Φορούσα μόνο ψηλοτάκουνα για μία εβδομάδα

Θέλοντας σήμερα να σταθώ στο δεύτερο, μιας και το πείραμα που θα δείτε παρακάτω έχει ακριβώς αυτό το περιεχόμενο, θα ήθελα να σας πω από τώρα ότι ίσως δεν ήταν και πολύ fair να κάνω εγώ αυτή τη "δοκιμασία", αφού λίγο πολύ θεωρούμαι βετεράνος στο θέμα τακούνια. Αλλά γι' αυτό και το πρότεινα από μόνη μου. Μία εβδομάδα (Ok, πέντε εργάσιμες για να είμαι ειλικρινής) κυκλοφορώντας αποκλειστικά με ψηλοτάκουνα - διαφόρων ειδών, τα οποία φυσικά φρόντισα να καταγράψω και με τις απαραίτητες shoe selfies στο Instagram μου - κάτι που ούτως ή άλλως κάνω δηλαδή, ήταν απλά μια ιδέα μου για να απαντήσω μια και καλή σε όλους και όλες που μου κάνουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα την ερώτηση "Καλά, πώς περπατάς με αυτά;".

Πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε, θυμηθείτε όλα τα tips για να περπατάτε πανεύκολα με τακούνια

Ημέρα 1η

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε και εγώ το έζησα στην πράξη, αφού η πρώτη μέρα του συγκεκριμένου πειράματος με βρήκε με ένα αυτοκίνητο στο συνεργείο για service και την επιλογή του λεωφορείου να μοιάζει μονόδρομος. Δεν παραπονέθηκα στην αρχή, μιας και η στάση βρίσκεται κυριολεκτικά κάτω από το σπίτι μου. Η χαρά βέβαια κράτησε μέχρι να συνειδητοποιήσω πως θα έκανα όλη τη διαδρομή όρθια (για θέση ούτε λόγος την ώρα εκείνη). Ήταν καλή ευκαιρία να δοκιμάσω την ισορροπία μου, δε λέω, αφού όπως σας έχω ξαναπεί είμαι και ολίγον μικροβιοφοβική και το να κρατηθώ από τα χερούλια του λεωφορείου ήταν απλά off the list. Τέλος πάντων, ξεκούραστη είχα ξεκινήσει από το σπίτι οπότε παρά τις αναταράξεις (και το ότι έκανα σχεδόν ένα λεπτό να κατέβω τα σκαλάκια του λεωφορείου με φόβο μη με κλείσει καμία πόρτα) μπορώ να πω ότι μόλις βγήκα για να πάρω το δεύτερο λεωφορείο που θα με άφηνε απέναντι από το γραφείο, ένιωθα άνετη και ανάλαφρη σα να φορούσα φλατ. Αυτά μέχρι τις 2 το μεσημέρι περίπου, που μετά τα πήγαινε-έλα μέσα στην εταιρία άρχισα να το ξανασκέφτομαι το πράγμα. Το απόγευμα βέβαια με γύρισε συνάδελφος στο σπίτι οπότε η γκρίνια δεν κράτησε για πολύ.

Ημέρα 2η

Έχοντας μια σχετική χαρά για το πόσο αβίαστα κύλησε η πρώτη μέρα - δεν το κάνω και πρώτη φορά άλλωστε, αποφάσισα να ανέβω ένα level δυσκολίας και να αντικαταστήσω τα tracksole μποτάκια μου με ένα ζευγάρι γόβες που ζήτημα να είχα ξαναφορέσει άλλες δύο φορές στη ζωή μου. Είχα βέβαια το αμάξι μου (και όχι, δεν άλλαξα για να οδηγήσω, είμαι από αυτές τις οδηγούς που δεν χαμπαριάζουν από stillettos) οπότε άλλη μια μέρα έφτασα χαρωπή χαρωπή στο γραφείο. Όλα καλά, όπως φαντάζεστε όμως εκεί γύρω στο μεσημέρι ξαναχτύπησε ο πόνος του ψηλοτάκουνου αλλά το ισορρόπησα ζητώντας από τις συναδέλφους μου να έρχονται εκείνες σε εμένα αντί να πηγαίνω εγώ σε εκείνες. Μπορεί να σκέφτομαι την ξεκούρασή μου αλλά φροντίζω και για τη δική τους εκγύμναση - τι, όχι;

