Πώς η Ολίνα με ένα «Πριόνι» κρατά ζωντανό το καλοκαίρι στην Αθήνα

Κάθε πρωί το ίδιο. Πατάς το κουμπί στο αμάξι σχεδόν μηχανικά, την ώρα που πετάς βιαστικά στο κάθισμα του συνοδηγού κλειδιά, κινητό, όλα όσα σε φορτώνουν. Μακάρι να μπορούσες να πετάξεις και τα άλλα, αυτά που έχεις στο μυαλό, μια φθινοπωρινή μέρα, αρχές Σεπτέμβρη, κολλημένη στην κίνηση. Το ραδιόφωνο είναι η καλύτερη σου παρέα στη διαδρομή προς τη δουλειά, έτσι κι αλλιώς. 

Ψιχάλες πρόλαβαν κιόλας να λερώσουν το τζάμι ενώ εσύ εχεις ακόμα post summer blues. To τραγούδι που παίζει μοιάζει να έχει σταματήσει τον χρόνο σε ένα καυτό μεσημέρι στην πόλη, μερικές ημέρες πριν. Απλό, μα τόσο δροσερό και φρέσκο, σαν ένα ποτήρι ανθρακούχο νερό με λεμόνι και άρωμα δυόσμο. Η φωνή της νεαρής Ολίνας επιμένει να κρατά το καλοκαίρι πεισματικά εδώ για λίγο ακόμα.

Εγώ την ήξερα ήδη πριν ακούσω το τραγούδι της «Πριόνι» στο ραδιόφωνο. Η ενασχόλησή μου με το vintage με είχε οδήγησει αρκετό καιρό πριν στον εξίσου δροσερό λογαριασμό της στο Ιnstagram, Νouveaux Vieux (σημαίνει "καινούργιο παλιό"), όπου πουλά μερικά από τα πιο ξεχωριστά vintage κομμάτια. Μάλιστα με λίγο περισσότερο ψάξιμο, είχα ανακαλύψει ότι είναι η ίδια που τα φορά και τα παρουσιάζει στις φωτογραφίες. 

Ένα πλάσμα τόσο αιθέριο, με ντελικάτες κινήσεις και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που καμιά φορά κλέβουν την προσοχή από τα ρούχα. Με πορσελάνινη επιδερμίδα, μεγάλα μάτια, ιδιαίτερες γωνίες και κοντό καρέ, η Όλγα Νικολαϊδου, όπως είναι το όνομά της, μοιάζει με Γαλλίδα ή τέλος πάντων, με γυναίκα άλλης εποχής, με χαρακτήρα που ξεπήδησε απο μυθιστόρημα ή ηρωίδα τέχνης.

Μιλώντας μαζί της, για μόδα, στιλ και μουσική, η καλλιτεχνική φύση και το ανήσυχο πνεύμα της επιβεβαιώνονται.

«Μεγάλωσα στην Αθήνα, στα νότια της πόλης. Σπούδασα Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αργότερα Δημοσιογραφία, έκανα χρόνια πιάνο και φωνητική και πέρυσι παρακολούθησα ένα πρόγραμμα Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου που ήταν για μένα ό,τι καλύτερο έχω κάνει μέχρι σήμερα», μου λέει.

Είχες από μικρή ηλικία σχέση με τη μόδα;

Από μικρή είχα άποψη για το τι θα φορέσω και είχα τρέλα με τα λουστρίνια και τα φουρό. Από την άλλη σιχαινόμουν τα κοτλέ παντελόνια και τα ζιβάγκο μπλουζάκια που μου φόραγε η μαμά μου. Όπως καταλαβαίνεις είχα μάλλον μία μπερδεμένη σχέση με τη μόδα.

