Πώς διαχειριζόμαστε το άγχος του παιδιού μας; 3 πράγματα που καλό είναι να μη λέμε

Πολλές μητέρες προκειμένου να βοηθήσουν το παιδί τους με τα συναισθήματα άγχους που έχει να διαχειριστεί, καταλήγουν να κάνουν τα πράγματα λίγο πιο δύσκολα. Και αυτό γιατί πολλές φορές δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς να βοηθήσουμε το παιδί μας με αυτά τα συναισθήματα.

Αν λοιπόν καταλαβαίνετε πως έχετε ένα παιδί που αγχώνεται εύκολα και σας εκφράζει συχνά ανησυχίες, είναι καλό να αποφύγετε κάποιες από τις παρακάτω τακτικές -οι οποίες, καλώς ή κακώς, συνηθίζονται:

«Μην ανησυχείς»

Η πρώτη αντίδραση είναι να υποβιβάσουμε, να μειώσουμε, ή ακόμη και να αγνοήσουμε αυτά τα συναισθήματα του παιδιού. Έχει πολύ μεγάλη σημασία όμως, να ακούσουμε και να μην απορρίψουμε όσα νιώθει το παιδί μας, με τέτοιες φράσεις όπως «μην ανησυχείς ή όλα θα πάνε καλά». Με αυτόν τον τρόπο, κάνουμε το παιδί να είναι ακόμη πιο μπερδεμένο και να πιστεύει πως κάτι πηγαίνει λάθος με τον εαυτό του.

«Όλα είναι στο μυαλό σου»

Στην ίδια λογική με το παραπάνω, τέτοιες φράσεις δεν βοηθούν ένα παιδί με άγχος. Αντί να του υποδεικνύουμε τι να σκέφτεται και τι όχι, είναι σημαντικό να το εμπνέουμε. Στις στιγμές που νιώθει αγχωμένο, μπορούμε να του διαβάζουμε το αγαπημένο του παραμύθι, να κάνουμε δραστηριότητες στις οποίες περνά καλά, αλλά και να το βοηθήσουμε να εμπνευστεί με κάτι πιο θετικό.

«Δεν μπορώ να σε καταλάβω»

Η συγκεκριμένη φράση όπως απλή και αν είναι, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη σύγχυση και προβληματισμό σε ένα ήδη αγχωμένο παιδί. Δημιουργεί απόσταση και πολλές φορές απομόνωση. Τέτοιες φράσεις δεν βοηθούν το παιδί να έρθει κοντά, να επικοινωνήσει τα συναισθήματα του και να εκφραστεί όπως χρειάζεται.

Τι πραγματικά χρειάζονται τα παιδιά, για καλή ψυχική υγεία

Αυτό που χρειάζονται πραγματικά τα παιδιά για την διαμόρφωση μιας δυνατής προσωπικότητας, είναι το ελεύθερο παιχνίδι. Το παιχνίδι χωρίς επίβλεψη. Όλο και περισσότερες έρευνες, όπως και ψυχίατροι παρατηρούν πως τα παιδιά που απολάμβαναν περισσότερο παιχνίδι χωρίς επίβλεψη κατάφεραν να διαμορφώσουν μια σταθερή και υγιής προσωπικότητα. Έμαθαν να κοινωνικοποιούνται και να αντιμετωπίζουν μόνοι τους τις περιστάσεις, χωρίς να καταφεύγουν στους γονείς για επίλυση. Αυτό το κράτησαν και στην ενήλικη ζωή τους, όντας άτομα ολοκληρωμένα και ανεξάρτητα.

Μπορεί οι φόβοι και οι ανησυχίες της μητέρας, να την οδηγούν σε διαρκή επίβλεψη, ωστόσο μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για τα παιδιά μας προκειμένου να χαρούν το παιχνίδι με άλλα άτομα.

Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of Pediatrics, υποδηλώνουν ότι η αύξηση των διαταραχών ψυχικής υγείας αποδίδεται στη μείωση εδώ και δεκαετίες στις ευκαιρίες για παιδιά και εφήβους να παίζουν, να περιπλανώνται και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες ανεξάρτητες από την άμεση επίβλεψη και τον έλεγχο από τους ενήλικες.

Αν και είναι καλοπροαίρετο, η προσπάθεια των ενηλίκων να καθοδηγούν και να προστατεύουν τα παιδιά και τους εφήβους τους έχει στερήσει την ανεξαρτησία που χρειάζονται για την ψυχική υγεία, συμβάλλοντας σε επίπεδα ρεκόρ άγχους, κατάθλιψης και αυτοκτονίας μεταξύ των νέων.

«Εάν τα παιδιά θέλουν να μεγαλώσουν καλά προσαρμοσμένα, χρειάζονται συνεχώς αυξανόμενες ευκαιρίες για ανεξάρτητη δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένου αυτοκατευθυνόμενου παιχνιδιού και ουσιαστικής συμβολής στην οικογενειακή και κοινοτική ζωή, τα οποία είναι σημάδια ότι τα εμπιστεύονται , υπεύθυνος και ικανός».

«Πρέπει να αισθάνονται ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον πραγματικό κόσμο, όχι μόνο τον κόσμο του σχολείου», δήλωσε ο David F. Bjorklund, Ph.D., συν-συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Florida Atlantic University Charles E. Schmidt College of Science.