Καρκίνος του μαστού: Είμαι 26 χρονών και πρόσφατα αφαίρεσα προληπτικά ένα ογκίδιο από το στήθος μου
Ερασμία Αρβανιτά
18 Οκτωβρίου 2024
Πριν μερικές μέρες έπεσα πάνω σε μια νέα μελέτη από την Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρεία. Στη μελέτη σημειώνεται ότι παρά το γεγονός πως οι θάνατοι από τον καρκίνο του μαστού έχουν μειωθεί περισσότερο από 40% τα τελευταία 30 χρόνια, οι διαγνώσεις αυξάνονται σταθερά στις γυναίκες κάτω των 50 ετών. Έτσι, ενώ η θνησιμότητα έχει σημειώσει μείωση κατά 44%, τα περιστατικά καρκίνου του μαστού αυξήθηκαν κατά 1% σε διάρκεια 10 ετών, δηλαδή από το 2012 μέχρι το 2021. Μάλιστα, για τις γυναίκες που δεν έχουν συμπληρώσει ακόμα το 50ο έτος της ηλικίας τους, τα ποσοστά αυξάνονται κατά 1,4% ετησίως. Και αυτή η έρευνα, ήρθε να μου υπενθυμίσει κάτι που η ίδια η εμπειρία μου, μού με δίδαξε πριν λίγους μήνες: Ότι το να είσαι νέα, δεν σε κάνει πάντα άτρωτη και πως η πρόληψη μας αφορά όλες, ανεξαιρέτως.
Το περασμένο καλοκαίρι ψηλάφισα ένα ογκίδιο στο στήθος μου. Και ομολογώ να πω πως θορυβήθηκα αρκετά. Έχοντας θετικό οικογενειακό ιστορικό, το μυαλό μου πήγε απευθείας, απευθείας όμως, στο χείριστο σενάριο. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, αυτή ήταν μία από στιγμές που αισθάνθηκα αρκετά ευάλωτη στα 26 χρόνια μου. Κάνοντας πολύ συχνά αυτοψηλάφιση των μαστών μου, ήξερα πως το συγκεκριμένο ογκίδιο δεν ήταν κάτι φυσιολογικό. Η πρώτη μου κίνηση, λοιπόν, ήταν μία: Να κλείσω ραντεβού στον γιατρό μου για περαιτέρω εξέταση. Ο υπέρηχος έδειξε πως δεν ήταν κάτι ανησυχητικό, ήταν ινοαδένωμα, ένα καλοήθες ογκίδιο που απαντάται κυρίως σε νεαρές γυναίκες μέχρι 35 ετών. Μέχρι τότε, δεν ήξερα τι ακριβώς είναι το ινοαδένωμα. Η εξέταση, δεν τελείωσε εκεί, ωστόσο. Υποβλήθηκα σε MRI μαστών (μαγνητική), η οποία συνήθως δείχνει ξεκάθαρα τα καλοήθη χαρακτηριστικά ενός ινοαδενώματος, αλλά και σε FNA μαστών. Μετά το πέρας όλων των απαραίτητων εξετάσεων, το αρχικό πόρισμα επιβεβαιώθηκε. Η ανακούφιση που αισθάνθηκα, ωστόσο, δεν ήταν αρκετή για να με βοηθήσει να ξεπεράσω αμέσως την αγωνία των προηγούμενων εβδομάδων.
Κάπου εδώ, να πω ότι εάν ένα ινοαδένωμα είναι μικρό, δεν χρειάζεται αφαίρεση. Γενικά, η θεραπεία ενός ινοαδενώματος μπορεί να είναι συντηρητική και περιλαμβάνει τακτικούς κλινικούς και υπερηχογραφικούς ελέγχους όπου παρακολουθείται εάν έχει αλλάξει διαστάσεις ή μορφολογία. Εάν η διάστασή του είναι μεγαλύτερη των 2-3 εκατοστών, πρέπει να αφαιρείται. Κάτι που επέλεξα κι εγώ να κάνω, μετά από παρότρυνση του γιατρού μου και δικής μου επιθυμίας.
Εάν με ρωτούσε κάποιος μερικά χρόνια νωρίτερα, δεν θα σκεφτόμουν ποτέ ότι στα 26 μου θα συμμετείχα σε αυτήν τη «συζήτηση», αλλά η ζωή έχει τον τρόπο της να μας υπενθυμίζει ότι η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός όταν μιλάμε για την υγεία μας, όταν μιλάμε για τη ζωή μας. Το ογκίδιο που ψηλάφισα τυχαία εκείνο το βράδυ στον μαστό μου, μπορεί να ήταν μια καλοήθης μάζα, αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Κι όσο κι αν θα ήθελα να το πιστέψω, το να είμαι «μικρή» δεν αποτελεί ασπίδα. Ασπίδα αποτελεί η γνώση και η δράση.
Η πρόληψη ξεκινάει από εμάς
Ο καρκίνος του μαστού είναι σήμερα ο συχνότερος τύπος καρκίνου στις γυναίκες. Μία στις δώδεκα γυναίκες στην Ευρώπη και μία στις οκτώ γυναίκες στις ΗΠΑ θα νοσήσουν κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους από καρκίνο του μαστού. Στην Ελλάδα, με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας, μία στις εννέα γυναίκες θα αναπτύξει καρκίνο κάποια στιγμή στη ζωή της. Και αυτά, είναι νούμερα που πρέπει να γνωρίζουμε όλες. Το λυπηρό είναι πως η Ελλάδα βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες όπου η διάγνωση του καρκίνου του μαστού γίνεται συνήθως σε προχωρημένο στάδιο. Περίπου 50% των ασθενών στις οποίες δεν γίνεται έγκαιρη διάγνωση αναπτύσσουν μεταστατικό καρκίνο του μαστού και ο μέσος χρόνος επιβίωσής τους είναι 18 έως 30 μήνες. Αντιθέτως, εάν η διάγνωση γίνει σε πρώιμο στάδιο, ο καρκίνος του μαστού μπορεί να αντιμετωπιστεί έως και 95%.
Ο Οκτώβριος μπορεί να είναι ο μήνας πρόληψης, ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού, αλλά η υγεία μας πρέπει να είναι προτεραιότητα όχι μόνο αυτόν τον μήνα, αλλά κάθε μέρα. Μέσα από μία «αθώα» εμπειρία, έμαθα πως δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγνοούμε το σώμα μας. Κι αυτό, δεν είναι μόνο θέμα των «μεγαλύτερων γυναικών». Αυτόν τον Οκτώβριο, λοιπόν, ας θυμηθούμε ότι η πρόληψη ξεκινά από εμάς. Πρέπει να ελέγχουμε το στήθος μας, να κάνουμε τις εξετάσεις μας και να υπερασπιζόμαστε δυνατά την υγεία μας. Γιατί μας αξίζει να ζούμε πλήρως και άφοβα, όποια κι αν είναι η ηλικία μας.
