Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, πήγαμε θέατρο, ακούσαμε μουσική, παρακολουθήσαμε την επικαιρότητα και πολλά άλλα και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μάς κέντρισε το ενδιαφέρον και μάς ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!
Όλα όσα μάς άρεσαν
“Πεταλούδες στο στομάχι”: Ένα μουσικοθεατρικό πολυμεσικό σχόλιο για τον έρωτα σήμερα, από τον Κωνσταντίνο Ρήγο
Σάββατο 7 παρά και βρίσκω εύκολα να παρκάρω στον Νέο Κόσμο καθώς η πόλη έχει αδειάσει – λογικό, τριήμερο γαρ. Σκεφτόμουν μέρες τώρα πως ήθελα πολύ να δω το νέο αυτό εγχείρημα του Κωνσταντίνου Ρήγου που μπλέκει το θέατρο, τη μουσική, τον χορό, τα νέα μέσα και τα social media σε μία παράσταση. Η παράσταση ξεκινάει και γενιές που μου είναι γνώριμες, γενιές που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια ψηφιοποιημένη εποχή, γενιές που ζουν με/και μέσα από τα social media, που μέσα από οθόνες βιώνουν την καθημερινότητα και κάθε συναίσθημα που προκύπτει μέσα από αυτή. Και τι γίνεται με αυτές τις γενιές; Βιώνουν πραγματικά τον έρωτα; Είναι καταδικασμένες να ζουν έτσι, αφού η τεχνολογική εξέλιξη βαδίζει με γοργούς ρυθμούς προς το μέλλον; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που επιχειρεί να απαντήσει η νέα ψυχεδελική performance του Κωνσταντίνου Ρήγου.
Πρωταγωνιστής της ιστορίας μας ο Ρ. Α. Δηλώνει πανσέξουαλ και insta-ποιητής, επικοινωνεί με όλα τα μοντέρνα μέσα, διασκεδάζει ξέφρενα σε πάρτι, ποστάρει συνεχώς και τα πάντα, αναζητεί την προσοχή και την αποδοχή, καταθλίβεται όταν δεν τις βρίσκει, ερωτοτροπεί ακατάπαυστα, έχει απόλυτη ανάγκη από αγάπη, τρελαίνεται από την έλλειψή της, ερωτεύεται, πληγώνεται, και πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά μέχρι να γνωρίσει τη Μόλι, που τον εθίζει σαν θανατηφόρο ναρκωτικό. Γύρω τους κι άλλοι άνθρωποι, όλοι τους διαφορετικοί, εκπρόσωποι γενεών με δικές τους προσωπικές ιστορίες, βιώνουν συναισθήματα παράλληλα με τον Ρ. Α. και την ίδια στιγμή γίνονται παρατηρητές αλλά και σχολιαστές των δικών του.
