Angelika Dusk στο JennyGr: Με 80s vibes, μιλάει για «Σύνδεση Αληθινή» και δηλώνει πανέτοιμη για τη συναυλία του Sir Rod Stewart
Ελένη Μπεζιριάνογλου
9 Δεκεμβρίου 2025
Η Angelika Dusk είναι μια καλλιτέχνις που έχει τολμήσει να κάνει την προσωπική της επανάσταση, επιστρέφοντας στη μουσική με νέο ήχο και μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια. Μετά από μια παύση στη δισκογραφία, η οποία την οδήγησε να αναθεωρήσει την καλλιτεχνική της ταυτότητα και να αποδεχτεί πλήρως τον εαυτό της, επανήλθε δυναμικά με pop/rock ρυθμούς εμπνευσμένους από τα αγαπημένα της 80s.
Αυτό βέβαια που οφείλω να σχολιάσω είναι το αβίαστο coolness που έχει, μια αύρα ηρεμίας και θετικής ενέργειας που σε αγκαλιάζει στο "καλημέρα". Ίσως για αυτό το ραντεβού μας μου έμοιαζε περισσότερο σαν να κάνω catch up με μια παλιά φίλη, παρά σαν συνέντευξη. Παρακάτω η Angelika Dusk μιλάει στο JennyGr για αυτή τη μετάβαση, την πρώτη της κυκλοφορία με ελληνικό στίχο, και το πώς η μητρότητα έγινε το δικό της «Miracle» (Θαύμα).
Ο ήχος της Angelika Dusk - Μια γέφυρα προς τα 80s
Για κάποιον που σε ακούει για πρώτη φορά, πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου; Ποια είναι η καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Ο ήχος μου τώρα είναι σαν ένα ταξίδι πίσω στα 80s, pop, σε παραπέμπει σε χαρούμενες στιγμές, να θες να χορέψεις, όπως είναι το into the groove της Madonna ή κάποια τραγούδια του Michael Jackson. Βέβαια, υπάρχουν και κάποια πιο μελαγχολικά, που εμένα με κάνουν να σκέφτομαι παραλίες το χειμώνα, roadtrip με κατεβασμένα τα παράθυρα. Ενώ παλιότερα ήμουν λίγο πιο dark, rock και μιλούσα για ζοφερά θέματα, τώρα μιλάω για την ελπίδα, την αγάπη, τη σύνδεση με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Οπότε, «ευχάριστα ακούγεται αυτή θα έλεγε κάποιος νομίζω» (γέλια).
Τα «πρέπει» και η μεγάλη αλλαγή στα 30
Πότε κατάλαβες ότι η μουσική είναι ο δρόμος σου;
Υποσυνείδητα το κατάλαβα όταν ήμουν μάλλον 3, που χόρευα με ό,τι μου έβαζαν οι γονείς μου, όπως το soundtrack από το flashdance, το grease, το footloose και μετά έπαιρνα το μικρόφωνο και έκανα ότι τραγουδούσα Diana Ross — έχω κι ένα βιντεάκι. Συνειδητά, όμως, πήρα την απόφαση να αλλάξω τη ζωή μου όταν ήμουν 30, αργά δηλαδή.
Αργά; Θεωρούνται αργά τα 30;
Αργά, γιατί σπούδασα μουσική, στα 18 πήγα στην Αμερική και σπούδασα μουσική και μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά μετά το γύρισα στα «πρέπει». Προφανώς και δεν επιτρέπεται να είμαι performer ή ερμηνεύτρια, οπότε θα δουλέψω σε ένα γραφείο. Δούλευα σε γραφεία γύρω από τον χώρο της μουσικής, στην ΕΡΤ, στο Φεστιβάλ Αθηνών, στη Λυρική Σκηνή, σε ορχήστρες στο Λονδίνο.
«Μέχρι τα 30 που είπα πια ότι θα πεθάνω από την κατάθλιψη. Ζούσα με ένα κενό και είπα ωραία αυτό θέλω να κάνω. Θέλω να γράφω τραγούδια. Και θέλω να τα τραγουδάω και θέλω να εκφραστώ μέσα από τους στίχους μου και τη μουσική μου.»
