Νίκος Καζαντζάκης, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Πολυγραφότατος με ευρύτατο πεδίο, πνεύμα έντονο και σπάνιο, υπήρξε φιλόσοφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρούσε δασκάλους του τον Όμηρο, το Δάντη και τον Μπεργκσόν. Σαν σήμερα έφυγε στο Freiburg της Γερμανίας το 1957. Ελεύθερος, ατρόμητος, γνήσιος πνευματικός "Πυγμαλίων", εμπνέει και διδάσκει για πάντα.
Μια αστραπή η ζωή μας... μα προλαβαίνουμε.
Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.
Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος.
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα.
Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει!
Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα.
Είπα στη μυγδαλιά: "Αδερφή, μίλησέ μου για το Θεό". Κι η μυγδαλιά άνθισε.
Η στερνή, η πιο ιερή μορφή θεωρίας είναι η πράξη.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα!