Ημέρα 3η

Πιστή στο πνεύμα του να εναλλάσσω τα είδη των τακουνιών, αποφάσισα να φορέσω ένα ζευγάρι kitten heels που έχω από το λύκειο. Νούμερο δεν έχω αλλάξει από τότε αλλά πραγματικά, το συγκεκριμένο τακούνι παίζει να είναι και το χειρότερο που έχω φορέσει. Αυτό το μεσαίο ύψος του μπορεί να με τρελάνει, όχι από θέμα κούρασης αλλά επειδή νιώθω σα να φοράω κάτι ανάμεσα σε φλατ και ψηλοτάκουνο, χωρίς όμως να ανήκει σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες (αν πρέπει να βάλω πραγματικά κάτι ανάμεσα σε αυτά τα δύο, θα επιλέξω ένα ζευγάρι block heels, που είναι και πολύ πιο stylish). Το πρόβλημά μου δηλαδή ήταν στη σκέψη περισσότερο, παρά στην πράξη. Αλλά κούραση δεν ένιωσα, οπότε όλα καλά.

Ημέρα 4η

Επειδή οι προηγούμενες μέρες κύλησαν σχετικά ομαλά (και τι σόι πείραμα θα ήταν χωρίς μια κάποια δυσκολία;), την Πέμπτη το πρωί είπα "Μαρία, σήμερα θα το πάμε λίγο παρακάτω". Όπου παρακάτω, βλέπε τις πιο αγαπημένες γόβες της συλλογής μου. Μαύρο χρώμα, pointed τελείωμα και... 12ποντο τακούνι, οι σύμμαχοί μου για ένα full 8ωρο στη δουλειά και bonus ένα πέρασμα από event στο κέντρο - αν είδατε μια κοπέλα με total black να κατεβαίνει δειλά δειλά τα πεζοδρόμια κοντά στη Δεξαμενή Κολωνακίου, εγώ ήμουν. Αυτό μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι δεν θα το ξαναέκανα σύντομα, τουλάχιστον χωρίς να έχω ένα ζευγάρι μπαλαρίνες στην τσάντα μου. Ρωτήστε και τη Σοφία από το διπλανό γραφείο η οποία ανέλαβε να με υποβαστάζει για να μη μετρήσω μπουσουλώντας τους δρόμους του Κολωνακίου - πολύ άβολες κατηφόρες, να τα λέμε κι αυτά.

Ημέρα 5η

Casual Friday έχουν στην Αμερική, στην Ελλάδα έχουμε "βάζω τα πιο φαντεζί μου και πάω για ποτό μετά τη δουλειά". Φαντάζεστε λοιπόν πώς κύλησε η μέρα. Πρωινό ξύπνημα, ντύσιμο, τα αγαπημένα μου suede πέδιλα με κορδόνια που δένουν στον αστράγαλο και έτοιμη για μια γεμάτη μέρα - και νύχτα. Και μαντέψατε σωστά, δεν κουράστηκα αλλά ΚΡΥΩΣΑ. Ναι, το τίμημα του να νιώθεις άνετα φορώντας τα ανοιξιάτικα πέδιλά σου είναι να τουρτουρίζεις το βράδυ ψάχνοντας πού θα πιεις ποτό στο Χαλάνδρι. Γιατί ο Μέρφι, δεν υπολογίζει τίποτα.

Ημέρες 6η & 7η

Θα τις βάλω μαζί καθότι Σαββατοκύριακο και ενώ λογικά θα περιμένατε να επιμείνω στα ψηλοτάκουνα μιας και το τεστ το πέρασα αρκετά εύκολα, όχι. Τα αγαπημένα μου τακούνια τα απαρνήθηκα αυτές τις δυο μέρες, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί τα Σαββατοκύριακα συνηθίζω να κάνω ατέλειωτες βόλτες στο άλσος της περιοχής μου. Και όσο δεινή "τακουνοφορούσα" κι αν είμαι, όπως σας έχω πει ξανά είμαι και μανιακή με την καθαριότητα. Τακούνι λοιπόν στα χώματα και τα γρασίδια δεν φοράω - από Δευτέρα πάλι.

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα