Ακολουθεί η πολύ προσωπική κατάταξη των δέκα αγαπημένων ταινιών τεσσάρων μεγάλων σκηνοθετών του 21ου αιώνα, με τους οποίους επικοινώνησαν οι New York Times.
Σοφία Κόπολα
Η σκηνοθέτρια που αγαπούν οι Κάννες εμπνέεται από φιλμ που της δείχνουν κάτι που δεν έχει ξαναδεί. Επιλέγει ταινίες που δεν έχουν τίποτε να κάνουν με τις δικές της. Ε ναι, τι σχέση έχει το «Ανωτέρα Βία», μία περιπέτεια στα χιονισμένα βουνά, με το σκοτεινό δράμα στις «Αυτόχειρες Παρθένους»; Ή το «Incredibles» με το «Χαμένοι στη Μετάφραση;».
«Ανωτέρα βία» ή «Force Majeure» (2014) -γιατί της άρεσε η ερμηνεία των ηθοποιών και λάτρεψε τις μικρές στιγμές, τις λεπτομέρειες της ταινίας.
«Η λευκή κορδέλα» (2009) -για την ασπρόμαυρη φωτογραφία του και για το πόσο ρεαλιστικά αναπαράστησε την εποχή της υπόθεσης, στη Γερμανία πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«The Savages» (2007) -για την ερμηνεία των Λόρα Λίνεϊ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και για τον συνδυασμό χιούμορ και πικρίας.
«Head-On» (2005)
«Γύρισε ο μπαμπάς» (2015). Πώς; Μία κωμωδία; Με τον Γουίλ Φέρελ; «Είναι η μοναδική ταινία που απολαμβάνω και εγώ και τα παιδιά μου! Λατρεύω τον Γουίλ Φέρελ, και αυτή η ταινία είναι γλυκιά και έχει πλάκα», λέει.
«Κάτω από το δέρμα» (2014) -μόνο και μόνο για την (αγαπημένη της) Σκάρλετ Γιόχανσον και για τον τόσο παράξενο και καινοτόμο τρόπο που γυρίστηκε, με πραγματικούς ανθρώπους. Πιστεύει ότι η ταινία δεν έλαβε την αναγνώριση που της άξιζε.
«Οι απίθανοι» (2004) –πιθανότατα άλλη μία ταινία που βλέπει με τα παιδιά της.
«Together» (2001)
«Grizzly Man» (2005)
«Ida» (2014)
«Fish Tank» (2010). «Είναι τόσο ρεαλιστικό. Η Αντρεα Αρνολντ αποτυπώνει την αμηχανία των χαρακτήρων», εξηγεί.
«Ex Machina» (2015) – «Αξίζει μόνο και μόνο για τη σκηνή όπου χορεύει ο Οσκαρ Αϊζακ!»
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ.