Στα 30, λοιπόν, άλλαξες τη ζωή σου. Νιώθεις καλύτερα πλέον;
Ψυχολογικά νιώθω πολύ καλύτερα. Από τότε που το ξεκίνησα βέβαια ξέρεις, είναι μια πορεία που όταν έρχεται μία μεγάλη αλλαγή είναι πολύ δύσκολο. Και να αλλάξεις τη ζωή σου και να το αποδεχτούν οι άλλοι ότι απλά αλλάζεις τη ζωή σου και ουσιαστικά δεν είσαι συνέχεια και για αυτούς όπως ήμουνα γιατί ζούσα πιο πολύ και για τους άλλους, τότε στα 30. Έχει τα σκαμπανεβάσματα του σε γενικές γραμμές, αλλά είχα πει κάποτε κιόλας στον πατέρα μου, «αν δεν ασχολούμαι με τη μουσική θα πεθάνω». Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να με γεμίζει τόσο πολύ. Η δημιουργία είναι ενόρμηση ζωής. Ξυπνάω και νιώθω ότι κάτι πρέπει να δημιουργήσω, είτε αυτό είναι να γράψω ένα τραγούδι, να γράψω στίχους, να φτιάξω ένα βιντεάκι, όπως τώρα που έφτιαξα μόνη μου ένα βιντεάκι στη διασκευή του Last Christmas με βίντεο από την παιδική μου ηλικία και το τώρα.
Πηγαίνοντας πίσω στην ερώτηση, μου πήρε 3-4 χρόνια μέχρι να ξεκινήσω, γιατί δεν ήξερα κανέναν στη μουσική βιομηχανία. Είχα πάρει ένα χαρτί και έγραφα ποιον ήξερα, άρχισα να ψάχνω στο Λονδίνο για songwriters, συνεργάστηκα με κάποιους που δεν ταιριάζαμε, μέχρι που τυχαία σε ένα δείπνο γνώρισα μια κυρία που με έφερε σε επαφή με μια εταιρεία και γνώρισα τον Johhny Lattimer, με τον οποίο είμαστε πλέον 10 χρόνια συνεργάτες και κουμπώνουμε σαν παζλ. Λίγο καιρό αργότερα γνώρισα και τον Rupert Christie που είναι άνθρωπος διαμάντι. Οπότε δεν τους αλλάζω με τίποτα. Το πρωταρχικό μου κριτήριο στις συνεργασίες είναι να είναι καλός άνθρωπος.
Μίλησες πρόσφατα ανοιχτά για την πενταετή σου απουσία από τον χώρο της μουσικής. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να επιστρέψεις;
Δεν ήταν όλο εύκολο. Σταμάτησα για 4-5 χρόνια, εκεί γύρω στην εποχή του κορωνοϊού. Έμεινα και έγκυος, αλλά το βασικότερο ήταν ότι είχα αρχίσει να ακούω τους γύρω μου, τι μου έλεγαν ότι πρέπει να κάνω και κάπως έχασα την ταυτότητά μου. Είχα κάνει ένα pop album, μετά ένα λίγο πιο dark rock, και μετά άρχισα να ακούω ότι πρέπει να τραγουδήσω μπλουζ ελληνικά, γαλλική ραπ, πράγματα που με προβλημάτιζαν.
«Το πήρα προσωπικά, μάλλον θύμωσα με τον εαυτό μου και κλείστηκα και μάλιστα έλεγα στους φίλους μου “όχι δεν θα ξανατραγουδήσω ποτέ. Όχι, ποτέ, γιατί απέτυχα”.»
Όμως, πάλι ένιωσα εκείνο το κενό, μου έλειπε κάτι και πήρα τηλέφωνο το Johhny και του είπα «ας γράψουμε μερικά τραγούδια». Μέσα σε 3 ημέρες γράψαμε 5 τραγούδια γιατί είχα τόσα πράγματα που ήθελα να πω. Έτσι γεννήθηκε και η ιδέα για το 80s album. Αποφάσισα ότι δεν θέλω να ακούω κανέναν, μεγάλωσα στα 80s, λατρεύω αυτή τη μουσική και με αγγίζει. Αυτό μου άρεσε, αυτό ήθελα να κάνω, και δεν άκουσα κανέναν, ούτε καν τον άντρα μου όταν μου είπε «μα θα μεταφράσεις τραγούδι στα ελληνικά;». Είπα ναι, το Deeper Love – Σύνδεση Αληθινή, αν εγώ το ηχογραφήσω και μου αρέσει, θα το κυκλοφορήσω. Και μου άρεσε ο τρόπος που ένιωθα όταν το τραγουδούσα, γιατί είναι πολύ πιο άμεσο.
