Μεγάλες αλλαγές στον χρόνο αναπαραγωγικής ανάπτυξης παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια στα κορίτσια, με τους ειδικούς να υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαν να έχουν σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία τους. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι τα κορίτσια αποκτούν περίοδο νωρίτερα στη ζωή τους, σε σχέση με τις παλαιότερες καταγραφές. Οι ερευνητές, έχουν καταλήξει ότι από το 1977 έως το 2013, η μέση ηλικία έναρξης της εφηβείας στα κορίτσια σε όλο τον κόσμο μειώθηκε κατά τρεις μήνες ανά δεκαετία, δηλαδή περισσότερο από έναν χρόνο.
Τώρα, μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο JAMA Network Open, τον Μάιο του 2024, διαπίστωσε ότι μεταξύ 71.341 γυναικών που γεννήθηκαν στις ΗΠΑ από το 1950 και το 2005, τα κορίτσια απέκτησαν την πρώτη τους περίοδο σε μικρότερη ηλικία. Κατά τη διάρκεια των 55 ετών που κάλυψε η μελέτη, τα κορίτσια που εμφάνισαν πρόωρη εμμηναρχή (που ορίζεται ως μικρότερη από την ηλικία των 11 ετών) σχεδόν διπλασιάστηκε σε 16%.
Σε οποιαδήποτε ηλικία, η έναρξη της εφηβείας πυροδοτείται από τον υποθάλαμο στον εγκέφαλο, ο οποίος εκκρίνει την ορμόνη απελευθέρωσης γοναδοτροπινών (GnRH). Η GnR, έχει χαρακτηριστεί «ο βασικός ρυθμιστής του αναπαραγωγικού άξονα» και με τη σειρά της διεγείρει την υπόφυση να εκκρίνει την ωχρινοτρόπο ορμόνη και την ορμόνη διέγερσης ωοθυλακίων, οι οποίες ξεκινούν την εφηβεία. Στα κορίτσια, αυτές οι δύο ορμόνες δίνουν σήμα στις ωοθήκες να αρχίσουν να απελευθερώνουν οιστρογόνα και προγεστερόνη, γεγονός που οδηγεί στην ανάπτυξη του μαστού, στην ανάπτυξη τριχοφυΐας, στην έναρξη της εμμήνου ρύσεως και στις αλλαγές στο σχήμα του σώματος. Με την πρώιμη εφηβεία, ωστόσο, ένα κορίτσι μπορεί να ξεκινήσει να συμπεριφέρεται σαν έφηβος, πριν προετοιμαστούν οι γονείς.
Εμμηναρχή: Πού οφείλονται οι αλλαγές στην έμμηνο ρύση των κοριτσιών;
Οι ειδικοί συμφωνούν πως η πρόωρη εμφάνιση της έμμηνου ρύσεως πρόκειται για ένα πολυπαραγοντικό ζήτημα. Αρχικά, τα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας αυξάνονται από τη δεκαετία του 1970 και ορισμένες μελέτες έχουν συνδέσει την παχυσαρκία με την πρώιμη εφηβεία στα κορίτσια. Πλέον, το σωματικό λίπος δεν θεωρείται αδρανής ιστός, αντίθετα, είναι πλέον γνωστό ότι δρα ως ενδοκρινικό όργανο, εκκρίνοντας διάφορες ορμόνες που μπορούν να έχουν επιπτώσεις σε όλο το σώμα.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Αβίβα Σόπερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια παιδιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Irving του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη, «η παχυσαρκία μπορεί να σχετίζεται με την απελευθέρωση διαφόρων ορμονών, συμπεριλαμβανομένων της ινσουλίνης, του ινσουλινόμορφου αυξητικού παράγοντα 1 και της λεπτίνης- στην κυκλοφορία του αίματος». Αυτές οι ορμόνες μπορούν να επηρεάσουν την όρεξη, τον κορεσμό και τη συσσώρευση του σωματικού λίπους, μεταξύ άλλων σωματικών λειτουργιών, και μπορούν να επηρεάσουν τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-γοναδικών αδένων και συνεπώς τον χρόνο της εφηβείας.
Από την άλλη, η ποιότητα της διατροφής των παιδιών επίσης παίζει ρόλο, ειδικά εάν είναι ελλιπής σε φρούτα και λαχανικά, υψηλή σε ζωικές πρωτεΐνες και πολύ επεξεργασμένα τρόφιμα, τα οποία σχετίζονται με υψηλότερα επίπεδα στεροειδών του φύλου όπως τα οιστρογόνα. Σε όλα αυτά, να συμπληρώσουμε πως το άγχος, συμπεριλαμβανομένων των πρώιμων αντιξοοτήτων της ζωής που συνδέονται με κοινωνικοοικονομικές δυσκολίες ή κάποια μορφή κακοποίησης.
