Με ένα στρογυλλό 100% στο Rotten Tomatoes και με πληθώρα διθυραμβικών κριτικών, το “Adolescence” δικαίως έχει πάρει όλο το hype. Ακόμα κι αν δεν έχεις προλάβει να το δεις, ξέρεις περί τίνος πρόκειται. Για το 2025, η κορυφή του ανήκει και λογικά και τα βραβεία της επόμενης χρονιάς. Δύσκολα θα δούμε κάτι τόσο συνταρακτικό και καθηλωτικό άμεσα, που να διεισδύει με άψογο τρόπο σε ένα κοινωνικό ζήτημα της εποχής.
Το “Adolescence” καθρεφτίζει τη σημερινή, απόμακρη, πολύπλοκη συναισθηματικά και, ενίοτε, δυσνόητη, εφηβεία. Αυτή που ζει περισσότερο στον ψηφιακό κόσμο, παρά στον πραγματικό. Που δεν φοβάται την βία, αντίθετα, την επιδιώκει πολλές φορές. O Τζακ Θορν και ο Στίβεν Γκράχαμ δημιούργησαν μια σειρά με αφοπλιστική ειλικρίνεια, αποτυπώνοντας τον σκοτεινό ψυχισμό των εφήβων. Έναν ψυχισμό που ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς δεν μπορούν να τον καταλάβουν, να τον ερμηνεύσουν ή να τον διαχειριστούν. Έχουν μερίδιο ευθύνης; Η εύκολη απάντηση είναι, ναι. Είναι όμως η μοναδική; Σε καμία περίπτωση. Φταίει σε μεγάλο βαθμό το διαδίκτυο και η ανεξέλεγκτη χρήση του από τους εφήβους, που δεν είναι σε θέση να φιλτράρουν τις πληροφορίες και τα πρότυπα. Και φυσικά, οι γονείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τι συμβαίνει στον κόσμο των social media.
Η ιστορία του “Adolescence” ξετυλίγεται σε τέσσερα επεισόδια. Ο 13χρονος Τζέιμι Μίλερ κατηγορείται για τη δολοφονία συμμαθήτριας του. Το έκανε. Κι αυτό δεν είναι spoiler. Η ουσία κρύβεται στο γιατί. Εκεί είναι που καταλαβαίνεις πόσο λάθος έχουν πάει τα πράγματα. Από την ώρα που θα ξεκινήσεις να το βλέπεις, μέχρι τη στιγμή του φινάλε, είσαι απλά καθηλωμένος. Ξέρεις πως αυτό που βλέπεις δεν είναι βγαλμένο από ένα παράλληλο σύμπαν, είναι μια πραγματικότητα που έχουμε επιτρέψει να γίνει κανονικότητα. Τρομάζουμε στιγμιαία με τα περιστατικά και αφήνουμε τους έφηβους στην τύχη τους.
Η σειρά είναι βασισμένη στις δεκάδες ιστορίες που διαβάζουμε για την εφηβική βία και εγκληματικότητα. Δεν αναπαριστά ένα συγκεκριμένο γεγονός, αλλά αναδεικνύει ένα κοινωνικό ζήτημα στην ολότητά του. Για τον Στίβεν Γκράχαμ, το “Adolescence” πυροδοτήθηκε από μία αληθινή ιστορία μεν, αλλά χωρίς να είναι και η μοναδική δε. «Συνέβη ένα περιστατικό στο Λίβερπουλ, όπου ένα νεαρό αγόρι μαχαίρωσε ένα κορίτσι. Με σόκαρε. Σκεφτόμουν “τι συμβαίνει;”. Τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, όταν ένα αγόρι μαχαιρώνει μέχρι θανάτου ένα κορίτσι; Ποια είναι η αιτία; Και μετά συνέβη η υπόθεση της Μπριάννα Γκέι στον Βορρά, όπου μία νεαρή κοπέλα παρασύρθηκε σε ένα πάρκο από δύο εφήβους, οι οποίοι τη μαχαίρωσαν. Και ακολούθησαν κι άλλα.Ήθελα πραγματικά να ρίξω φως σε όλο αυτό και να ρωτήσω “πώς φτάσαμε ως εδώ;”».
Και πώς φτάσαμε ως εδώ; Το “Adolescence” δεν δίνει την απάντηση. Σκοπός του είναι να αφυπνίσει. Ο προβληματισμός να γίνει δράση. Ίσως είναι η πρώτη φορά που η τηλεόραση μπορεί να συμβάλλει στο να ξεκινήσει ένα δημόσιος διάλογος, που αυτή τη φορά δεν θα μείνει μόνο στα λόγια. Ήδη το “Adolescence” συζητήθηκε στην βρετανική Βουλή, με τον πρωθυπουργό της Αγγλίας, Σερ Κιρ Στάρμερ, να δηλώνει πως υπάρχει ανάγκη να αντιμετωπιστεί το «αναδυόμενο και αυξανόμενο πρόβλημα» που ανέδειξε η τηλεοπτική σειρά.