Τι είναι αυτό που σε γοητεύει τόσο πολύ στα 80s, πέρα από τη μουσική; Είναι η αθωότητα, η αισθητική, ή μήπως κάτι πιο προσωπικό;
Όλα! Η κασέτα η vhs, η κασέτα η κανονική που βάζαμε να ακούσουμε τα τραγούδια και πατούσαμε fast forward. Που άκουγες ραδιόφωνο και προσπαθούσες να ηχογραφήσεις το τραγούδι και αν μίλαγε ο παραγωγός, άρχιζες να ουρλιάζεις. Τα τάπερ με το ακτινωτό καπάκι. Το σταθερό τηλέφωνο. Και κυρίως το γεγονός ότι δεν υπήρχε αυτή η εύκολη πρόσβαση στον αντιπερισπασμό και την αποσύνδεση. Καταλαβαίνεις τι εννοώ, είμαστε όλοι σε μια οθόνη. Δεν μπορούμε να κάτσουμε να σκεφτούμε λίγο, να κοιτάξουμε το δέντρο απέναντι, πρέπει οπωσδήποτε να πιάσουμε το κινητό. Όταν περίμενες στη στάση του λεωφορείου αναγκαζόσουν να μιλήσεις με τον διπλανό σου ή να κοιτάξεις τα παπούτσια σου. Υπήρχε μια σύνδεση με τους ανθρώπους πιο αληθινή.
"Run to You" και "Σύνδεση Αληθινή"
Μόλις κυκλοφόρησες το "Run to You", μια διασκευή του Bryan Adams. Γιατί επέλεξες αυτό το τραγούδι από τα '80s και πώς συνδέεται με τη δική σου εκδοχή της pop/rock;
Ο Bryan Adams μου άρεσε πάντα. Αυτό είναι αρχικά το αγαπημένο μου, αλλά είχε να κάνει και με το ότι κυκλοφόρησε το 1984, στο πρώτο του άλμπουμ που είχε 5 επιτυχίες μέσα, και όπως έχω πει και στη μπάντα μου υπάρχει κόφτης στο '89, δεν παίζουμε τίποτα από μεταγενέστερα τραγούδια (γέλια). Κάτι στο ρυθμό του με κάνει να ονειροπολώ.
Το "Σύνδεση Αληθινή" είναι η πρώτη σου κυκλοφορία με ελληνικό στίχο. Γιατί τώρα η απόφαση να τραγουδήσεις στη μητρική σου γλώσσα και τι είναι για σένα «Σύνδεση Αληθινή»;
Στο πλαίσιο του να είμαι ο εαυτός μου και να είμαι αυθεντική πια και να μην ακούω τι πιστεύει ο καθένας, θεώρησα ότι τι πιο αυθεντικό από το να τραγουδάω στη γλώσσα μου; Ουσιαστικά παραδέχομαι ότι κρυβόμουν πίσω από τον αγγλικό στίχο, διότι είναι ένας ασφαλής τρόπος να μην είσαι τόσο άμεσος με αυτά που λες. Ας είμαστε ειλικρινείς, ποιος τώρα στην Ελλάδα θα κάτσει να ακούσει τι ακριβώς λες στον αγγλικό στίχο, ούτε καν οι φίλοι μου. Εν τω μεταξύ έχω γράψει πονήματα μέσα, τα συναισθήματά μου τα βαθύτατα και στα προηγούμενα album, αλλά δεν περνάει το ίδιο στον κόσμο. Μου αρέσει να τραγουδάω στο live και να κοιτάω κάποιον που θα ενδιαφερθεί στα μάτια και να συμφωνούμε ότι αυτό το συναίσθημα το έχουμε ζήσει και οι δύο.
Ήταν ένα δύσκολο βήμα για εμένα, αλλά παραδέχθηκα ότι η αλήθεια είναι— το ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα γίνει αυτή η συνέντευξη (γέλια) — ότι φοβάμαι να εκτεθώ. Οπότε το επόμενο τραγούδι που θα φέρω στα ελληνικά είναι το Cry, θα λέγεται «Θα είμαι εδώ όταν κλαις».