Πώς προέκυψε η ενασχόληση με το vintage;

Η μαμά μου, η Σοφία, ήταν εκείνη που με μύησε στο vintage. Όντας ενδυματολόγος στο θέατρο, ήταν πολλές οι φορές που έψαχνε μοναδικά κομμάτια σε συνοικιακά vintage μαγαζιά της Αθήνας. Μπαίναμε εκεί και χανόμασταν για ώρες. Η αφορμή ήταν λοιπόν ένα κάρο βαλίτσες γεμάτες με ρούχα από άλλες εποχές τα οποία έμεναν κλεισμένα σε χρονοντούλαπα. Τους άξιζε μια ακόμη ευκαιρία στη ζωή, εδώ και τώρα. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα το Nouveaux Vieux.

Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από το Nouveaux Vieux;

Preloved Pieces Telling Stories γράφω στο bio του account μου: Κομμάτια, δηλαδή, που έχουν αγαπηθεί σε μια άλλη εποχή και κουβαλάνε πολλές ιστορίες και αναμνήσεις πάνω τους. Κομμάτια που έχουν γράψει και θα συνεχίσουν να γράφουν μικρές, καθημερινές, ανθρώπινες ιστορίες.

Σε τι διαφέρει το Nouveaux Vieux από τα άλλα vintage shops sto Instagram;

Πέρα από κομμάτια της δικής μου συλλογής, έχω κάνει ένα ανοιχτό κάλεσμα συνεργασίας σε γυναίκες που έχουν μοναδικά preloved κομμάτια, σε καλή κατάσταση, τα οποία «ξεκουράζονται» για χρόνια σε σκονισμένα πατάρια. Μέχρι σήμερα έχω συνεργαστεί με δέκα υπέροχα κορίτσια τα οποία με εμπιστεύτηκαν και είδαν τα παλιά τους ρούχα να παίρνουν ξανά ζωή σε νέες γκαρνταρόμπες.

Τι ρόλο έχει το sustainability στη ζωή σου;

Πολύ σημαντικό, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μου, ωστόσο με πολλά περιθώρια βελτίωσης. Σε ό,τι αφορά τη μόδα, τα τελευταία χρόνια αγοράζω όλο και λιγότερα ρούχα. Όλα τα κάνω με μέτρο και κυρίως μόνο αν είναι απαραίτητο. Ενημερώνομαι καθημερινά από λογαριασμούς και bloggers για το sustainability και προσπαθώ να βγαίνω από το comfort zone μου καθημερινά. Το να αγοράζεις second hand είναι ο πιο οικολογικός, οικονομικός και διασκεδαστικός τρόπος για να ψωνίζεις.

Ακολoυθείς τις τάσεις της μόδας;

Κάποιες φορές ναι! Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από τις εικόνες με τις οποίες «λούζεται» ο εγκέφαλός σου καθημερινά. Και δεν είναι κακό, αν το κάνεις με μέτρο και με διάθεση για πειραματισμούς.

Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος στρέφεται όλο και περισσότερο στο vintage;

Γιατί ενημερώνεται. Γιατί έχει ευαισθητοποιηθεί περισσότερο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη φύση. Γιατί εμπιστεύεται περισσότερο τους ανθρώπους που γνωρίζει από τα social media και «σαπορτάρει» μικρές επιχειρήσεις, όπως είναι μια one-woman business σαν τη δική μου. Και σίγουρα γιατί η αισθητική των vintage μαγαζιών έχει εξελιχθεί.

Ποια βασικά tips θα έδινες στις αναγνώστριες που επιθυμούν να ασχοληθούν με το vintage;

Θα πρότεινα να κάνουν κάτι διαφορετικό σε σχέση με τα άλλα accounts. Μια φρέσκια ιδέα αρκεί. Επιπλέον θα έλεγα να μην τα παρατήσουν, αν δεν δουν ανταπόκριση από την αρχή. Είναι ο δεύτερoς μου χρόνος και ακόμα δεν έχω καταφέρει όσα ήλπιζα. Τέλος, να είναι συνεπείς και να μιλούν πάντα με ευγένεια στα άτομα που ενδιαφέρονται για τα κομμάτια τους.

