- Πινέλα, κεριά, βερνίκια, χρυσοπατίνες, στένσιλ και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
- Έπιπλα βαμμένα αλλά και αντικείμενα που μπορείς να αγοράσεις και να βάψεις μόνος σου.
- Μπορείς να κάνεις σεμινάρια δύο φορές την εβδομάδα.
- Θα βρεις και την Έλσα, η οποία θα σου βάψει τα έπιπλά σου, και θα τους χαρίσει μια «δεύτερη» ζωή.
Επίσης, όλα τα παραπάνω, θα τα βρεις στο διαδικτυακό κατάστημα artmama.gr για να παραγγείλεις ό,τι θέλεις απ΄όλη την Ελλάδα.
Woodpicker, Βουλής 41
Τηλέφωνο: 6936318453