Άρα «Σύνδεση Αληθινή» εννοείς με το κοινό σου;
Με όλα. Και με το κοινό, και με την κόρη μου και με τον άντρα μου αλλά και με τη ζωή την ίδια. Η σύνδεση δεν βρίσκεται στο Instagram και στο πόσα likes έχω, βρίσκεται στα απλά πράγματα.
Η συναυλία με τον Sir Rod Stewart και η αποδοχή
Πώς νιώθεις που θα ανοίξεις τη συναυλία ενός θρύλου όπως ο Sir Rod Stewart;
Φοβάμαι! Αυτή είναι η λέξη. Δεν υπάρχει και κανείς άλλος πριν πέρα από εμένα και όταν το είδα στην αφίσα είπα «ωχ, είναι πραγματικότητα τώρα». Είμαστε τρομερά ενθουσιασμένοι, όμως, και εγώ και η μπάντα μου. Ετοιμαζόμαστε πυρετωδώς, πρόβες, με τη δασκάλα χορού μου τη Μαρκέλλα Μανωλιάδη, και έχουμε ένα ωραίο setlist με δικά μου κυρίως τραγούδια και δύο διασκευές από τα 80s.
Τι σημαίνει για την Angelika Dusk το να είναι «περήφανη για τον εαυτό της» σήμερα;
Ότι δεν προσπαθώ να αποδείξω κάτι ή να προκαλέσω. Μία δόση πρόκλησης υπήρχε σε αυτά που έγραφα γιατί δεν μπορώ να πω ότι θέλησα πραγματικά να αυτοκτονήσω ποτέ, αλλά αυτά που έγραφα στο Beautiful Mess μιλούσαν αρκετά για το θάνατο και νομίζω ότι αυτό ήταν και μία προσπάθεια να τραβήξω την προσοχή ενδεχομένως. Αυτό δεν υπάρχει τώρα, υπάρχει μια ωριμότητα, η οποία προέρχεται από το γεγονός ότι επιτέλους, μετά από πολλή δουλειά, κατάφερα να διώξω αυτή τη μόνιμη φωνή στο κεφάλι μου που έλεγε «δεν είσαι αρκετά καλή».
«Νιώθω πλέον μια γαλήνη, μια ισορροπία. Κάνω το καλύτερο που μπορώ να κάνω και είμαι εντάξει με αυτό.»
Δεδομένου ότι είχες επηρεαστεί από την κριτική στο παρελθόν, πώς διαχειρίζεσαι την επικριτική στάση που επικρατεί στα social media σήμερα, και πώς προστατεύεις τον εαυτό σου (και τη δουλειά σου) από αυτήν;
Δεν θα σου πω όχι, αλλά κυρίως στιγμιαία. Θα δω ένα αρνητικό σχόλιο και θα αναρωτηθώ «γιατί τόση κακία» αλλά μετά θα σκεφτώ ότι ο άνθρωπος που κάνει αυτό το σχόλιο μάλλον δεν είναι πολύ χαρούμενος με τη ζωή του. Εγώ είμαι όμως και δεν θα αλλάξω τη δουλειά μου και όσα κάνω για αυτά τα σχόλια. Για παράδειγμα, σε ένα βίντεο που χόρευα είχε γράψει κάποιος «ελπίζω να περνάς καλά με αυτό που κάνεις γιατί είσαι άθλια», κάτι τέτοιο. Ναι, οκ, δεν είμαι χορεύτρια αλλά δεν είμαι και άθλια και στην τελική μου αρέσει. Ή κάποιος είχε γράψει σε ένα βίντεο που τραγουδούσα Αλέξια «ναι αλλά τα γυρίσματα της Αλέξιας δεν τα έχει κανείς» και στιγμιαία σκέφτηκα «ναι εγώ δεν έχω τόσο καλή φωνή». Αλλά, όπως είπα και πριν, κάνω το καλύτερο που μπορώ και κάνω πολλά πράγματα στα οποία ίσως δεν είμαι η καλύτερη, αλλά είμαι καλή οπότε είμαι εντάξει με αυτό.
Η μητρότητα και το προσωπικό της "Miracle"
Το "Miracle" είναι ένα τραγούδι πολύ προσωπικό, αφιερωμένο στην κόρη σου. Ποια στιγμή ή συναίσθημα από τη σχέση σου με την κόρη σου «έκλεισες» μέσα στους στίχους του "Miracle"; Δηλαδή, τι είναι το «θαύμα» για την Angelika Dusk σήμερα;
Θαύμα είναι ότι από ένα σχεδόν «τίποτα» δημιουργείται ένας ολόκληρος άνθρωπος. Σχεδόν κάθε μέρα, όταν την κοιτάω που μιλάει, γελάει, λέει όλες αυτές τις ατάκες που με κάνουν και γελάω, την κοιτάζω και λέω «αυτό το πλάσμα φτιάχτηκε μέσα στην κοιλιά μου, είναι δυνατόν;» Και επειδή προσπάθησα πολύ για να την αποκτήσω και ήμουν τυχερή με την εξωσωματική, για εμένα μετράει ακόμα περισσότερο. Οπότε όταν έγραφα το τραγούδι αυτό σκέφτηκα ότι θα είναι για την κόρη μου γιατί είναι το θαύμα της ζωής.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στο να συνυπάρχουν οι ρόλοι της Angelika ως μητέρα και ως καλλιτέχνιδα;
Η μικρή θα ήθελε αν γινόταν να είμαι 24 ώρες το 24ωρο! Το δύσκολο είναι η ισορροπία μεταξύ της δουλειάς που τόσο αγαπώ — γιατί κι αυτό είναι σαν παιδί μου — και της κόρης μου. Προσπαθώ να μην ακούω αυτή τη φωνούλα που λέει «δεν είσαι καλή μάνα» και λέω στον εαυτό μου ότι είμαι καλή μάνα από τη στιγμή που περνάω ποιοτικό χρόνο με το παιδί μου. Κι όταν λέω ποιοτικό χρόνο εννοώ χωρίς το κινητό στη μούρη. Πιστεύω ότι της δίνω ένα πολύ καλό παράδειγμα, ότι η μαμά έχει μια δουλειά που αγαπάει πολύ και προσπαθεί για αυτήν.
Τι σε αγχώνει περισσότερο για το μέλλον της κόρης σου στη σημερινή κοινωνία;
Πολλά. Όλα. Μην την πειράξει κανείς ποτέ. Γι' αυτό προσπαθώ, όπως συμβουλεύουν κιόλας, να της μιλάμε για τα ιδιωτικά μέρη του σώματος, να τα λέει με τα ονόματά τους δεν υπάρχει καμία ντροπή σε αυτό, ότι αν ποτέ κάποιος σου μιλήσει ή σου δείξει κάποια φωτογραφία να το πει αμέσως σε εμάς ή τη δασκάλα της, ότι δεν υπάρχουν μυστικά από τη μαμά και το μπαμπά.
Ποιο είναι το πιο σημαντικό μήνυμα που θέλεις να της περάσεις ως μητέρα;
Ότι μπορεί να πετύχει τα πάντα αρκεί να προσπαθεί. Και να μην το βάζει κάτω.
Πώς είναι η καθημερινότητα της Angelika, όταν δεν έχει πρόβες ή live;
Είμαι λίγο workaholic οπότε πάντα δουλεύω κάπως. Πέρα από αυτό, κάποια στιγμή είχα ποστάρει ότι είμαι άνθρωπος της νύχτας και μου αρέσει να βγαίνω, αλλά μου έστειλε η Παυλίνα Βουλγαράκη και με κορόιδευε (γέλια). Και έχει απόλυτο δίκιο γιατί στην πραγματικότητα μου αρέσει να κάθομαι σπίτι με φίλους ή να βγω για ένα ωραίο φαγητό. Αν με πάρει κάποιος και μου πει να βγούμε στη Βίσση για παράδειγμα που παλιά πηγαίναμε συνέχεια, θα πω «θα βγω από το σπίτι μου την ώρα που έχω ήδη κοιμηθεί;» (γέλια). Φαγητό και καμιά ταινία, εγώ όταν θέλω να χαλαρώσω βλέπω σειρές με σειριακούς δολοφόνους, με χαλαρώνει πάρα πολύ! (γέλια).
Ποιο είναι το επόμενο «Miracle» που ετοιμάζεις;
Έχουμε ένα γιορτινό live 17 Δεκεμβρίου στην Αγορά της Κυψέλης, 24 Δεκεμβρίου στο Άλσος και από Ιανουάριο έρχεται το Cry που θα είναι και στα ελληνικά, ενώ ετοιμάζω και μερικές ακόμα διασκευές. Θα κυκλοφορήσουν επίσης και άλλα τραγούδια μέχρι και το καλοκαίρι που θα κυκλοφορήσει το νέο μου album.