#CityBlogging: Στον Πειραιά φάγαμε τα καλύτερα μεζεδάκια της Αθήνας

Σήμερα, όμως, στην οδό Ψαρών 38 & Σαλαμίνος στα Ταμπούρια του Πειραιά θα δεις την επιγραφή Οινοπαντοπωλείον το Ειδικόν.

Για την ιστορία: Ξεκίνησε από τα αδέλφια Παπακωνσταντίνου, για την ακρίβεια από τον Αριστείδη Παπακωνσταντίνου, τη δεκαετία του 20 ως παντοπωλείον εξ ου και η επιγραφή. Εκείνη την εποχή διέθετε και ολίγα τραπέζια για να δοκιμάζουν οι γείτονες τα τυριά από το τυροκομείο της οικογένειας στο Γαρδίκι Τρικάλων συνοδεία κρασιού παραγωγής τους. Το 1980 ο σημερινός ιδιοκτήτης, ο εγγονός, ο κύριος Αποστόλης, άρχισε να τη λειτουργεί μόνον ως ταβέρνα.

Την πρώτη φορά που πήγα άνοιξα την πόρτα και αισθάνθηκα πως μπήκα σε κάποια χρονοκάψουλα για να ταξιδέψω σε μιαν άλλην εποχή. Μεγάλα παλιά ψυγεία, παλιές κορνιζαρισμένες φωτογραφίες αλλοτινών εποχών, παλιά αντικείμενα, ραδιόφωνα, πολυέλαιοι, ταμπέλες, προϊόντα παλιάς κοπής, bric a brac κονσερβοκούτια και χαρτόκουτα Tide. Λίγα τραπέζια και καλή διάθεση.

Σε μια γωνιά κάθεται μια αυτοσχέδια κομπανία ακορντεόν, μπουζούκι, κιθάρα παίζουν παλιά ρεμπέτικα τραγούδια. Αρχικώς σχετικά χαμηλόφωνα. Λίγο αργότερα μπαίνει στο μαγαζί ένας μεγάλος σε ηλικία κύριος. Τον υποδέχονται με σεβασμό. Κάθεται μαζί με την μουσική κομπανία και βγάζει μια φυσαρμόνικα. Όλοι σταματούν. Για να ακούσουν το βιρτουόζο, όπως έμαθα ρωτώντας ο κύριος Λώρης, με τις πενήντα φυσαρμόνικες. Είναι εκείνος που το 1964 πήγε σε ένα στούντιο στην Ακαδημίας και έπαιξε με τη φυσαρμόνικα το όμορφο κομμάτι που ακούσαμε στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Μαζί με την παρέα των μουσικών τραγουδούν και όλοι οι θαμώνες. Όλοι γίνονται μια παρέα. Θυμίζοντας σου τη ζωντάνια μιας άλλης εποχής, πιο διαδραστικής.

Στην κουζίνα η κυρία Βούλα, η γυναίκα του κυρίου Αποστόλη, ο γιος τους ο Αριστείδης βοηθάει παντού και στο σερβίρισμα ο Γρηγόρης. Κεφτεδάκια σαν της γιαγιάς μας, φάβα παντρεμένη, τούρτα (πατάτες με αυγά μάτια), σουτζούκια, το συκώτι (από τα καλύτερα που έχεις δοκιμάσει), σαλάτες, πικάντικη γραβιέρα Αμφιλοχίας, ελιές και ομελέτα με κορνμπιφ.

Το κρασί είναι δικό τους, ρετσίνα. Και εάν είσαι fun του είδους είναι εξαιρετική.

Εδώ όλα είναι απλά, σπιτικά, οικεία και κοιτάζοντας τριγύρω αισθάνεσαι ότι πίσω από το παλιό ξύλινο ψυγείο του 1938 θα κάνει την εμφάνιση του ο Χατζηχρήστος ως άλλος Μπακαλόγατος και θα γίνει της Κακομοίρας.

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα