Είναι μεσημέρι Πέμπτης. Το ρολόι δείχνει 14:00 και η θερμοκρασία έχει σκαρφαλώσει στους 36 βαθμούς Κελσίου. Οι δρόμοι της Αθήνας τυλίγονται με τος ήχους του μποτιλιαρίσματος. Ο ήλιος στέκει σχεδόν κάθετος από πάνω μας. Οι πλάκες των πεζοδρομίων καίνε και ο κόσμος παλεύει να βρει σκιά κάτω από τα ψηλά κτίρια να ξαποστάσει.
Οι στάσεις των λεωφορείων παραμένουν ασφυκτικά γεμάτες, με πολλούς από τους ανθρώπους να κουνάνε βεντάλιες μπροστά από τα πρόσωπά τους και άλλους να σκουπίζουν τα μέτωπά τους ή να ξεφυσούν. Όσοι είναι περαστικοί, περπατούν με σκυμμένα τα κεφάλια, αρνούμενοι να στρέψουν το βλέμμα τους προς τον ήλιο.
Κι όμως, μέσα σε μια πόλη που πνίγεται στους γρήγορους ρυθμούς, υπάρχουν εκείνοι που παραμένουν αόρατοι, αλλά δεν έχουν καμία επιλογή να προστατευτούν από τις υψηλές θερμοκρασίες.
Διάβασε τη συνέχεια στο reader.gr.
Αληθινές ιστορίες, βαθιά θέματα, καθημερινή έμπνευση. Ακολούθησε το JennyGr στο Google News.
