Πόσο φεμινιστικό είναι το feminist μπλουζάκι σου;

Θυμάστε όταν, το 2017, η Maria Grazia Chiuri, ως πρώτην γυναίκα στα ηνία του οίκου Dior δημιούργησε και παρουσίασε στην πασαρέλα το T-shirt που έμελλε να γίνει εμβληματικό της μόδας «We Should All Be Feminists»; Αυτό που ακολούθησε ήταν δεκάδες γυναίκες, διάσημες και μη, που φορούσαν το iconic μπλουζάκι και στην συνέχεια αμέρητες απομιμήσεις και μπλουζάκια με ανάλογο φεμινιστικό μήνυμα όπως π.χ το, «feminist» και «this is what a feminist looks like», τα οποία ναι μεν επιτυγχάνουν να μεταδώσουν τον παλμό πίσω από την ιδέα, αμφιβάλλουμε όμως αν τα ίδια είναι στ' άλήθεια φεμινιστικά.

Τι εννοούμε;

ΣΤΙΛ

Ποιος θυμάται το Rana Plaza; Το πιο θανατηφόρο ατύχημα στη βιομηχανία της μόδας

Οι συνθήκες των εργαζόμενων γυναικών στα sweatshops

Είναι γνωστό ότι οι συνθήκες εργασίας στα sweatshops, τα εργοστάσια όπου παράγονται προϊόντα που προορίζονται για αλυσίδες fast fashion, είναι απογοητευτικές. Σε χώρες όπως η Σρι Λάνκα, η Καμπότζη, η Ινδία και η Κίνα, οι αμοιβές των εργαζόμενων στα sweatshops εξακολουθούν να βρίσκονται πολύ χαμηλότερα του κατώτατου μισθού, ενώ το περιβάλλον εργασίας παραμένει απάνθρωπο.

Οι εργαζόμενοι εκεί εκτίθενται σε τοξικές ουσίες και αναθυμιάσεις, την ώρα που οι εργοστασιακές εγκαταστάσεις στεγάζονται σε κτίρια εγκαταλελειμμένα και επικίνδυνα. Ταυτόχρονα βλέπουν να καταπατώνται τα δικαιωμάτα και οι βασικές τους ανάγκες στο βωμό της μαζικής παραγωγής.

Πάνω από το 80% των εργαζομένων είναι γυναίκες. Γυναίκες που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με σεξουαλική και σωματική κακοποίηση από τους εργοδότες τους. Πολλές φορές τους απαγορεύεται να γίνουν μητέρες ή να κάνουν οικογένεια.

Ας μιλήσουμε με αριθμούς

Σε μια μελέτη που διεξήχθη από την CARE International, σχεδόν 1 στις 3 εργάτριες σε εργοστάσιο ενδυμάτων ανέφερε ότι βίωσε σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας σε διάστημα 12 μηνών. Το Garment Worker Diaries project διαπίστωσε ότι το 60% των ερωτηθέντων βίωσαν διακρίσεις λόγω φύλου. Πάνω από το 15% ανέφερε ότι απειλήθηκε και το 5% ότι έχει χτυπηθεί.

Και ενώ, το Fashion Transparency Index διαπιστώνει ότι οι εταιρείες αντιμετωπίζουν επιτυχώς την ανισότητα των φύλων στα εταιρικά τους γραφεία, φαίνεται ότι δεν συμβαίνει το ίδιο και στην αλυσίδα εφοδιασμού.

Η έκθεση FTI του 2019 αποκάλυψε ότι μόνο το 37,5% των μεγάλων fashion brands αποκαλύπτουν έργα ανάπτυξης ικανοτήτων στην αλυσίδα εφοδιασμού που επικεντρώνονται στην ισότητα των φύλων ή στη γυναικεία ενδυνάμωση. Επιπλέον, τα brands δεν φαίνεται να παρέχουν στους εργαζομένους το δικαίωμα να εκφράσουν τη διαφωνία τους.

Η ουσία

Τα fashion brand εκμεταλλεύονται τις γυναίκες σε ένα μέρος του κόσμου για να τις ενδυναμώσουν σε ένα άλλο. Ένα μπλουζάκι που προορίζεται να ενδυναμώσει τις γυναίκες πελάτισσες, κατασκευάζεται από γυναίκες εργάτριες για τις οποίες η ανισότητα των φύλων εξακολουθεί να είναι πραγματικότητα. Αυτή η ενδυνάμωση των λίγων μέσω της εκμετάλλευσης των πολλών είναι μια ανήθικη στάση που συχνά παραβλέπεται από τη βιομηχανία της μόδας. Μία στάση που μετατρέπει τον φεμινισμό σε πηγή κέρδους.

Η ενδυνάμωση των γυναικών δεν πρέπει να είναι ένα σλόγκαν ή μια εκστρατεία marketing. Εάν τα brands θέλουν πραγματικά να εφαρμόσουν την ισότητα, τότε η συμπερίληψη είναι το κλειδί.

Aυτό δεν σημαίνει ότι οι καταναλωτές πρέπει να σταματήσουν να φορούν φεμινιστικά μπλουζάκια. Σημαίνει ότι όσοι από εμάς έχουμε την τύχη να γιορτάζουμε τον φεμινισμό μας, πρέπει να υψώνουμε τις φωνές μας για τις γυναίκες σε όλον τον κόσμο που φτιάχνουν τα ρούχα μας.

Ρωτήστε τη μάρκα: Ποιος έφτιαξε τα ρούχα μου; Πώς διασφαλίζετε ότι δεν υφίσταται διακρίσεις ή λεκτική, σωματική και σεξουαλική παρενόχληση; Σε τι συνθήκες εργάστηκε; Η ισότητα των φύλων απαιτεί δράση και όχι κατανάλωση.