Πιστεύεις πως η βιωσιμότητα στη μόδα είναι ένας εφικτός στόχος, εντός και εκτός συνόρων, και πώς μπορεί η vintage αγορά να συμβάλλει σε αυτό;

Δεν πιστεύω πως θα ζω, όταν και αν επιτευχθεί ο στόχος. Πιστεύω πως δεν περνάει μόνο από το χέρι μας, είναι κυρίως ευθύνη των μεγάλων πολυεθνικών, ωστόσο θεωρώ πως μπορούμε να συμβάλλουμε σε αυτό το κίνημα με τις επιλογές μας. Ασκώντας πίεση, κόβοντας την επαφή με το fast fashion, στηρίζοντας τη second hand αγορά και καταναλώνοντας λιγότερο. Δεν πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στην «πράσινη» πολιτική των μεγάλων brands. Συνήθως είναι ένας τρόπος για να μας ρίχνουν στάχτη στα μάτια. Τέλος, μην ξεχνάμε να χαρίζουμε τα ρούχα που δεν φοράμε πια, σε εκείνους που τα έχουν ανάγκη ή σε εταιρείες που κάνουν ανακύκλωση ρούχων.

Πώς έχουν βοηθήσει τα social media στην ευαισθητοποίηση του κόσμου για το sustainability αλλά και την στροφή στο vintage, σύμφωνα με την εμπειρία σου;

Υπάρχουν αμέτρητα accounts στο instagram από τα οποία, εγώ προσωπικά, ενημερώνομαι καθημερινά. Και οι Ελληνίδες που διατήρουν τέτοιους λογαριασμούς είναι πολλές και προωθούν συχνά την κουλτούρα του thrifting. Kαι τις ευχαριστούμε για αυτό.

Eσύ απο που ντύνεσαι;

Από τα ρούχα της πρόγιαγιας, της γιαγιάς μου, της μαμάς μου και από second hand μαγαζιά! Στην ντουλάπα μου έχω και fast fashion κομμάτια, αλλά τα έχω αρκετά χρόνια και τα φροντίζω ώστε να αντέξουν στον χρόνο, όπως όλα μου τα ρούχα.

Υπάρχει κάποια γυναίκα που σε εμπνέει με το στιλ της; Ίσως η γυναίκα με το τατουάζ χελιδόνι στους στίχους σου;

Με εμπνέουν συνήθως γυναίκες που δεν τους νοιάζει τι θα φορέσουν, αλλά έχουν ένα στιλ μοναδικό: την προσωπικότητά τους. Και θαυμάζω τα άτομα που πειραματίζονται.

Είσαι καλλιτεχνική φύση. Με πόσα πράγματα έχεις καταπιαστεί ταυτόχρονα και πώς τα καταφέρνεις να φέρνεις τόσο καλά αποτελέσματα σε όλα; 

Νομίζω στις μέρες μας, όταν βρίσκουμε ελεύθερο χρόνο από τη βασική μας εργασία, όλοι μας καταπιανόμαστε με διάφορα. Έτσι κι εγώ. Δεν έχω πάθος για ένα μόνο πράγμα. Μου αρέσει λοιπόν να γράφω σενάρια, να φτιάχνω ιστορίες μέσω της κάμεράς μου, να γράφω στίχους και μουσικές, να τραγουδάω, να κάνω ευφάνταστους συνδυασμούς με τα κομμάτια μου στο Nouveaux Vieux και... να χορεύω! Κάποια από αυτά μου αρέσει να τα μοιράζομαι με κόσμο και να δέχομαι feedback.

Πότε ένιωσες ότι βρήκες το προσωπικό σου στιλ; Ήταν εύκολο;

Ακόμα το ψάχνω. Δεν με απασχολεί πολύ η διαδικασία. Αλλάζει το στιλ μου, όπως αλλάζει η διάθεση μου και οι εικόνες που με επηρεάζουν. Μ' αρέσουν τόσο τα vintage, όσο κι ένα φαρδύ λευκό t-shirt και ένα απλό τζιν σορτς που έχω από το γυμνάσιο!

