Λευτέρης Χαρίτος: Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να κρατάς το όραμά σου άθικτο

Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση του Dolphin Man;

Η αλήθεια είναι πως σε μία τόσο μεγάλη παραγωγή οι προκλήσεις είναι πολλές και συνεχόμενες. Σίγουρα μία είναι, μέσα σε τρία χρόνια με πολλά ταξίδια και διαφορετικούς συνεργάτες, το να κρατήσεις το όραμά σου άθικτο. Επηρεάζομαι συχνά από τη γνώμη των άλλων και γενικά είμαι πολύ συνεργάσιμος. Όμως, σε ένα τόσο μεγάλο “ταξίδι” μόνο όταν ξέρεις καλά τι θέλεις μπορείς να φτάσεις μέχρι το τέλος.

Πώς θα περιγράφατε με μία φράση τον Ζακ Μαγιόλ;

Μοναδική σύζευξή των δύο αντιθετικών πόλων της ζωής: Του νου και της ψυχής.

Υπήρξε στιγμή κατά την διάρκεια των 3χρονων γυρισμάτων που φοβηθήκατε ότι ίσως να μην καταφέρουν να ολοκληρωθούν;

Όχι, αλήθεια, και αυτό γιατί με στήριζαν πολύ οι παραγωγοί μου Ρέα Αποστολίδη και Γιούρι Αβέρωφ, στην Ελλάδα. Αλλά και πολλοί συνεργάτες σε όλον τον κόσμο που πίστεψαν στην ταινία από την πρώτη στιγμή. Χωρίς αυτή τη στήριξη η “μοναξιά του καλλιτέχνη” και ο κίνδυνος να μην ολοκληρωθεί η ταινία θα ήταν πιο τρομακτικά.

Ποια ήταν η πιο έντονη στιγμή για εσάς (πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά το τέλος των γυρισμάτων)

Τρεις θα αναφέρω. Η πρώτη είναι η συνέντευξη της κόρης του Ζακ Μαγιόλ. Αυτή ήταν μία ημέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Σε λίγες μέρες θα ταξιδέψω στο Μαϊάμι για την πρεμιέρα της ταινίας στην Αμερική και θα βρίσκεται εκεί και η κόρη του για να δει την ταινία για πρώτη φορά. Έχω λίγο άγχος για τη στιγμή που θα πέσουν οι τίτλοι τέλους και θα την κοιτάξω στα μάτια. Θα είναι μάλλον η τελευταία φορά που αυτή η ταινία θα μου προσφέρει κάτι τόσο έντονο.

Άλλη είναι το βράδυ που είδα για πρώτη φορά το πρώτο cut της ταινίας. Δεν έχω μιλήσει ποτέ για το βράδυ αυτό και είμαστε πολύ λίγοι αυτοί που το ζήσαμε. Σε ένα υπόγειο μικρό δωμάτιο στο Τορόντο, με χιόνι και -15 βαθμούς έξω. Νόμισα ότι πρέπει να αλλάξω επάγγελμα. Ευτυχώς ο καναδός παραγωγός μου Ed Barreveld και ο καναδός μοντέρ μου Dave Kazala, συγκράτησαν την κατάστασή μου λέγοντας μου ότι τα πρώτα cut είναι πάντα έτσι και πως η ταινία θα είναι πολύ καλή.

Τέλος, η πρεμιέρα στην Ελλάδα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μία υποδοχή σπάνια για ταινία στο φεστιβάλ το οποίο γνωρίζω από το 1986. Στάθηκα όρθιος στην κατάμεστη αίθουσα που χειροκροτούσε και έκλαιγα. Δεν μου έχει συμβεί ποτέ αυτό και ποτέ δεν κλαίω δημόσια. Ήταν μεγάλη η δικαίωση όλων μας για τον κόπο τόσων χρόνων δουλειάς.

[gallery-718283]

Η θάλασσα; Τι ρόλο παίζει στη ζωή σας; Αλλαξε κάτι μετά την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ;

Η θάλασσα για κάθε Έλληνα είναι στο DNA του. Δεν σκέφτομαι καν πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς τη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια της πραγμάτωσης της ταινίας δεν ήταν κάτι που σκεφτόμουν. Είναι μέσα μας η θάλασσα στη χώρα που ζούμε. Μόνο αυτό μπορώ να πω. Δεν άλλαξε κάτι μετά το τέλος. Η περιπέτεια μιας ταινίας είναι πέρα από αυτό που πραγματεύεται. 

Ντοκιμαντέρ και Ελλάδα. Υπάρχει φως στο... τούνελ;

Επειδή πιστεύω πως το μέλλον ανήκει στο ντοκιμαντέρ, ελπίζω να μπει και η Ελλάδα σύντομα στο παιχνίδι των μεγάλων συμπαραγωγών και των περισσότερων χρημάτων που χρειάζεται για ένα αξιόλογο ντοκιμαντέρ. Για να γίνει αυτό πρέπει να καταλάβει η ελληνική τηλεόραση ότι σε όλον τον κόσμο αυτές οι θαυμαστές ταινίες γίνονται χάρη στη στήριξη κυρίως των τηλεοπτικών σταθμών. Υπήρχε μέχρι πρότινος μία συμφωνία μεταξύ ΕΡΤ και ARTE, του καναλιού κολοσσό της Ευρώπης. Αυτή η συμφωνία παραπαίει γιατί κανείς στην ΕΡΤ δεν πιστεύει ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί. Ένα τόσο μεγάλο κανάλι “παρακαλεί” την σαφώς μικρότερή του ΕΡΤ να υπογράψει μία συμφωνία που θα κάνει καλό σε πολλούς συναδέλφους μου. Δεν γίνεται αλλιώς. Τα θεσμικά είναι πολύ βασικά στην τέχνη. Πίσω από κάθε επιτυχημένη ταινία υπάρχει πάντα ένα πλαίσιο το οποίο λειτουργεί σωστά. Αλλιώς η τέχνη πλέον δεν μπορεί να συμβεί.

Τα επόμενά σας βήματα;

Υπάρχουν, ευτυχώς, πολλά σχέδια. Άλλα που μου ζητούν και άλλα που είναι δικές μου ιδέες. Έχω κάποιες ιδέες ντοκιμαντέρ που αναπτύσσω με παραγωγούς του εξωτερικού, μία ταινία μυθοπλασίας στην Ελλάδα, ιδέες για σειρές και διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα γιατί εκτός από σκηνοθέτης δουλεύω και σαν συντονιστής στο τμήμα κινηματογράφου στο SAE Creative Media College στην Αθήνα. Ελπίζω κάτι από όλα αυτά να συμβούν σύντομα.