Balenciaga: Ο Demna Gvasalia αποκαλύπτει πώς είναι να παρουσιάζεις το couture show του αιώνα

O Demna Gvasalia είναι ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους σχεδιάστριες της μόδας. Το έργο του αφορά τη νεωτερικότητα, και την σημασία των ρούχων για μια γενιά που περνάει περισσότερο χρόνο σπίτι, στο Διαδίκτυο, παρά σε πραγματικές καταστάσεις.

Στο Balenciaga ο Gvasalia επαναπροσδιορίζει την πολυτέλεια. Έτσι, όταν ανακοίνωσε ότι θα παρουσιαζε για πρώτη φορά ένα show υψηλής ραπτικής Balenciaga, το πρώτο από τότε που ο Cristóbal Balenciaga έκλεισε τις πόρτες της επιχείρησής του το 1968 (λέγοντας μάλιστα την γνωστή του φράση «δεν έμεινε κανείς να ντυθεί» ) ξέραμε ότι επρόκειτο να ζήζουμε μια συγκλονιστική στιιγμή στην μόδα. Οι προσδοκίες ήταν υψηλές. Ο Demna, έχτισε το όνομά του με hoodies και μπλουζάκια, θα αντιμετωπίσει την ανυπέρβλητη κληρονομιά του Cristóbal, του couturier που ο Christian Dior περιέγραψε ως «ο κύριος όλων μας».

RUNWAYS

Balenciaga: Η πρώτη couture συλλογή μετά από 53 χρόνια αποτελεί ορόσημο της μόδας

Για να το πετύχει αποκωδικοποίησε το παρελθόν και το ως μέσο για τη δημιουργία ενός νέου είδους νεωτερικότητας. «Έμαθα ότι δεν μπορούμε να κοιτάξουμε μόνο το μέλλον, πρέπει να κοιτάξουμε το παρελθόν για να ξέρουμε πού πάμε», εξήγησε ο Demna μετά το show.

O ίδιος εργάστηκε για αυτή την συλλογή περισσότερο από ένα χρόνο. Όταν ξεκίνησε είχε απεριόριστο budget αλλά και χρόνο εξαιτίας της πανδημίας ή οποία τον έκανε να συνειδητοποιήσει ότι ήταν καιρός να ενδώσει στην αναπόφευκτη πρόκληση της δημιουργίας μιας Haute Couture συλλογής.

Ο γεωργιανός σχεδιαστής ξεκίνησε με μια έρευνα αγοράς και τις επιλογές ανακαίνισης από τον Balenciaga των αυθεντικών salons του Cristóbal στη λεωφόρο George V 10, επαναφέροντάς τα στην παλιά τους δόξα .Στην πραγματικότητα, ο Demna δεν ήθελε ο χώρος να δείχνει απόλυτα ανακαινισμένος, αλλά να διατηρεί κάποιες από τις φθορές σε ένα είδος shabby-chic και ξεθωριασμένης μεγαλοπρέπειας. Η ιδέα ήταν να μοιάζει σαν να είχε παραμεληθεί για μισό αιώνα. Με αυτόν τον τρόπο πίστευε ότι θα πετύχει να μοιάζει η συλλογή ένας διάλογος ανάμεσα στο παλιό και το νέο και μια αμφισβήτηση του τι είναι η υψηλή ραπτική.

«Η πανδημία με έκανε επίσης να επανασυνδεθώ με τον εαυτό μου και να καταλάβω πραγματικά τι αγαπώ σε αυτό», συνέχισε ο Demna. «Δεν είναι θέμα μόδας. Λατρεύω τα ρούχα. Συνειδητοποίησα ότι τα ρούχα είναι η ουσία της, το πάθος μου και η ραπτική είναι η καλύτερη πλατφόρμα για αυτό. Όχι αθλητικά παπούτσια και hoodies, που μου αρέσει να κάνω, και όλοι το ξέρουν αυτό – αυτό (η ραπτική) είναι στην πραγματικότητα που με ενθουσιάζει».

Η συλλογή με έναν μαγικό τρόπο κατάφερε να εναρμονίσει τις φωνές του Demna και του Bάσκου προδρόμου του, δυο ανθρώπων οι οποίοι εκ πρώτης μοιάζουν να μην έχουν τίποτα κοινό.

Στην συλλογή υπήρχαν τζιν και μπλουζάκια, ναι, αλλά και απίστευτα παλτό, φορέματα με ανατρεπτικούς όγκους που μοιάζουν να προορίζονται για μουσείο τέχνης και καπέλα ιπτάμενοι δίσκοι κατασκευασμένα από τον Philip Treacy. Το τζιν προήλθε από την Ιαπωνία, υφάνθηκε σε παλιούς αμερικανικούς αργαλειούς, βαμμένο στο χέρι και στερεωμένο με αληθινό ασήμι, και τα μπλουζάκια, φτιαγμένα από χειροποίητο μετάξι, είχαν επένδυση και χρειάστηκαν τρεις μήνες για να φτάσουν. σωστά. «Ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα να φτιάξω μπλουζάκι υψηλής ραπτικής» αποκαλύπτει ο σχεδιαστής.

Kαι βέβαια υπήρχαν πολλά χαρακτηριστικά σχέδια του Cristobal στην συλλογή όπως οι γιακάδες που απελευθέρωναν τον αυχένα, και επιμήκυναν τον γυναικείο λαιμό. Ο Demna επαναδημιούργησε ακόμα ένα σατέν νυφικό φόρεμα, μοναδικά απλό, με μια ενιαία ραφή: Δεν μπορούσα να το αλλάξω. «Προσπαθήσαμε, προσθέσαμε μανίκια, προσπαθήσαμε να είμαστε έξυπνοι. «Και μετά μετά από τέσσερα fittings, επιστρέψαμε στο αρχικό φόρεμα γιατί συνειδητοποιήσαμε ότι, δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουμε καλύτερο από εκείνο του Cristobal».

Κάπου εκεί βρίσκεται η χρυσή γραμμή ανάμεσα σε δύο ιδιοφυΐες της μόδας, όπως όταν συνδυάζεις couture με τζιν. Επανάσταση!

Η Coco Chanel είπε: «Μόνο αυτός είναι couturier με την πιο αληθινή έννοια της λέξης». Ο Σέσιλ Μπίτον τον αποκάλεσε «ο Πικάσο της μόδας», ενώ η Νταϊάνα Βρίλαντ «ο μεγαλύτερος μόδιστρος που έζησε ποτέ».

Ο Cristóbal Balenciaga ήταν μοντερνιστής και, από πολλές απόψεις, ρεαλιστής. Για τις γυναίκες το ατελιέ του ήταν ένας ναός από τολμηρά ρούχα για να αφήσουν το στίγμα τους σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Το 1947, όταν ο Dior έσφιγγε τη μέση και ενίσχυε τη φούστα που ακουμπούσε τη γάμπα, ο Balenciaga δημιουργούσε ιδιαίτερα jackets και παλτό που έμειναν γνωστά ως barrel line. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, θα έφερνε επανάσταση στις σιλουέτες, πειραματιζόμενος με τεράστιες αναλογίες και όγκους για να δημιουργήσει το πιο πειραματικό έργο του.

Kαθιέρωσε έναν νέο τρόπο να παρουσιάζει τα ρούχα του πολύ παλιά: Προτιμούσε να κα΄νε μοντέλα του γυναίκες πιο κοντές και γεμάτες (και οι γυναίκες στον τόπο καταγωγής του το Saint Sebastian), συχνά μέσης ηλικίας όπως οι πελάτισσες του. Τους έδινε μάλιστα ο ίδιος οδηγίες, να μην κοιτάζουν στα μάτια το κοινό, να μην χαμογελούν ή να κινούνται υπερβολικά έντονα.

Μήπως τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι; Αυτός ο ίδιος αντισυμβατικός χαρακτήρας υπάρχει σε ό,τι κάνει και Demna. Ο ίδιος είπε ότι μπορούσε να αισθανθεί το πνεύμα του Cristóbal μέσα στους τοίχους της λεωφόρου 10 George V, την ώρα που τα μοντέλα βάδιζαν στους διαδρόμους με τα στρωμένα μπεζ χαλιά. Κάποτε ο Cristóbal Balenciaga είπε «Μετανιώνω που δεν είμαι νεότερος , γιατί τότε θα μπορούσα να δημιουργήσω διασκεδαστικά αλλά καλόγουστα ready to wear ενδύματα με ζήτηση. Για μένα είναι πολύ αργά».

53 χρόνια μετά, οι επιθυμίες του γίνονται πραγματικότητα. Ο Balenciaga έχει και πάλι πελάτες υψηλής ραπτικής να ντυθούν.