Πες μου τώρα για το «Πριόνι». Ποια ήταν η ιδέα πίσω από το τραγούδι;

Γυρνούσα από ταξίδι. Ήμουν στην κίνηση. Είχε συννεφιά, υγρασία και ζέστη. «Η Αθήνα λιώνει», σκέφτηκα. Καθόμουν στη θέση του συνοδηγού και τραγουδούσα δυνατά αυτοσχέδια στιχάκια με την ίδια ομοιοκαταληξία. Μετά από εβδομάδες βρέθηκα με τον αγαπημένο μου φίλο Γιώργο Βερναρδάκη σπίτι του και μου έβαλε να ακούσω ένα τραγούδι του. Έβαλα από πάνω τους στίχους και ταίριαζαν γάντι. Τη μέρα που είχαμε πει να το μοιραστούμε στα social, η Ελλάδα κυριολεκτικά καιγόταν. Δεν είχαμε καμία διάθεση να ασχοληθούμε με το τραγούδι μας, κοιτούσαμε μόνο πώς να βοηθήσουμε ανθρώπους και ζώα. Στο τέλος του καλοκαιριού όμως, νιώσαμε την ανάγκη να το κάνουμε. Και είμαστε χαρούμενοι για αυτό.

Σε ένα τραγούδι τόσο ανάλαφρο δεν θα μπορούσα να μην την ρωτήσω ποιος είναι ο δικός της αγαπημένος στίχος και η απάντηση της με ξάφνιασε: «Βελονισμός, διαλογισμός κι ό,τι άλλο δεν σκοτώνει. Είναι το νέο "ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό". Πλέον όλοι προσπαθούμε να αγκαλιάσουμε την ήρεμη, την υγιή πλευρά του εαυτού μας. Αυτός είναι κι ο δικός μου στόχος. Με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας, είναι απαραίτητο».

Ακόμα και το απλό lyric video του τραγουδιού, είναι λιτό και προσεγμένο, γυρισμένο από την ίδια, ένα μονόπλανο στον γάτο της, τον Μόρτη, που αράζει δίπλα σε έναν ανεμιστήρα, ο οποίος δουλεύει αδιάκοπα στο καταμεσήμερο και έχει το δικό του μήνυμα γραμμένο στηνεπιφάνεια του: «united we melt».

Πώς είναι να ακούς τον εαυτό σου στο ραδιόφωνο, ειδικά όταν η μουσική δεν είναι η βασική σου ενασχόληση;

Το τραγούδι ακούγεται μέχρι στιγμής στη συχνότητα του Pepper 96,6 και του Nostos 100,6 κι εγώ κάθε φορά που το ακούσω έχω ένα παιδικό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Ένιωσα μεγάλη χαρά που ραδιοφωνικοί παραγωγοί το επέλεξαν ανάμεσα σε τόσα άλλα όμορφα τραγούδια. Και είμαι επίσης συγκινημένη που μετά από 15 χρόνια φιλίας με τον Γιώργο, κάναμε επιτέλους μαζί κάτι που θέλαμε πάντα κι αυτό ακούστηκε -πέρα από τα σαλόνια μας- και στα FM.

Πάνω σε τι εργάζεσαι αυτόν τον καιρό και τι ετοιμάζεις για το μέλλον;

Πέρα από τη βασική μου δουλειά που είναι το copywriting, ετοιμάζουμε με τον Γιώργο νέα τραγούδια που θα κυκλοφορήσουν από τη Mellowsophy Music και τους υπόλοιπους φίλους μας που είναι συνιδρυτές της. Επιπλέον, σύντομα θα ανέβουν νέα κομμάτια στο NV από νέες συνεργασίες κι ευελπιστώ μέχρι το καλοκαίρι να ολοκληρώσω το σενάριο για την πρώτη μου μικρού μήκους ταινία. Ελπίζω να βρω τον χρόνο, τις αντοχές και τη διάθεση που χρειάζεται για να τα υλοποιήσω. Κι αν όχι, δεν πειράζει!